Another cliché story

-D1| F I F T Y - T H R E E -

{Rachel pov.}

Ik druk een kus op Dylan zijn lippen. Hij draait zich beter naar me toe en legt zijn handen op mijn onderrug. Hij beantwoordt mijn kus meteen. Hij gaat met zijn tong over mijn onderlip heen als vraag om toestemming. Ik geef hem die meteen. Hij knijpt zacht in mijn billen, hij wilt dat ik spring.

Ik sla mijn benen om zijn heupen heen. Hij loopt en stukje vooruit en mijn rug beland tegen de koude muur aan. Hij pint mijn handen boven me op de muur en onze zoen wordt steeds heftiger.

'Wil je nu al aan een broertje of zusje beginnen?' fluistert hij in mijn oor.

Ik grinnik en druk mijn lippen weer op de zijne. Ik ga met mijn handen door zijn har heen en trek er zachtjes aan. Dylan kust me hongerig terug.

Uit het niets klinkt er een harde klap op de deur. Dylan trekt zich voorzichtig terug, maar hij is wel meteen op zijn hoede. Bij mij staan daarentegen mijn nekharen overeind.

Dylan zet me op de grond neer.

'Er zal vast een pakketje zijn,' zegt hij en wilt naar de deur lopen als er nog een klap klinkt.

Deze klap is veel luider als de andere.

Dylan gebaart dat ik stil moet zijn en fluistert dat ik me moet verstoppen. Hij is bezorgd, zeker nu ik zwanger ben en Sammy naast ons woont. Ik ga om het hoekje staan, maar kan het niet laten om toch even te spieken als Dylan de deur open maakt.

'Hallo? Kan ik u ergens mee help-,' hoor ik Dylan zeggen, maar zijn berzorgdheid was niet voor niks.

Een vuist beland recht in zijn gezicht.

'Klootzak,' sist Dylan en grijpt naar zijn neus.

Een geschrokken kreetje verlaat mijn mond en ik wil naar Dylan toe rennen.

'Nee, Rachel blijf daar,' zegt hij waarschuwend.

Ik kan alleen maar in de ogen van Dylan zijn aanvaller kijken.

Sammy staat grijnzend in de deuropening geleund.

'Ik hoorde van het nieuws. Gefeliciteerd met de baby,' zegt hij met een grimas op zijn gezicht.

Hij wil langs Dylan aflopen, maar Dylan haalt ook uit. Dylan zijn vuist beland recht in Sammy zijn gezicht.

'Geen sprake van,' sist hij en duwt Sammy tegen de muur aan.

Sammy lijkt alles behalve bang. Hij kijkt Dylan alleen maar met een grote grijns aan. Dylan krimpt ineen. Sammy heeft zijn nie kennis laten maken met Dylan zijn buik. Een aantal trappen volgen. Ik gil en ren erop af.

Ik pak Dylan zijn hand vast en trek hem weg bij Sammy.

'Rachel, ik hou van je en van die kleine,' zegt hij en drukt een kus op mijn lippen en wil weer naar Sammy toe.

Ik spring op zijn rug.

'Rachel,' zegt hij waarschuwend.

Ik weet niet hoe hij het doet, maar voor ik het weet sta ik weer met beiden voeten op de grond.

Een klein tikje laat me opschrikken. Met grote ogen kijk ik Sammy aan. Ondanks de hele situatie is het enige wat hij doet grijnzen.

'Het kind zou van mij moeten zijn, niet van die sukkel. Ik had je slimmer ingeschat Rachel,' zegt hij en richt zijn pistool op Dylan.

Mijn voeten staan aan de grond genageld. Dylan duwt zijn telefoon in mijn handen. Het bel icoontje staat open met 112 al ingetoetst. Snel druk ik op bellen.

Dylan heft zijn handen de lucht in.

'Sammy, dit is niet de manier,' zegt hij rustig en zet een stap dichter naar hem toe.

'Alsof jij dat weet. Jij hebt het meisje,' sist hij naar Dylan.

Het lijkt hem toch te raken.

'Zie je dat dan niet, ze wordt op deze manier alleen maar afstandelijker van je,' zegt Dylan en zet weer een stap dichterbij.

'Dylan,' sis ik als Sammy zijn handen steviger om het pistool heen klemt.

'Ik zal haar wel door de rouw periode heen helpen,' zegt Sammy en een schel schot klinkt.

Ik gil.

Hij mist. Nu zit er een gat in onze muur.

Dylan is op de grond gaan liggen. Hij trekt Sammy bij een been onderuit, waardoor hij met een harde klap op de grond beland. Er klinkt nog een schot dat in het plafond beland.

Als Sammy het pistool weer wil herladen handelt Dylan snel. Hij trekt het pistool in een beweing uit Sammy zijn handen en gooit het op de grond. Vervolgens slaat hij Sammy hard, waardoor hij bewusteloos op de grond ligt.

Alsof het nog beter getimed kon springt de politie in de deuropening.

'Politie, laat je wapens vallen,' zeggen de mannen, maar ze zien de situatie al snel.

#

Sammy wordt met handboeien aan in de politie auto gezet. De deur wordt dicht gegooit en hij werpt ons nog een kwade blik toe voor de auto wegrijdt.

De agente hadden ons nog wat vragen gesteld, maar stapten toen ook de auto in. Als de auto uit het zicht is valt er een opluchting van mijn schouders af De agente verzekerde ons dat Sammy dit keer lang de gevangenis in zou vliegen.

Dylan draait zich naar me om. Zijn ogen staan bezorgd.

'Gaat het met je?' vraagt hij en ik knik zachtjes.

Een voorzichtige glimlach ontstaat om mijn lippen.

'Dankjewel Dylan. Voor alles,' zeg ik voor ik mijn lippen op de zijne druk.

Hey mensjes,
Sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar hier is het hoofdstuk dan. Het allerlaatste deel van dit boek om precies te zijn. Misschien komt er nog een epiloog.

Ik vond het leuk om dit boek te schrijven en zonder jullie was me dat ook zeker niet gelukt. Het spijt me dat de updates soms wat lang duurden, maar het verhaal is afgelopen en ik hoop dat jullie net zoveel van Rachel en Dylan hebben gehouden als ik.

Laat weten wat je van dit hoofdstuk vond en vergeet dat sterretje niet in te kleuren.

Groetjes Roos

Ps. Check mijn account voor andere nieuwe verhalen ;)