Averian University: The Bounded Hell Keepers

Chapter 2: Underground School

Everything's all white, black and red. Iyon ang theme ng palasyong kinalalagyan ko. Nakacarpet pa ang lahat ng pasilyo.

Nakakahiya mang sabihin ay naniniwala akong hindi dapat ipinatapak ang mga maruruming sapatos ko sa carpented floor. I just realized how poor I am.

May mga paintings sa bawat parte ng pader. Mataas ang ceiling nila na kinasasabitanan ng mga maliliit na crystal chandeliers.

Pero ng makalabas na kami ng tuluyan sa corridor ay isang napakalaking bulwagan ang sumalubong sa aking paningin.

Doon na talaga nahabag ang aking pakiramdam. Nagulat talaga ako at napanganga sa sobrang dami ng mga unipormadong mga iba't ibang uri ng nilalang na naglalakad sa loob ng bulwagan. They look like students.

May mga bag silang dala-dala na pare-pareho ang disenyo pati na ang mga libro.

There are Vampires, Werewolves, Shinigamies, Merpeople and finaly---of course the Witch and Wizard Bloods. Nakakapagtaka lang na wala akong nakita ni isang Crimson.

Nasaan kaya sila?

Parang ngayon palang kasi ay nang-hihina takot ng hindi ko pa sila nakikita. Napansin kong napapatigil din ang mga estudyante sa kanilang ginagawa ng dahil sa akin. At hindi ko iyon nagustuhan.

"Her face, she's a Phantom."

"Yeah, a dirty Phantom. What is she doing here anyway?"

"I heard that she's the one who entered the Emperor Palace. But still, I can't understand why the Merpeople Princess let her walked in on our precious carpented floor!"

"That's unfair!"

"I think, they're going to punished her already for tresspassing the palace."

Ilan lang iyan sa mga nakakatakot na bulong na narinig ko mula sa mga unipormadong nilalang sa paligid. Pero tinitigan ko lang sila at hinayaan sa kanilang panghuhusga.

They felt disgusted on me lalo na't napakadungis ko. My red cloak is really a mess sa sobrang dami ng alikabok at putik nito na galing sa seldang kinalalagyan ko kanina.

Marumi na rin ang simpleng bestidang suot ko mula pa kahapon. Hindi ko na rin gusto ang masangsang kong amoy.

Pero naisip ko...

Bakit ako pinapahiya ng babaeng nasa harapan ko na siyang nag-utos na dalhin ako sa kung saan? Why she have to let me be seen by these students around us? Pwede naman siguro niya akong idaan nalang sa ibang lagusan, hindi ba?

I felt discriminated here.

Kung nasaan man si Marisa, sana gumagawa na siya ng paraan para maialis ako dito. I miss my life outside this palace!

I want to play with our elfs again kasama ng mga fairies. Gusto ko nang bumalik sa kapatagan!

Aish!

Nagtuloy-tuloy kami sa paglalakad hanggang sa tuluyan kaming makalagpas sa malaking bulwagan. Dumaan uli kami sa isa pang pasilyo bago kami umakyat sa isang grand spiral staircase na gawa sa ginto.

Matapos noon ay pasilyo na naman ang nasa point of view ko ngunit hindi na mga larawan ang nakadisplay sa pader. Mga pintuan na ang nabungaran ko na pare-pareho lang ang desenyo.

But, we didn't even enter one of those doors. Isa-isa lang namin iyong nilagpasan. Sa dulo ng pasilyo ay may malaking larawan o painting na nakasabit sa pader.

Sobrang laki nito at isang portrait ng maladiwatang babae ang nakalarawan. Hindi ko alam kung namamalikmata ako pero nakita kong pumikit-pikit pa ang mata noon.