"အစ်ကို.."
"....."
မျက်ဝန်းတစ်စုံမှရီဝေနေသောအကြည့်များသည်ကြောက်လန့်နေသောမျက်ဝန်းတစ်စုံဆီသို့နက်နဲသောတစ်နေရာထိစူးစိုက်ကြည့်နေသည်။
စကားလုံးများဆွံ့အကာအကြည့်များဖြင့်သာဝင်လေထွက်လေကုန်ဆုံးနေကြသည်။
နှုတ်ခမ်းဆီသို့အကြည့်များရောက်လာပြီးခပ်ဖွဖွစတင်ထိတွေ့တော့သည်။
မင်းခန့်မောင်ရုတ်တရက်လန့်သွား၍တွန်းထုတ်လိုက်မှပိုဆိုးလာသယောင်ထင်ရသည်။
ဇေယျာဟိန်းထက်ဆွဲယူ၍ပုခုံးအားဖိကိုင်ထားပြီးကြမ်းတမ်းစွာစုပ်ယူတော့သည်။
မင်းခန့်မရုန်းနိုင်တော့။ ယောကျင်္ားအချင်းချင်းဒီလိုဖြစ်နေသည့်ဖြစ်ရပ်ကိုသူမုန်းသည်။ တစ်ခါမှမထိတွေ့ဖူးသည့်အထိအတွေ့အခိုးအသက်များကသူ့အတွက်ထူးဆန်းစေသည်။
သဘာဝမဟုတ်သည့်တစ်မျိုးတစ်ဖုံဆန့်ကျင်နေသောဒီလိုအနေအထားကြီးမှသူရုန်းထွက်ချင်သော်လည်း-
"မင်း..."
"...."
အသက်ပြင်းပြင်းရှုရှိုက်ကာဇေယျာဟိန်းထက်ပြောမည့်စကားကိုမင်းခန့်ကြည့်နေသည်။
"မင်းဘာလို့ငါ့ကိုဝင်တိုက်တာလဲ...!?"
"ဘာ?"
မင်းခန့်နားမလည်စွာဖြင့်ပြန်မေးမိသည်။ အပေါ်မှအုပ်မိုးခံထားရပြီးလက်နှစ်ဖက်အားချုပ်တီးခံထားရခြင်းမှရုန်းထွက်ကာဇေယျာဟိန်းထက်အားတစ်ဖန်ကြည့်မိသည်။
"မင်း...စောနက... အေ့.."
"အစ်ကိုအရမ်းမူးနေပြီ.. အိပ်လိုက်ပါတော့.."
ကုတင်ပေါ်မှချက်ချင်းထကာလှည့်ထွက်သွားသောမင်းခန့်မောင်ကိုအနောက်မှအားဖြင့်ဆွဲကာဆောင့်ချလိုက်ပြီးအကျႌများအားဆုတ်ဖြဲကာချွတ်တော့သည်။
မင်းခန့်ပြန်ရုန်းသော်လည်းအားမမျှ၍မတတ်နိုင်ခဲ့။ တတ်နိုင်သမျှရုန်းနေသော်လည်းလက်နှစ်ဖက်လုံးအားချုပ်ထားကာနက်ရှိုင်းစွာနမ်းရှိုက်နေသည်။
YOU ARE READING
Past and Future
Romanceသံယောဇဉ်တစ်ခုက ငါ့ရင်ထဲ အမြစ်တွယ်နေခဲ့ပြီ... အခုချိန်ထိ ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အတိတ်ကအရာတွေကို ပြန်လိုချင်နေမိတုန်း.....
