Stronger

Κεφάλαιο 2//Αυτή δεν ήταν που ούρλιαζε πριν;//

[..Μια εβδομάδα αργότερα..]

Ο πατέρας μου μας είχε πει πως θα ξεκινούσαμε το σχολείο αύριο. Θα ξεκινούσαμε λέει μια εβδομάδα μετά από τους υπόλοιπους μιας και έπρεπε να γίνουν τα γραφειοκρατικά. Ή πως τα λένε αυτά τα πράγματα. Και αύριο ήταν η πρώτη ημέρα.

Φυσικά και είχα προετοιμαστεί από πριν φύγουμε για Ελλάδα. Ξέρετε τί ωραία πράγματα έχουν τα μαγαζιά στην Γερμανία; *γκουχου* vans *γκουχου*.

Δεν είναι αυτό το θέμα μου όμως. Απλά θα μου είναι δύσκολο να γυρίσω πίσω σε αυτή την καθημερινότητα.

Σκέφτηκα κοιτώντας το ταβάνι.

Ναι η ώρα ήταν δύο και δεν μπορούσα να κοιμηθώ εντάξει;

Το κρεβάτι μου πάντως συμφωνεί με αυτά που λέω και προτιμάει να μείνω εδώ όλη μέρα.

Αχ καλά τα λες εσύ καλό μου αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Πρέπει να πάω.

Και μετά από λίγο κοιμήθηκα.

Συνηθισμένα πράγματα.

[.........]

"Ζωή! Ξύπνα!"
Άκουσα μια φωνή στον ύπνο μου.

"Μμμμμμ"
Έκανα και γύρισα πλευρό.

"Ζωή!"
Ξαναείπε.

"Μμ"
Μουρμούρισα και ετοιμάστηκα για την συνέχεια του ύπνου μου μέχρι που θυμήθηκα πως σήμερα έχω σχολείο. Ενθουσιάστηκα τόσο που θα γνώριζα τα καινούρια παιδιά και επιτέλους θα ξαναπηγαινα σχολείο με τους φίλους μου που ένιωσα το σώμα μου να συγκρούεται με κάτι σκληρό.

Και όχι δεν ήταν το στήθος κάποιου καυτού γυμνασμενου τυπά με κοιλιακούς.

Ήταν το πάτωμα.

Μουγκρισα και σηκώθηκα.

Πήγα στην βαλίτσα και κοίταξα να δω τί θα βάλω. Ναι ακόμα δεν τα είχα βάλει στην ντουλάπα.

Τελικά κατέληξα στο μαύρο σκισμένο παντελόνι μου μαζί με μία άσπρη μπλούζα.

Εγώ και το μαύρο σκισμένο είμαστε κολληταρια.

Όταν δεν είναι για πλύσιμο το φοράω. Απλά πράγματα. Α και για να ξέρετε ποτέ δεν κάνει πολύ κρύο ή πολύ ζέστη για αυτό το παντελόνι.

Εκτός αν είναι χειμώνας. Ξέρετε πόσες φορές έχω ξεπαγιασει γιατί φοράω σκισμένο;

Πήρα την τσάντα μου άδεια, δεν είχα βιβλία ακόμα, ευτυχώς, έβαλα τα μαύρα vans μου, ναι έχω ψύχωση ΚΑΙ με αυτά, και πήγα στην κουζίνα.