verborgen baby

10

Iets na dat Agustín vertrok komt Ruggero binnen.

- wat deed hij hier - vraagt Ruggero als hij Caro ziet zitten.

- niets interessants. Kun je even komen zitten, ik wil het met je ergens over hebben.

Hij gaat naast haar zitten, waar Agustín een paar minuten geleden heeft gezeten.

- wat wil je zeggen?

- ik weet niet of ik hier verder mee wil.

- wat bedoel je? - vraagt Ruggero met een boos gezicht.

- ik weet niet of ik nog samen met je wil zijn.

- WAT! NA ALLES WAT IK VOOR JE HEB GEDAAN VERLAAT JE ME ZONDER REDEN!- even is Ruggero stil.- die jongen heeft iets met je gedaan of niet soms? ANTWOORD ME.

-Nee! De beslissing maak ik zelf. Hij heeft er mee te maken, maar niet alles. Ik doe het voor mij, je heb me goed behandelt, maar ik hou niet op die manier van jou. Ik ben je dankbaar voor wat het heb gedaan. Maar ik kan niet bij je zijn, het spijt me.

Carolina wil opstaan maar Ruggero houd haar tegen.

- zo snel kom je er niet van af. Je zult boeten voor wat je net zei.

Ruggero neemt Gastón uit haar armen en legt hem in zijn wieg, en neemt hij Carolina bij haar arm vast en trekt haar naar hun kamer, waar hij haar op bed gooit. Hij gaat op haar liggen zodat ze niet weg kan. Je weet wel wat er daarna gebeurde.

[...]

Het is één dag later. Caro zit samen met Gastón in een park aan de rand van de stad. Ze zit op een bankje met Gastón in haar armen. Tranen rollen over haar wangen als ze terug denkt aan gisteren.

Gelukkig was hij deze ochtend al gaan werken en heb ik hem niet meer gezien. Wat hij gisteren deed was pijnlijk ik voel het nu nog steeds. Waarom heb ik ooit geaccepteerd om met hem samen te zijn. Ik had toen beter moeten na denken, ik wist dat ik nooit van het zou houden als van Agustín maar ik wauw weer het makkelijkste doen. Wat kan ik nu doen? Ik heb geen zin om terug te gaan, maar waar kan ik blijven, ik kan nergens heen. Hij heeft al mijn papieren en belangrijke spullen met zich meegenomen. Hij weet dat ik niet terug wil maar wel moet omdat ik niets heb. Ik haat dit zo hard. Ik zou naar het huis van Valentina kunnen gaan maar dat is best ver. Als ik dat doen ben ik er pas morgen avond, en dat is voor mij geen probleem maar ik denk voor Gastón wel, het is nu niet echt warm in de nacht. Er zit dus niets anders op dan terug te gaan, maar nu nog niet, ik blijf hier liever nog even zitten.

Na hij gesprek met Caro gisteren denk ik de hele tijd aan die kus, ik weet dat ze nog van me houd, maar soms kan ze zo koppig zijn.

Die ochtend besluit ik naar Mike te gaan, als ik aankom laat Mike me binnen.

- waar is Valentina?

- weet ik niet, ze ging iemand bellen.

Na tien minuten komt Valentina naar ons met een bezorigt gezicht.

- wat is er - vraagt Mike.

- ik bel Caro al heel de ochtend meer ze neemt niet op. Ik ben bang dat er iets met haar gebeurt is.

- haar batterij kan toch ook leeg zijn.

- nee dat niet. De laatste keer nam ze op maar ik denk dat het perongeluk was want ik hoorde haar niet maar twee mannen die over iemand aan het praten waren. Ik denk dat iemand de GSM van Caro heeft.

- waarschijnlijk die idioot van een Ruggero.

Ik sta op en ga naar de deur.

- waar ga je naar toe- vraagt Mike.

- ik ga haar zoeken.

Eerst rij ik naar haar huis maar daar is niemand thuis. Ik vraag aan de Buuren of ze een vrouw met een kind naar buiten hebben zie komen. Na een paar keer vragen heeft iemand haar naar het park zien gaan dat aan de rand van de stad licht. Ik stap in mijn auto en rij er naar toe. Ik hoop dat ze daar is.