{Rachel pov.}
Ik ren naar de badkamer. Ik geef alles over in de wc. Ik spoel mijn mond met water en kijk gefrustreerd in de spiegel.
Dit is al de derde keer vandaag. Ik voel me ook echt niet goed. Het is maar goed dat Dylan naar een sollicitatie moest, want hij zou over bezorgd zijn.
Mijn oog valt op mijn onaangetaste pakje maandverband. Meteen gaat er een belletje rinkelen in mijn hoofd.
Snel loop ik naar de grote spiegel in de slaapkamer. Ik hou mijn shirt een stukje omhoog.
Mijn hand rust op mijn buik. Zou het zo kunnen zijn?
Mijn been begint ineens te vibreren. Oh ja mijn telefoon. Ik pak hem snel uit mijn broekzak en neem op. Ik kijk nog steeds verbaasd in de spiegel.
'Heey Rach, ik vroeg me af of je zin had om te gaan shoppen,' hoor ik Lola zeggen.
'Ik denk het niet,' stamel ik.
'Hoezo denk je van niet?' vraagt ze lachend.
'Lola, ik ben te laat... mijn ongeste-,' ik hoef die zin niet eens af te maken voor Lola al hyperactief reageert.
'Ben je zwanger!' roept Lola.
'Misschien,' piep ik.
'Dat is geweldig! Weet Dylan het al? Heb je al een test gedaan? Keenan ik ben naar Rachel,' ratelt ze door de telefoon heen.
'Dylan weet het niet en nee ik heb nog geen test gedaan,' zeg ik.
'Ow schat, maak je geen zorgen die hoef je niet te halen. Ik neem er wel een mee onderweg naar jou,' zegt ze vrolijk.
'Zie je zo!' zegt ze en hangt op.
Waar heb ik mezelf in gehesen...
#
'Waarom duurt het zo lang?' vraag ik ongeduldig.
'Rachel. Op het doosje staat vijf minuten wachten. Je hebt hem 30 seconden geleden gebruikt,' lacht Lola.
Verslagen plof ik neer op bed.
Ik leg mijn hoofd tussen mijn handen en haal een paar keer diep adem. De zenuwen zijn niet te houden.
'Wat zal Dylan wel niet denken,' zucht ik.
Lola heeft haar armen om me heen geslagen.
'Hij houdt van je. Dat kan je aan alles zien. Hij zal hierdoor niet weg gaan,' zegt ze sussend.
'Laten we het hopen,' zucht ik.
'En anders is het jouw fout,' lach ik.
'Hoezo, jullie waren onveilig,' lacht ze.
'Nee dat waren we niet. Ik gebruik de pil niet, maar Dylan heeft we-,' begin ik, maar ze Lola knikt al.
'Het is niet onmogelijk,' zegt ze en perst haar lippen samen.
De timer op Lola haar telefoon gaat af en ik vlieg naar de test.
Twee streepjes staat voor zwanger en eentje voor het tegenovergestelde.
En ik ben...
#
'Heey Rach, ik ben thuis,' roept Dylan.
'Hey,' zeg ik zacht terug.
Lola is weer naar huis gegaan.
'Hoe was je sollicitatie?' vraag ik hem zo normaal mogelijk.
Hij trekt zijn stropdas wat losser en zet zijn handen tegen het keuken eiland.
Hij kijkt me aan en knikt.
'Volgens mij wel goed. Gaat het met je? Je ziet wat bleek,' vraagt hij aan me.
'Wil je even gaan zitten? Ik moet je iets vertellen,' zeg ik en kijk hem niet aan.
Hij knikt en loopt naar de bank toe.
Hij komt naast me zitten en slaat zijn handen in elkaar.
'Wat is er?' vraagt hij en kijkt me aan.
'Ik ben best wel nerveus om dit te zeggen,' zeg ik en haal een keer diep adem.
Dylan kijkt verbaasd op.
'Ik voelde me inderdaad niet lekker. Ik heb vandaag al drie keer overgegeven. Toen bedacht ik me dat ik laat was. Met mijn maandelijkse periode,' zeg ik en kijk hem aan.
Hij luistert aandachtig naar wat ik vertel. Hij knikt en maakt een begrijpend geluidje.
'Lola is langs geweest en ik heb voor de zekerheid een test gedaan...' zeg ik zacht.
'Oh shit... echt?' vraagt hij verbaasd.
Hij legt zijn hand op mijn knie en kijkt me recht aan. Ik knik naar hem.
'De test was positief,' stamel ik.
'Ik ben zwanger,' voeg ik aan mijn zin toe.
Dylan haalt zijn hand door zijn haar.
'We zijn veilig geweest, maar ik denk dat het geknapt is,' voeg ik aan mijn zin toe als hij niks zegt.
'Kan ik de test zien?' vraagt hij.
Ik knik en overhandig hem met trillende handen de test.
Hij staart er even naar en kijkt me dan aan. Een glimlach siert zijn lippen.
Hij drukt zijn lippen even op de mijne.
'Een kleine Raylen,' glimlacht hij als hij me los laat.
'Ik word papa,' stamelt hij zelf en zijn glimlach groeit met de seconde.
Dan staat hij op en trekt me in zijn armen. Zijn glimlach is ondertussen enorm geworden.
'Wil je dit?' vraag ik zacht.
'Jij?' vraagt hij.
Ik knik en glimlach. Eigenlijk wel ja.
'Mooi, want ik ook en met een moeder als jij kan er alleen maar een wondertje in je buik groeien,'
CZYTASZ
Another cliché story
Romans'Kijk is uit waar je loopt. Misschien een bril nodig?' grom ik en wil langs ze af lopen. Degene die recht voor me stond trekt me ruw terug. Hij gooit me tegen de kluisjes aan. 'Oehh kan je je wel zo gedragen bij een meisje? Niet heel charmant he,' g...
