Stronger

Κεφαλαιο 34://Απλά... Ζωή θες να-//

Τώρα είναι η ευκαιρια μου! Πέρασα από ένα κενό που είχαν αφήσει και άρχισα να τρέχω.

Μέχρι που ένα χέρι με έπιασε και με έριξε στο έδαφος. Ένας από αυτούς.

Ανέβηκε πάνω μου και με ακινητοποίησε.

"Τέρμα τα παιχνιδάκια σου κοριτσάκι. Τώρα, μιλάμε εμείς"
Είπε και ένιωσα δάκρυα να βγαίνουν από τα μάτια μου.

Δεν μπορούσα να βγάλω άχνα. Μόνο έκλαιγα, βουβά.

Με είχε ακινητοποιήσει τελείως.

"Θες να σου πω το όνομά μου για να μπορείς να το φων-"
Άρχισε να λέει στο αφτί μου αλλά τον διέκοψε μια φωνή.

"ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΉΣΥΧΗ ΜΗΝ ΣΑΣ-"

Ο Ίωνας!

Αυτός που ήταν από πάνω μου τον διέκοψε.

"Τι θα μας κάνεις ρε;"
Είπε και σηκώθηκε από πάνω μου.

Ο Ίωνας άρχισε να πλησιάζει απειλητικά.

Εκείνη την ώρα σηκώθηκα, παρά τον φόβο μου, και έτρεξα στον Ίωνα. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του, και τον αγκάλιασα σφιχτά.

Φυσικά και σταμάτησε το απειλητικό περπάτημα. Με αγκάλιασε πίσω και έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι μου. Απομάκρυνε τα μαλλιά που είχαν πέσει στο αφτί μου, και πλησίασε τα χείλη του εκεί.

"Άσε με λίγο για να τους τσακίσω"
Μου είπε.

Εγώ εγνεψα αρνητικά με το κεφάλι μου κολλημένο στο στήθος του.

Δεν ήθελα να το κάνει για δύο λόγους.

Πρώτον, πραγματικά είχα τρομάξει τόσο, που δεν ήθελα να τον αφήσω.

Και δεύτερον, ήτανε πέντε και αυτός ένας, και δεν ήθελα να πάθει κάτι.

"Ζωάκι..."
Είπε αυτός.
"Συγγνώμη μικρή αλλά δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι"
Μου είπε και με μία κίνηση, με απομάκρυνε από πάνω του.

Τους έφτασε, και έριξε μια μπουνιά σε αυτόν που ήταν από πάνω μου.

Πριν προλάβω να συνηδειτοποιησω τι γινόταν, είχαν αρχίσει να πλακωνονται. Έβγαλα τα τακούνια μου και έφτασα εκεί τρέχοντας, με τα τακούνια στα χέρια. Έπιασα έναν, και του έριξα μία με το τακούνι στο κεφάλι, και ύστερα του είναι μία εκεί που πονάει με τεντωμένο πόδι, με το καλάμι.