Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

24

De twee lagen nu al een aantal dagen op de ziekenzaal, er zat geen teken van herstel in en niemand wist wat ze moesten doen, of wat er met Cassandra en Christian aan de hand was.
Samen beleefden de twee de afgelopen honderden jaren, ze ervaarden elkaars leven; hoe Christian het dorp uit werd gejaagd door de tovenaars gemeenschap, hoe Cassandra haar familie overleed, Christian zijn zoektocht naar Cassandra en hoe Cassandra van een klif afsprong in de hoop een eind te maken aan de lijdensweg.

'Meestal zeggen ze dat je leven aan je voorbij flitst voordat je dood gaat. Denk je dat het is wat er nu is gebeurd?' vroeg Cassandra toen ze door een donkere tunnel heenliepen, 'Dat zou kunnen' antwoordde Christian en stilzwijgend liepen ze verder, tot ze een licht in de verte zagen.
'Sorry dat ik je hierin heb meegesleurd, ik dacht echt dat het elixer zou werken Chris, het spijt me' fluisterde Cassandra toen ze het licht naderden 'Mijn moeder is degene die ons heeft vervloekt en om eerlijk te zijn ben ik opgelucht, ik was het eeuwige leven wel zat. Ik ben blij dat ik tenminste mijn laatste dagen met jou heb kunnen doorbrengen' 'Je bent een goede vriend Christian' en met die woorden stapten ze het licht in.

Cassandra opende haar ogen, zodra ze aan het licht gewend was herkende ze de ziekenzaal van Hogwarts en ze keek zoekend om zich heen, toen ze Christian rechtop zag zitten in het bed naar haar slaakte ze een zucht van opluchting 'We hebben het gehaald' 'Ik heb wel spierpijn' reageerde Chris en ze lieten zich beide terug vallen op het bed.
De deuren van de ziekenzaal sloegen open 'Ik weet het niet hoor Albus, we kunnen ze toch niet in deze staat laten liggen als school weer begint' klonk de stem van madame Pomfrey 'We waren ook niet van plan zo lang te blijven liggen Madame Pomfrey, geen zorgen' reageerde Christian simpel en Cassandra schoot in de lach 'Als je een drankje hebt tegen de spierpijn zullen we jullie niet langer tot last zijn'

'Welkom terug allebei, hoe voelen jullie je?' vroeg McGonagall aan de twee Gryffindors, 'opgelucht' reageerde Cassandra en Chris stemde in 'Heeft het gewerkt?' mengde Snape zich in het gesprek.
Cassandra schraapte haar keel 'Ik ben een roze hippogrief met hoogtevrees' Dumbledore grinnikte, McGonagall schudde haar hoofd maar kon een glimlach niet onderdrukken en Snape had zijn gebruikelijk blik 'Ik denk dat het niet heeft gewerkt' lachte Christian.

Christian verbleef nog even op de Wegisweg, terwijl Cassandra richting de Burrow vertrok, na schoolspullen gekocht te hebben, om haar vriendje en beste vriend te verassen 'Tot over een weekje' zei Cassandra en ze gaf Chris een korte omhelzing 'tot over een paar dagen Cassy, veel plezier'
Voorzichtig klopte Cassandra aan bij de Burrow, het duurde even voor de deur werd opengedaan en toen deze eenmaal open ging keek ze in de vermoeide ogen van haar vriendje 'Cassy?' 'In levende lijven'

'Merlin, wat zien jullie er allemaal uit!' zei Cassandra geschrokken toen ze de familie Weasley en aanhang zag zitten 'We stellen je eerlijkheid op prijs Cassy' gromde George 'Dat ik nu kan liegen betekend niet dat ik het ga doen Georgie'
'Wacht! Cassy!' George sprong op en omhelsde zijn beste vriendin, 'Cassandra, fijn om te zien dat alles goed gaat. Ga zitten en neem wat te eten' Groette Molly haar en dat liet Cassandra zich geen twee keer vertellen 'Gaat iemand me nog bijpraten?' vroeg ze tussen happen door
Zo hoorde ze het verhaal van de gebeurtenissen tijdens de Quidditch world cup, de rillingen liepen over haar rug 'Ik ben blij dat jullie ongedeerd zijn'
'Wij zijn blij dat je terug bent, maar hoelang ben je al wakker?' vroeg George, 'Nu een paar uur, Poppy wilde eerst nog het een en ander testen en daarna even snel alle schoolspullen gehaald' 'Gaat iemand nog vertellen wat er met jou aan de hand is' vroeg Ginny en Ron, Harry en Hermione stemden in.

Cassandra keek de kinderen aan, daarna even snel naar de volwassenen die wel het verhaal konden en haalde diep adem...