Stronger

Κεφαλαιο 29://Στο άγνωστο κι ακόμα παραπέρα//

Καθόμασταν αγκαλιασμενοι για λίγη ώρα. Δεν μιλούσαμε, απλά καθόμασταν έτσι. Το χέρι του στην μέση μου, το δικό μου στην δική του και το κεφάλι μου στον ώμο του. Ο καθένας σκεφτόταν τα δικά του.

Δεν ξέρω για αυτόν, πάντως εγώ σκεφτόμουν το πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή μου μετά από αυτό που έμαθα.

Μάλλον θα παραμείνει η ίδια.

Ποιος ξέρει.

"Φτάνει"
Ειπε ο Ίωνας.

"Ε;"
Είπα απορημένη.

"Φτάνει αυτή η κατάσταση είναι πολύ καταθλιπτική. Έλα να κάνουμε καμιά μαλακια"
Μου είπε.

Χαμογέλασα.

"Νομίζω μια μαλακια είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι"
Του είπα.
"Αλλά τί θα κάνουμε;"

"Έλα μαζί μου και θα το ανακαλύψεις"
Είπε και αφού σηκώθηκε πάνω, άπλωσε το χέρι του.

Το πήρα και σηκώθηκα κι εγώ.

"Στο άγνωστο κι ακόμα παραπέρα"
Είπε και αρχίσαμε να τρέχουμε προς μια κατεύθυνση.

Μετά από λίγο κατάλαβα πως πηγαίναμε στην μηχανή του.

Ανεβήκαμε πάνω και μου έδωσε ένα κράνος.

"Σχεδόν πάντα γυρνάω κάποιον σπίτι οπότε φροντίζω να έχω δεύτερο κράνος. Τυχερός είμαι"
Είπε.

"Δεν είσαι εσύ ο τυχερός αφού εγώ θα έμενα χωρίς κράνος"
Του είπα.

"Νομίζεις αλήθεια ότι θα σε άφηνα να ανέβεις στην μηχανή μου χωρίς να έχεις κράνος;"
Μου είπε.

"Εεεεε"
Είπα εγώ.
"Ναι...."

"Μόνο στα όνειρά σου κοπελιά"

"Θες να μου πεις ότι δεν έχεις ανεβάσει καμία χωρίς κράνος;"
Τον ρώτησα.

"Έχω ανεβάσει"
Είπε.

"Τότε;"
Τον ρώτησα.

"Τότε αν δεν ξεκινήσουμε δεν θα προλάβουμε να φτάσουμε εκεί που θέλω"
Είπε και έβαλε μπρος.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του και ακούμπησα το κεφάλι μου στην πλάτη του.

Φίλε αυτό είναι άνετο.

Δεν παρακολουθούσα προς τα πού πηγαιναμε, αλλά και να ήθελα, δεν μπορούσα γιατί πήγαινε γρήγορα.

"Μην κοιτάξεις γύρω σου"
Είπε ο Ίωνας πριν κατέβει από την μηχανή.

"Ε;"
Του είπα.

"Κλείσε τα μάτια σου"
Μου είπε.

Τα έκλεισα, και ένιωσα το κράνος να αφαιρείται από το κεφάλι μου.