Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

34

An: sorry het is al weer een tijdje geleden...
Maar ik heb geen intentie om te stoppen met dit verhaal(of mijn andere verhalen) maar het updaten gaat wat trager, maar het volgende hoofdstuk zal geen maanden op zich laten wachten

Cassandra schrok op, ze zag de kristallenbol na gloeien op haar schoot en wist niet hoe snel ze richting het kantoor van het schoolhoofd moest rennen.
Toen ze er bijna was werd Cassandra bij haar kraag gegrepen door een kwade professor Snape, maar toen hij zag wie het was en welke blik ze in haar ogen had begeleidde hij haar meteen verder.

'Cassandra, vertel eens rustig wat je hebt gezien' zei het schoolhoofd kalmerend, er liepen rillingen over haar rug terugdenkend aan het visioen 'Hogwarts in puin, overal Deatheaters en levenloze lichamen. Maar het aller ergst was nog zijn stem...' Cassandra vertelde wat ze had gehoord en de professors keken elkaar aan 'Hij komt terug of niet?'
Een lange ongemakkelijke stilte viel, 'Ik denk dat het beste is al je nu terug gaat naar de ziekenzaal Cassandra, probeer nog wat te slapen en dan mag je morgen weer terug naar je eigen slaapzaal' 'Met alle respect Albus, maar denk je echt dat ik nu nog kan slapen'
'Cassandra, we kunnen nu niets doen en ik wil je op het hart drukken dat niemand hier van mag weten'

Even leek Cassandra uit het veld geslagen 'Mensen hebben recht om dit te weten, en ze-' 'We willen geen ophef gaan creëren of onnodig angst zaaien' onderbrak professor Snape haar en Cassandra keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan 'Onnodig?! Heb je ook maar enig idee wat dit betekend? Wat voor horror ik zojuist heb aanschouwd?'
'Cassandra, probeer even te kalmeren, hier neem wat thee'

De volgende ochtend werd Cassandra wakker in de ziekenzaal , het duurde even voordat ze doorhad wat er precies gebeurd was de nacht ervoor en toen ze het eenmaal weer wist begon haar bloed te koken, maar voor ze de deur uit kon rennen werd ze tegen gehouden door haar leraar toverdrank. 'Mevrouw Howell, nu moet je echt ophouden met dat opstandige gedrag en even rustig gaan zitten en luisteren' zei hij streng 'We kunnen momenteel niks aan de hele situatie doen, jouw visioen gaat gebeuren en of we het nu willen of niet we kunnen het niet voorkomen, het enigste wat we kunnen gaan doen is ons voorbereiden op de oorlog die komen gaat.'
'Dat is pressies wat ik probeer te zeggen professor, mensen moeten zich kunnen voorbereiden, ze hebben het recht om het te weten '
Severus Snape slaakte een diepe zucht en keek vol medeleven naar het meisje tegenover zich, het meisje vol levenslust en schudde zijn hoofd 'Cassandra, niemand zal je geloven, omdat ze het niet willen geloven. Toen de duistere heer de vorige keer aan de macht was, zat jij in Amerika en je zal er dus niet veel van mee hebben gekregen, maar ik zal je een verhaal vertellen'

Snape vertelde het verhaal over de vorige oorlog, zijn deatheaters verleden en zijn dubbel leven Cassandra was een lange tijd stil en luisterde aandachtig naar de man tegenover haar. 'Wat zorgde ervoor dat je voor de kant van de orde koos?' vroeg ze toen hij uit verteld was, maar Snape schudde zijn hoofd.

'Dus uiteindelijk word de orde van de fenix weer bij elkaar geroepen?' Snape knikte 'en je zal weer spion worden?' 'Dat zal wel moeten' 'Zullen mensen je niet gaan wantrouwen?' 'ik reken erop dat ze dat gaan doen' 'ik kan bij deze beloven dat er altijd iemand in de orde van de fenix zal zitten die niet aan je onschuld twijfelt'
Snape keek de vijfdejaars verbaasd aan 'de orde is alleen voor volwassenen' 'ik ben ondertussen 307 jaar' ging Cassandra tegen de man in en hij schonk haar een glimlach.
'Ik wil je nu de keuze geven Cassandra; of je maakt een onbreekbare belofte over wat je hebt gezien, of we verwijderen de herinnering uit je hoofd'