Sadist Kız | Tamamlandı (+18)

• Bölüm 4 •

Babam.. O,ölmemişti. Ama nasıl? Ağzımdaki sigarayı bir çırpıda yere atmış ve üzerini sinirle ezmiştim. Başımı hışımla kaldırarak meleğimi o pis elleri ile vuran yaratığa baktım.

"Burada ne işin var lan senin?!"

"Hiç yakıştıramıyorum senin gibi bir kıza böyle kelimeleri. Ne oldu? Yoksa biricik Melek'i öldürdüğüm için arkamdan intikam planları mı hazırlıyordun?"

"O pis ağzına annemin ismini bir daha alırs-"

"Ne olur ha?"

Babamın mide bulandırıcı kahkahası kulağıma erişmişti. Karşımdaki rahatlığının verdiği sinirle çenemin kasıldığını hissettim. Elimi yavaşça belime götürdüm ve silahımı kavradım.
İlk önce gökyüzüne ateş ederek silahın dolu olduğunu gösterdim. Başımı babama çevirdiğimde,korkak bakışlarla bana bakmaya başladı,tam da istediğim gibi.

"Kızım ne yapıyorsun sen? Saçmalama,babanım ben senin"

"Ne oldu? Babam olduğun şimdi mi aklına geldi?"

Gülerek babamın yakınına geldim ve silahı sertçe başına geçirdim. Geriye doğru silkenen bedenini,gömleğinin yakasından kavrayarak dengede tuttum. Yakasındaki ellerimi indirmeden kulağına yaklaştım ve fısıldadım.

"Senden korktuğumu mu sanıyorsun?"

Gergin oluşuna gülerek göğsünden ittirdim,sırtı ağaca değdi.

"Biliyor musun? Seni ilk vurduğumda hiçbir şey hissetmemiştim,tıpkı şimdi olacağı gibi"

Silahı aniden alnına dayayarak tetiği çektim ve kurşunun babamın alnının tam ortasından tüm beyin hücrelerine ulaşmasına olanak sağladım. Üzerime sıçrayan pis kanını umursamadan silahı kalbine indirerek bir el daha ateş ettim.

İşimin bitmiş olmasıyla silahı belime yerleştirdim. Cebime sıkıştırdığım telefonumu çıkartarak Emir'in telefonuna ufak bir mesaj bıraktım,burayı temizlemelerini söyledim.

Adımlarım mekâna doğru ilerlerken aklıma giren düşüncelerle omuzlarımı çaresizce düşürdüm.
Annemi; meleğimi çok özlemiştim. Hayatım boyunca bağlı kaldığım aile bireylerimi küçük yaşta kaybettiğim için kendimi de kaybetmiştim sanki. Bu tür işlere karışmak hoşuma gidiyordu,ama bu gerçek ben değildim.

Belki de annem yaşıyor olsaydı,şu anda onun dizlerine başımı yaslar ve bana şarkı söylemesini dinlerdim. Fakat şimdi başımı yasladığım yer ya insan cesedi kokan bir depo oluyor ya da dağ başında buz gibi bir ev.

Kendimi silkeleyerek düşünce dünyamdan ayrıldım. Ruhsuz birine dönüşmüştüm ve bunun bilincindeydim ama bana en çok dokunan nokta; düzelebilmek için çok geç kalmış olmamdı.

"Duru,deponun dışında Ateş isimli birisi seni bekliyor. Gitsen iyi olacak"

Ateş? İsim çok tanıdık geliyordu ama hayır,bir türlü çıkaramamıştım. Deponun çıkışına doğru adımlarımı yönelttim. Başım yere eğik giderken çarptığım gövde ile başımı kaldırdım. Duygusal biri olduğum söylenemezdi fakat şu anda gözlerimin dolu olduğunu ve bir damla yaşın akmamak için savaş verdiğini söyleyebilirdim.

Uyuşturucu alım-satım veya adam öldürme işlerine başlamadan önce hayatımda sadece bir ilişkim olmuştu. Şimdi ise o andan kalan izleri taşıyordum ve bunun sebebi karşımda duran adamdı.
Nefesimi dışarıya doğru üfledim ve başımı usulca eğdim. Sol elim sağ elimin parmaklarını çizerek geçiyordu,beni izlediğine emindim.

"Yapma Duru.. Bu sen olamazsın öyle değil mi? Benim Duru'm böyle değildi,masumiyeti,cesareti ve doğruluğu üzerinde kusursuzca bir arada taşıyan Duru'm böyle değildi.."

"Sen başkasına ait olduğundan beri,ben senin Duru'n değilim,olmayacağım da"

"Sen hâlâ orada mısın güzelim? Senin,benim gibi birinde gerçek aşkı araman hataydı. Tıpkı annenin yaptığı hata gibi"

Cümlelerini duymuştum fakat son cümle aklımda dolanıp durmaya başlamıştı o an.
Tıpkı annenin yaptığı hata gibi.
Tıpkı annenin yaptığı hata gibi.
Başımı hışımla kaldırdım ve nefret barındıran gözlerimi karşımdaki yürek yiyip ayağıma gelen şerefsize çevirdim.

"Sen hangi akılla buraya geldin?! Gelebilme cesaretinde bulunman yetmezmiş gibi annem hakkında bu şekilde konuşabileceğini sana kim söyledi?!"

Sağ elimle omzunu kavradım ve arkadasındaki duvara sertçe vurdum.

"Ne oluyoruz lan?!"

"Ne mi oluyoruz? Sen sıkılmışsındır şimdi,o yüzden biraz oyun oynayacağız ve ben de senin oyuncaklarımı kullanmana izin vereceğim"