The Royal Mishap ［book 1］ [editing]

☾3:Quellishia Grace 'Quelli' Sy,

[Quelli]

"Guys where are you na ba? " wala sa sariling sabi ko. Naman kasi eh! Kanina pa ko nandito sa mall pero hang gang ngayon wala pa sila! Ampness kaya!! Si Dorrine nasa bar and I'm nagtatampo sa kanya ngayon. It's too early pa kaya para magbar, duh?

I look at my phone when it suddenly rings.

Hmm? Sino kayang natawag..

Phariz' Calling...

Dali-dali Kong sinagot ng makitang si Phariz yung natawag. Grr!! Bakit ngayon nya lang naisipang tumawag?!

“Wa! Phariz where  are you?!” I shouted and even faked my sobs. It's just so unfair kasi.

(Fuck, Quel! That hurts you loudspeaker childish human!)

I laughed at her answer. Wow, nakakamiss din pala kaingayan niya kahit papaano.

"Sorry, okay? ! Where are you na ba kasi!? Kanina pa kaya ako nandito sa meeting place natin! Kawawa naman ako, kanina pa ako loner here.” Paawa effect Kong sabi. Sana lang tumalab.

"Tsh! Kainis! I'm coming! Ok? Bye!" What the?! Babaan ba naman ako ng phone call?! Imbyerna ah! Hmp!

"Kainis!! Bakit ba lagi nalang silang huli!? Tapos ako lagi ang nauuna! Unfair kaya ! " totoo naman kasi! Tch! Total wala pa naman sila gagala nalang muna ko! Bahala silang maghanap !

"Whoa! New arrival!" ok! exaggerated na ko pero bakit ba?! Walang pakialaman! Alam nyo ba yung feeling na tinatawag nya ang pangalan mo para mabili sya?! Ganon ang nararamdaman ko ngayon!Agad akong lumapit sa bagong guitar na nakadisplay saka akmang hahawakan na ng may bigla nalang humawak sabay kuha nito.

"Miss, I'll get this." sabi nung may hawak ng gitara KO saka iniabot sa cashier.

What was that?! Talaga bang narinig Kong bibilin nya yung gitara KO?! OMG!! HINDI MAARI!! AKIN ANG GITARANG YON!! AKIN LANG!!

"Waaah!! Miss Cashier wait!!" sigaw ko kaya naman lahat napatingin sakin but I don't care what matters to me is yung makuha ko ang gitara KO!! Huhuhu wait my baby! Mommy will save you!! Patakbo akong lumapit sa cashier lady.

"Miss ako ang kukuha nito. Hindi sya." matapang Kong sabi saka tinuro yung lalaking kumuha ng gitara ko habang sa cashier parin nakatingin.

"Ah..eh..Ma'am sya na po kasi ang nauna eh." nag-aalangang sagot nya saka tumingin dun sa lalaki.

"You're wrong Miss Cashier. AKO ang nauna so AKO dapat ang may mag-ari nyan."

"Pero Ma'am—" Hindi pa natatapos nung cashier lady yung sasabihin nya ng magsalita yung lalaki.

"I'm the first one who touched it so that should be mine." nagpantig naman tenga ko sa sinabi nya. Ano daw? Sya ang unang nakahawak so sakanya dapat? Eh? Ang babaw?Pero Hindi! Ako ang nakakita so ako ang dapat na makakuha.

"HOY !! MISTER WHO-EVER-YOU—" Hindi ko na nagawang tapusin yung sasabihin ko ng mapatingin ako sa Kanya. Oh ny god!!! He's freakin' handsome!

Maghunos dili ka Quelli! baka nakakkalimutan mo yung dapat mong gawin!

"What?" tanong nya sakin ng walang kaemosyon emosyon.

Aba!? So sya pa may karapatang magsungit?! Bakit sya ba ang naagawan ng instrument?! No, diba?!

"Excuse me?! Ikaw pa talaga 'yong nagagalit e, ikaw tong nang-aagaw?!"

"Ahm..Ma'am, Sir. Please wag po kayong mag-away -"

"I don't care,” aniya saka hinarap yung cashier lady. Did he just ignore me?!

"Don't mind her. I'll get this stuff and be faster." Maotoridad na utos nya sa cashier lady, dali dali namang inayos nito saka inabot kay Mr. Mang-aagaw yung gitara. Pagkatapos nun umalis na sya, samantalang ako naiwang nakanganga dito.

WHAT THE HELL IS THAT?! OH MY GAHD! I CAN'T BELIEVE THIS!!

"ARGH!!!! WHO EVER YOU ARE MR. MANG-AAGAW!! I SWEAR!! MAKAKAGANTI RIN AKO SAYO!!! ARGH!!" I shouted at the top of my lungs kaya naman lahat ng tao dito sa mall pinagtitinginan ako.

"WHAT NOW?! NGAYON LANG BA KAYO NAKAKITA NG BABAENG SUMISIGAW?!" sigaw ko sa kanilang lahat kaya naman nagsi-iwas sila.

Dapat lang ! Dahil kung hindi, gagawin kong impyerno ang buhay nila !! Argh!!

Umalis nalang ako sa store na 'yon. Saka naglibot-libot pa. Pero may nakita kong familiar na tao kaya agad kong sinundan yon.

"Is that nee-chan Dorrine?" wala sa sariling tanong ko. Nungmakumpirma Kong si nee-chan nga agad-agad akong lumapit sakanya seeing her wet face.

"Nee-chan?" I asked making her back in her senses, I think?

She immediately looked at me then smiled at me sweetly.

"Are you alone? Where are they?" she asked making me more curious. Okay lang ba siya? She seemed irritated earlier, e.

"Ahm. I don't know. I'm looking for them too but sad to say I don't know where they are." I just answered.

"Alright then. Tayong dalawa nalang muna ang mag-bonding. What do you think?" she asked earning a smile and nod from me.

"Yaaay!! Thanks nee-chan!!" I said cheerfully making her smile. I like calling them nee-chan since nakasanayan ko na rin, but sometimes I just call them by their names.

And like what she said dalawa kaming magkasamang nagbonding while still waiting for the others. Nang magpunta kami sa Quantum nakita namin si Maegan nee-chan na nakasimangot.

"Maegan! " I shouted while waving my right hand. Lahat ng tao tumingin sakin kaya napababa naman ang kamay ko. Amp! Nakita kong tumingin samin si Maegan saka naglakad palapit samin.

"Why are you so childish?" she irritatedly asked making me pout. What? I'm still young pa kaya, so I have all the rights to be childish.

"Cine." Dorrine glared at her.

"Tsk!"

"Where are they?" Dorrine asked.

"Dunno." Maegan answered.

"Let's go. Let's just wait for them at the mall's office." We just nodded at Dorrine's suggestion.

—