Μόνη στις ράγες του τρένου

κεφαλαιο 7

Κάθισα δίπλα της. Έβγαλα το τετράδιο και την παρατήρησα.ειχε βάλει πούδρα για να μην φαίνονται οι πληγές στο πρόσωπο της. άρχισα να την χαζεύω για περίπου 20 λεπτά. Τα εκφραστικά πρασινα μάτια της , τα υπέροχα μαλλιά της , τα εύθραυστα δάχτυλα της . Ήταν σαν πορσελανηνη κουκλα που ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.  Το κατάλαβε ότι την κοίταζα και γύρισε και με κάρφωσε με τα μάτια της . Με μαγνήτισε τόσο πολυ που αντί να στρέψω αλλού το βλέμμα μου την κάρφωσα και εγώ μέσα στο μάτια . Μου χαμογασε. Όμως δεν ήταν το χαμόγελο που ήξερα. Φαίνονται πονεμένο, πληγωμένο . Έχω ένα κακό προαίσθημα ότι κάποιος τολμάει να το παραβιάζει. Και δεν θα το αφήσω να συμβαίνει.ξαφνικα ένιωσα όπως ένιωθα για τα "μικρά " μου στις Ραγες. Ήθελε να την προστατέψω. Αρχιζα να σχεδιάζω ένα σκυλάκι με την γλώσσα έξω. Όταν το τελείωσα έγραψα δίπλα " στο διάλειμμα σε περιμένω  στις τουαλέτες. Είναι επιγων " . Είχε τα χέρια της κάτω από το θρανίο. Εβαλα το δεξί μου χέρι και εγώ από κάτω και πλησίασα το δικό της . Η καρδιά μου για τρία δευτέρολεπτα σταμάτησε. Την ακούμπησα. Ήταν τόσο παγωμένη . Της έδωσα το χαρτάκι και έκανα να τραβήξω το χέρι μου πίσω. Δεν με υπάκουγε. Δεν έλεγε να κουνηθεί από εκεί. Αυτή έβγαλε αποτομα τα χέρια της και άνοιξε το χαρτί . Εγώ κοίταξα άλλου σαν να μην ξέρω τπτ.

Ευτυχώς ήρθε . Πάντα έχω τον φόβο της απόρριψης. Κάθομουν κάτω σε ένα σκαλακι δίπλα σε μία τουαλέτα και έκατσε και αυτή απέναντι μου.
- χευυ...
-Χευ.. τσιγάρο; Είπα και της πρόσφερα ένα .
-ω ναι,  ευχαριστώ... τι έγινε; Γιατί με φωνάξεις εδώ;
- γιατί ήθελα να σιγουρευτώ ότι είσαι καλά. Δεν μου αρέσει να βλέπω τους άλλους πληγωμένους. Ειδικά εσένα . Ξερω ότι γνωριζόμαστε μόνο λίγες μέρες αλλά σε συμπαθώ και δεν θέλω να πάθεις τπτ... Να ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλάς , είμαι από τους λίγους ανθρώπους που  θα μοιραστούν πραγματικά να ακούσουν .
- εμ ειμαι καλά ευχαριστώ πάντως για το ενδιαφέρον ...
- μην λες ψέματα ... Ξέρω εκ πείρας πόσο πονάει το να κρατάς μυστικά ...
  Τότε ξέσπασε σε λυγμούς. Ένιωσα άβολα. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω.
- εμ μην κλ...
Πριν προλάβω να πω κάτι , έπεσε στην αγκαλιά μου με τοση φορά όπου έπεσα από το σκαλί και χτύπησα την πλάτη μου στο τοίχο. Γραπωθηκε σφικτά από πάνω μου και έκλαιγε σπαρακτικά. Ενιωσα διαφορετικά... Ένα συναίσθημα που δεν είχα ξανανιωσει.... Από εκεί την στιγμή αποφασισα ότι θα θυσιάσω τα πάντα για να μην είναι πληγωμένη... Δεν άντεχα να βλέπω την Χιονάτη μου να κλαίει. Ήθελε να πάρω όλον αυτόν το πόνο από πάνω της . Άρχισα να κλαίω και γω. Το κουδούνι χτύπησε αλλά καμία μας δεν κουνήθηκε . Μειναμε εκεί , αγκαλιασμενες, κουρνιασμενες σε μια γωνιά να κλαίμε με αναφιλητα. Έβγαλα ότι κράταγα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια.
Μα τι της συμβαίνει; Ποιος της προκαλεί τέτοιο κακό;