To Sir, With Love

Chapter Fifteen - MTMHML

Lawrenz 

I couldn't move. 

Sam and I didn't move, we couldn't. Parang naging mga bato ang mga katawan namin dahil sa masamang balita na ibinahagi ng Nurse. 

Ang bigat bigat ng puso ko, natatakot ako. Parang kanina lang, sinisigawan niya kaming dalawa. Nung isang araw, we were arguing about who loves who more, we were happy. 

Tapos ngayon... anong nangyari? Pakiramdam ko, unti-unting gumuguho ang mundo ko. 

Mukha kaming mga tanga na nakatayo sa harap ng pinto, natauhan nalang ako ng lumabas si Marie, naka-mask siya. 

She was staring at Sam, but Sam didn't seem to recognize the girl behind the mask.

"Gusto niyo bang pumasok sa loob?" she asked, may halong lungkot sa boses niya. 

I swallowed hard, and then, like robots, we followed her inside. Dahan dahan akong naglakad papasok sa kwarto ni Stephanie, buhat buhat ang halong lungkot at takot na nararamdaman ko. 

Nakita ko siya, ang babaeng mahal ko, na nakahiga sa kama niya, parang natutulog lang siya. 

At sa tabi niya, may dalawang anghel na natutulog na mahimbing. 

Nilapitan agad ni Sam ang mga anak niya, habang ako naman, nakatingin lang kay Stephanie. I grabbed her hand, it was still warm.

"Ang daya mo, ang daya daya mo." 

Hinayaan 'kong tumulo ang mga luha ko. 

Stephanie

"Ang daya mo, ang daya daya mo." I heard him whisper.

Ano? Tingin niyo patay na ako? Luh! As if! Ako kaya ang bida sa story na 'to. HAHAH. 

Ako pa madaya ah?! HAHA, oh well. Madaya na kung madaya, at least maganda naman.  Ingay nila kasi kanina eh, hindi ako makapag-concentrate sa panganganak. 

Narinig ko tuloy yung mga sinabi ni Lawrenz kay Sam, "...mahal ko siya. Isusugal ko ang lahat para makasama siya, pati nga pagkakaibigan natin, sinugal ko na sa sobrang pagmamahal ko sa kanya. I bought this when I was in Hong Kong, hindi ko pa ibibigay 'to sa kanya ngayon dahil alam ko na masyado siyang madaming inaalala, and I know it's not going to be easy, for all of us. Our relationship will not be perfect, we will fight, we will scream at each other's faces, I'll hurt her, she'll hurt me. Pero ngayon pa man, gusto ko na siyang ipaalam sayo. Nakausap ko si Tito, I told him that I wanted to marry his daughter, and he asked me to ask you too. I will love Stephanie for the rest of my life, I will stay by her side no matter what happens, and I will love and protect the twins for as long as I live. So, allow me to marry her, please?"

Okay, alam ko sobrang sama ng ginagawa ko ngayon, it's so unfair to them, pero nakakatawa talaga eh. Marie thought of the idea, naging extra lang yung Nurse kanina. She heard it too, what he said to Sam. Habang tinatahi niya ako, naiiyak kaming pareho eh. 

"You should say yes now." 

"Huh? Agad-agad? Di ba pwedeng pahirapan ko muna?"  

"Well, may point ka rin naman. Pero, c'mon! Don't tell me hindi ka kinilig sa mga narinig mo. I can't believe that came from his mouth, it's so weird. It's kind of gross." 

"Hahahaha! Ow. Don't make me laugh, it hurts." 

She paused for a second to look at me, "Stephanie, he loves you. And I'm pretty sure you love him "too."

"I will say yes, eventually."

"I have an idea..." 

"Samantha Ysabelle and Samuel Rence, those are your angels' names."