verborgen baby

11

Ik loop door het park heen. Ik stop als ik een vrouw op een bank zie huilen. Ik kan haar gezicht niet zien, maar wel van de baby, ik herken het direct. Als hij me opmerkt strekt hij zijn armpjes naar me uit. Ik ga naar ze toen en ga haast Carolina zitten. Ze kijkt op en lacht als ze me ziet.

- wat doe je hier?- zegt ze na een tijd stilte.

- ik kwam je zoeken, Valentina heeft je gebeld maar je nam niet op. De laatste keer wel en toen hoorde ze twee man praten. Ik was bang dat hij iets me je had gedaan of met Gastón. Heeft hij iets gedaan?

- met Gastón gaat het goed, hij heeft hem niets aan gedaan.

- en jou?

- ik wil hier nu niet over praten.

- je kunt me vertrouwen. Je weet dat ik niets ga doen.

- ik weet het. Zou je iets voor me kunnen doen.

- ja, wat?

- kun je me naar huis brengen?

- waarom? Wil je terug naar Ruggero?

- nee dat zeker niet, ik wil mijn en Gastón's spullen gaan ophalen.

- en dan?

- kun je me dan naar Valentina brengen?

- het is goed op een voorwaarde.

- welke?

- dat ik voor Gastón kan zorgen.

- het is goed, ik denk dat hij ook wat tijd met zijn vader wil door brengen.

- kom dan gaan we.

We staan op en gaan naar mijn auto en rijden naar het huis van Ruggero.  We gaan naar binnen, Caro neemt een koffer en stopt haar en Gastón's spullen er in. Dan rijden we naar het huis van Valentina en Mike. We stappen uit en bellen aan. Valentina doet de deur open, zodra ze Caro ziet vliegt ze in haar armen. Gelukkig heb ik Gastón vast. Ik ga langs hun heen maar de living waar Mike is.

- ik ben blij ze terug te zien- zegt Mike.

- ik ben blij dat die idioot niets met mijn zoon heeft gedaan.

- en Caro?

- ze zat in het park te huilen toen ik haar vond. Ik weet niet wat die idioot heeft gedaan, maar hij komt hier niet mee weg.

- wat ben je van plan?

- ik weet het nog niet, maar hij zal boeten voor wat hij deed.

- en hoe zit het nu met Caro? Komen jullie terug samen?

- ik weet het niet. Maar het goed is dat ik nu voor Gastón kan zorgen.

Valentina en Carolina komen de living binnen.

- Mike , kun je de logeerkamer proper maken.- vraagt Valentina.

- waarom?

- Caro blijft bij ons slapen.

- en Gastón? Bij wie blijft Gastón?

Caro en ik kijken elkaar aan. Daar hadden we nog niet aan gedacht. We willen alletwee Gastón bij ons hebben.

-Ik weet het niet - zegt Caro.

- ik heb wel een idee - zegt Mike. Iedereen kijkt hem aan en wacht tot hij verder praat - wat als Caro bij Agus blijft, dan is Gastón bij bijde.

- Mike ik denk niet dat dat een goed idee is - zegt Valentina.

- waarom niet?

- het is goed Valentina, ik doen het wel voor Gastón. Tenminste als Agus er mee akoort is.

- voor mij is het geen probleem.

- Caro je weet dat je hier altijd welkom bent.

- ja, bedankt Valentina.

- ok kom dat brengen we alles naar mijn appartement.

We nemen afscheid van Valentina en Mike en rijden maar mijn apartment.
Daar halen we de koffer uit de auto en nemen ze mee naar binnen. Mijn apartment is niet heel groot maar voor twee volwassenen en een baby moet het wel lukken. Er is wel maar een slaapkamer voor volwassenen, normaal twee maar die ander heb ik verbouwd als muziek lokaal, dus daar kun je niet meer slapen. Ik zet de koffer neer en kijk naar Caro.

- ik weet dat het niet groot is, maar ik denk wel dat het moet lukken.

- ik ben moe.

- ja daar over, ik hoop niet dat je het erg vind maar er is maar één slapen kamer, als je het je stoort slaap ik wel op de bank.

- nee het is goed, het is jou apartment en het stoort me niet.

- ga jij maar slapen ik kom zo.

Caro gaat naar de slaapkamer. Ik sta met Gastón in mijn armen.

- we leven als een gezin, alleen wel spijtig dat ik en je moeder niet samen zijn.

Ik leg Gastón in zijn wieg in de kamer naast ons. kleed me om en ga naast Caro liggen die al aan het slapen is, ik denk dat ze heel moe was.