Stronger

Κεφάλαιο 43:// Μόλις έκανε ενα στράικ//

"ΖΩΗΗΗΗΗΗΗ"
Άκουσα την αγριοφωναρα του αδερφού μου.

"Οχιιιιιι δεν θέλω άσε μεεεε"
Είπα.

Σήμερα ξεκινανε τα σχολεία.

Ο αδερφός μου μπήκε στο δωμάτιο μου και πήδηξε πάνω στο κρεβατι μου.

"Πώς γίνεται πάντα να εχεις τόση ενέργεια πρωινιατικα;"
Τον ρώτησα.

"Είμαι αθλητής δεν γίνεται να μην έχω"
Μου είπε.

"Αααα ναι μωρέ το ξέχασα αθλητής ύπνου ή φαγητού είπαμε;"
Τον ρωτησα.

"Α είμαι αθλητής ύπνου φαγητού θεϊκού κορμιού κούκλου θεού βασιλιά και ποδοσφαίρου"
Είπε η ψωνάρα.

"Για να είμαι ειλικρινής δεν έχεις αδικο"
Είπα.
"Για τα πρώτα δύο. Στα υπόλοιπα διαφωνώ κάθετα"
Του είπα και του έβγαλα την γλώσσα μου.

Μου έβγαλε κι αυτός την γλώσσα του και αρχίσαμε να κάνουμε σαν μωρά παιδιά μέχρι που συνηδειτοποιησαμε ότι είχε πάει οχτώ παρά τέταρτο και το μόνο που είχαμε κάνει είναι να διαλυσουμε το σπίτι από τον μαξιλαροπολεμο. Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες τρέχοντας, ντυθηκαμε βιαστικά και φτιάξαμε τσάντες (δίδυμα είμαστε περιμένατε ο ένας από εμάς να φτιάχνει την τσάντα του τελευταία στιγμή και ο άλλος όχι;) Που τώρα που το σκέφτομαι δεν είμαστε καν δίδυμα. Τέλος πάντων. Πρώτη μέρα μετά από τόσον καιρό πρέπει να βάλω κάτι ωραίο.

Σκισμένο τζιν παρόλο που κάνει ψοφο και ένα πουλοβερ (ναι ξέρω τρελός συνδιασμός αλλά ταιριάζουν όσο περίεργο και να ακούγεται). Βρήκα τον αδερφό μου στην κουζίνα να τρώει, και αφού μου έδωσε μια φέτα με νουτελα (δεν είναι τόσο γλυκούλης είχε φτιάξει και για μένα γιατί ετοιμάστηκε νωρίτερα) αρχίσαμε να τρέχουμε τρώγοντας. Μόλις φτάσαμε έξω από την τάξη μας (γιατί φυσικά και είχαμε αργήσει τόσο που είχανε μπει) χτυπήσαμε πόρτα. Είτε το πιστεύετε είτε όχι πέσαμε σε καλή και όχι ξινή καθηγήτρια.

"Καλη χρόνια κυρία συγγνώμη που αργήσαμε μπορούμε να περάσουμε;"
Είπα εγώ.

"Καλή χρονιά παιδιά... Ναι περάστε"
Είπε αυτή και πήγαμε προς τις θέσεις μας.

Όταν περνούσα από το θρανίο της Αθηνάς μου έκανε το 'εχω να σου πω είναι σημαντικό' νόημα. Εγώ της έκλεισα το μάτι, για να καταλάβει 'οκ τα λέμε όταν έχουμε ευκαιρία'. Πήγα στο θρανίο μου και κάθισα δίπλα στον Ίωνα.

"Καλημέρα"
Του είπα.

"Καλημέρα"
Είπε κι αυτός.

Κάποια στιγμή που η καθηγήτρια έγραφε στον πίνακα, είδα την Αθηνά να μου κάνει κάτι νοήματα. Κι εγώ άρχισα να κάνω νοήματα τι εννοείς μέχρι που γύρισε η καθηγήτρια και σταματήσαμε και οι δύο. Είδα την Αθηνά να βγάζει ένα χαρτομάντιλο και να κάνει ότι φυσάει την μύτη της. Λίγα δευτερόλεπτα μετά έκανε νόημα στην καθηγήτρια ότι πάει να πετάξει το χαρτί και άρχισε να περπατάει προς τα εμένα.