Another cliché story

- D1 | T W E N T Y - T H R E E -

{Rachel pov.}

Ik loop mijn kamer in en gooi mijn tas op bed. Ik loop meteen door maar de bank.

Met het tv kastje zet ik netflix aan en zak wat onderuit. Mijn favoriete serie komt in beeld en gespannen kijk ik toe wat er dit keer gebeurd.

In een keer klinkt er allemaal kabaal.
De deur vliegt open en Dylan komt binnen. Hij is niet alleen. Hij is met mijn aardsvijand. Je raad het waarschijnlijk al.

Ze is de beste vriendin van roze en plastic.

De enige echt Jessica.

Ze komen zoenend binnen en gaan meteen richting Dylan zijn bed.

Ik begin luidruchtig te kuchen.

'Wat moet je nu weer?!' krijst Jessica.

'Ik wil mijn serie kijken en de komende beelden van jullie twee samen, mijn netvlies besparen,' glimlach ik nep.

Ze staat op en loopt naar me toe. Ze wijst met haar nepnagel beplakte vinger naar me toe, terwijl ze een rondje ermee draait.

'Jij... bent gewoon jaloers,' zegt ze bitchy.

'Ik? Ik ben jaloers. Ha! Beste grap van vandaag,' zeg ik sarcastisch en rol met mijn ogen.

'Dan ga je toch lekker naar jouw kamer, daar val ik dat plastice gezichtje van je niet lastig,' zucht ik.

Jessica zucht heel erg diep en stampt voet gek genoeg de kamer uit zonder Dylan mee te nemen.

Dylan kijkt me chagerijnig aan.

'Wat! We hadden een deal. Geen Jessica over de vloer,' zeg ik verbaasd.

Hij rolt zijn ogen en gaat op zijn bed zitten. Dylan en ik hebben al twee weken niet gepraat. Ik heb het wel geprobeerd, maar Dylan weet me elke keer weer af te kappen.

De klok ringt een aantal keer. Het is half 10. Ik gaap een keer. Ik ga denk ik maar gewoon douchen en dan naar bed.

Het is niet zo dat Dylan nu geweldig gezelschap biedt.

Ik trek wat spullen ujt de kast en loop dan naar de badkamer. Ik leg mijn kleren op een wasrekje en zet dan de douche aan. De warme stralen water kletteren in de douchebak.

De stoom van de douche vult langzaam de ruimte. Ik leg vast handoeken klaar en kleed me dan uit.

Ik stap onder de warme douche en was mijn haren.

#

Als ik uit de douche ben hoor ik de harde regen van buiten ol het dak kletteren.

Meteen daarna klinkt een zware donderslag.

Ik krimp metwen wat ineen. Als er ook maar één ding is wat ik haat, is het wel onweer.

Zo snel als ik kan kleed ik me om en doe ik mijn haren in een losse knot.

Ik vlucht de badkamer uit en duik snel mijn bed in. De dekens trek ik hoog over me heen, in de hoop dat ze het geluid wat zullen dempen.

Grote kans dat dat niet gebeurd. Het andere bed hoor ik ook inkraken en de lamp in de kamer gaat uit. Dylan gaat ook slapen.

Weer klinkt er een harde dondersslag door de kamer heen. Een geschrokken kreetje ontsnapt er uit mijn mond.

De dekens trek ik nog veel hoger over me heen en ik druk mijn hoofd zo ver mogelijk mijn kussen in.

Ondertussen hoor ik Dylan heel erg vermoeid kreunen.

Weer dondert het.

En ja hoor, opnieuw ontsnapt er een klein kreetje uit mijn mond.

'Echt waar,' hoor ik hem zuchten.

Er klinjt wat gekraak en vervolgens wat voetstappen. Meteen daarna wordt ik beroofd van mijn warme donderbestendige bescherming.

Een warme arm ligt op mijn middel en de andere kant van het bed deukt in.

De deken valt weer goed over me heen.

'Schuif op. Ik val bijna uit bed,' zucht Dylan.

Snel doe ik wat hij zegt.

'Is het zo goed?' zucht hij gefrustreerd.

'Jaa,' geef ik kort antwoord en ik leun met mijn hoofd tegen zijn borstkas aan.

'Dylan?' probeer ik hem nog een keer wat te vragen.

'Mooi geen vragen meer. Weltrusten Rachel,' mompelt hij.

Jezus wat is er net hem aan de hand. Als hij mezelf bij mijn hele naam gaat aanspreken, laat staan wat er nog van terecht moet gaan komen.

Ik concentreer me op Dylan zijn hartslag. Het is rustgevend, maar tegelijkertijd ook een beetje chaotisch. Alsof hij het niet helemaal onder controle heeft.

Ik zucht een keer opgelucht. Op zijn minst kan ik dadelijk wel slapen.
Anders is Dylan er voor me hoop ik. Hopelijk is het ook geen teken dat hij de afgelopen twee weken amper drie woorden tegen me heeft gezegd.

Heey mensjes,
I know niet mijn beste hoofdstuk. Hopelijk vonden jullie het toch nog leuk.

Vergeet dat sterretje in te kleuren. 🌟

Groetjes Roos