Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

32

De jongens draaiden zich om en stonden oog in oog met hun DADA professor, 'eh, we eh' brachten ze uit maar veel verder kwamen zien niet door de intimiderende blik van de ex-auror 'Waren opzoek naar de oorzaak van de explosie die mevrouw Howel bijna het leven heeft gekost?' vulde de professor aan en de tweeling knikten.
Professor Moody liet zijn magische oog over de kamer heen gaan, keek de jongens aan en schudde zijn hoofd 'Als er ook maar iets te vinden had geweest is het letterlijk in rook op gegaan, Howel is er nog goed vanaf gekomen als ik de ravage zo zie'

Professor Moody begeleidde ze terug naar de Gryffindor toren, ze wisten niet of het was om ze uit de problemen te houden met Filch of om ervoor te zorgen dat ze niet rond gingen zwerven in het kasteel.
'Mag ik vragen wat Howel aan het doen was in het lokaal' verbrak Moody de stilte 'een of ander toverdranken project waar ze mee bezig was' antwoordde Fred 'en waarom hadden jullie het idee dat er een oorzaak van de explosie zou zijn?"
'Omdat Cassandra erg goed is in toverdranken en geen fouten zou maken'
'Dus jullie zijn overtuigd dat er opzet in het spel is?'

De twee keken elkaar aan en besloten de ex auror in vertrouwen te nemen, 'Ik wil jullie best helpen, maar dan moet ik wel weten waar Howel mee bezig was'
'Dat is dus het probleem professor, dat weten we niet' zuchtte George, 'Wat had Howel te zeggen vanmiddag' vroeg Moody verder 'Niet veel, ze kraamde een hoop onzin uit over kleine oeps en grote boem'

Toen Cassandra de volgende ochtend wakker was voelde ze zichzelf niet veel beter, de hoofdpijn was terug en ze voelde zich erg wazig, maar voor ze iets kon zeggen stond madame Pomfrey al aan haar bed 'Hoe voel je je vandaag?'
'Belabberd, hoofdpijn en wazig' antwoordde Cassandra eerlijk, ze herinnerde zich de discussie met Snape van de dag ervoor en probeerde zichzelf de mierikswortel te herinneren, ze wist zeker dat er gedroogd op het potje stond.

Ondanks dat Cassandra niets had met waarzeggerij en toekomstvoorspelling begon ze aan de boeken die Dumbledore haar had gegeven, na wat voelde als een paar uur in de kristallenbol gestaard te hebben schoof ze zuchtend de spullen opzij en pressies op dat moment kwam McGonnagal binnen, 'Ben je al iets opgeschoten?' 'Of ik zie niks of het wordt erg mistig in de toekomst'
'Het spijt me echt heel erg professor, maar ik weet zeker dat mijn innerlijk oog stekenblind is' zuchtte Cassandra, 'Geen zorgen Cassandra, je begint pas net, ik weet zeker dat het uiteindelijk zal lukken en zo niet maakt het ook niks uit. We kunnen niet alleen op jou steunen'
McGonnagal raadde haar aan de boeken weg te leggen en vertelde dat Fred haar de hele les had lastig gevallen omdat hij de avond ervoor niet de ziekenzaal in mocht en dat ze zeker wist dat hij ieder moment binnen kon komen vallen.

'Volgens mij bent u stiekem een ziener' grinnikte Cassandra toen Fred de ziekenzaal in gestormd kwam, McGonnagal verliet de ziekenzaal terwijl Fred gewaarschuwd werd door madame Pomfrey dat hij rustig moest doen en Cassandra kon een grinnik nog nauwelijks onderdrukken.
Fred drukte een kus op haar wang 'Sorry dat ik gister avond niet ben langs geweest Cassy, maar ze lieten mij er niet in'  'Het maakt niks uit Fred, daar kan jij niks aan doen en volgens mij heb ik gister de hele avond liggen slapen'
'We zijn gister in het lokaal geweest'
Cassandra viel stil, ze keek Fred afwachtend aan 'Je bent er echt goed vanaf gekomen Cassy, maar wat is er gebeurd' 'De gedroogde mierikswortel was niet gedroogd, ik snap niet hoe ik dat over het hoofd kon zien'
'Cassandra, ik- eh we, denken dat het geen ongeluk was'
'Wat wil je daar mee zeggen Fred? Dat ik mezelf met opzet bijna heb opgeblazen?' Cassandra haar ogen spuwde haast vuur...