Aşkın Kıyısında

//BÖLÜM 16~BİR ÖMÜR//

//Yazar'dan//

Ömer karşısında ona bakan yaşı kırka dayanmış olan adama, sadece ufak bilgiler verdi. Ailesinin o zamanlar içeriye soktuğu organ mafyasından bahsetti ve ismini söyledi.

Adam oturduğu sandalyeden kalkıp karşısında duran kilitli dolaptan bir dosya çıkardı. Yeniden yerine oturduğunda dosyayı Ömer'in önüne doğru itmişti.

"Çetin Barkın. Yıllarca bize çok çektirdi, hapse girmesiyle bütün camia rahatlamıştı ardından ölüm haberiyle bayram etmiştik ki yeniden başa geçen biri olduğunu duyduk. Ama ne olduğunu kim olduğunu bu adamla olan bağını bilmiyoruz. Elimizde koca bir hiç var." Ömer dosyanın kapağını kaldırdığında karşısında beliren simaya iğrenerek baktı. Dosyayı eline aldıktan sonra ayaklandı. Karşısında duran adama baktı.

"Bu yola intikam için girdim ben. Yalnız başıma. Ama yine de bir şeyler öğrenirsem yeniden yanınıza geleceğim." Adam da Ömer gibi ayağa kalktı.

"Ömer, senin gibi birini kaybettiğimiz için üzülüyorum açıkçası. Bir gün buraya gelirsen emin ol her daim kabul edeceğim seni!" Ömer başıyla selam verip dışarı çıktı.

Yeraltından çıktıktan sonra onu bekleyen şoföre yaklaştı. Arabaya bindiğinde direkt emir vermişti. "Depoya gidiyoruz!"

Yol boyunca kafasını kurcalayan bir sürü düşünceyle savaştı. Yorgundu artık. Tek istediği girdiği bu kanlı savaştan galip gelip defnesiyle birlikte yaşamaktı.

Araba deponun önünde durduğunda Ömer direkt inip içeriye geçmişti. Adamların hepsi masanın etrafında sıralanmıştı. Onlara doğru yaklaşıp masanın üzerine dosyayı fırlattı.

"Dosyanın içindeki isimlerin listesini tek tek çıkarın! Akşama elimde olsunlar!" Bir şey söylemelerine fırsat vermeden ayrıldı depodan. Bu adamın cezasını çekmesi gerekiyordu artık. Arabasına bindiğinde direkt telefona sarılmıştı.

"Ömer!" Sevdiği kadının sesini duyduğunda gözlerini kapattı.

"Bir insan bu kadar nasıl özletir kendini anlayamıyorum defne!" Defne gülümsemişti Ömer'in bu sözüyle.

"Bende seni çok özledim. Ne zaman geleceksin?" Ömer gözlerini açtı.

"Güzelim, bugün birkaç işim var gelemeyebilirim." dediğinde defne suratını asmıştı.

"Hiç mi gelmeyeceksin?"

"Hayır kızılım. Sadece birkaç gün müsade et bana. Bir sabah gözlerini açtığımda yanında olacağım!" Defne yeniden gülümsedi.

"Seni seviyorum."

"Seni çok seviyorum!" Ömer telefonu kapattığında sevdiği kadının sesini duyduğundan dolayı huzur dolmuştu. Araba durduğunda geldikleri yere çevirdi kafasını. Bu hapishane çetinin kaldığı yerdi. İçeri doğru doğru ilerlediğinde karşıdan gelen adam girdi görüş alanına. Takım elbisesinin önünü ilikleyerek Ömer'in önünde durdu ve ona başıyla selam verdi.

"Ömer bey, hoş geldiniz. Ben bu hapishanenin müdürüyüm. İsterseniz odama geçelim." Ömer yürümeye başladığında adam da arkasından geliyordu. Odaya geldiklerinde Ömer koltuğa oturmuş ve yerine geçen adama bakmıştı. Adam koltuğa oturduktan sonra biraz öne doğru kayıp Ömer'in gözlerinin içine baktı.

"Ömer bey bir şey içer misiniz?" diye sorduğunda Ömer keskin bakışlarını göndermişti.

"Hayır direkt konuya geçmek istiyorum!" dediğinde adam mesajı almış olacak ki boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.