Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

18

AN: sorry dat het zo lang heeft geduurd, ik had even een kleine break nodig.
Ben ook al begonnen met het volgende hoofdstukje.
Nogmaals mijn excuses en ik  hoop dat jullie het nog wat vinden

'We moeten nog een stuk dieper het regenwoud in, maar daar konden ze geen portkey op instellen' Zei McGonagall, 'Dat is op zich niet eens zo erg, het is prachtig hier' glimlachte Cassandra terwijl ze rond keek en dieper het woud inliepen.
'Ik moet zeggen Cassandra, ik bewonder je positiviteit omtrent dit alles' 'Het is lastig, maar ik schiet er niks mee op om alle hoop op te geven'
'oh wacht!' riep Cassandra na een stuk gelopen te hebben 'dit is een van de ingrediënten' 'heb je de toverdrank al ingenomen?' vroeg McGonagall verward en Cassandra schudde haar hoofd 'nog niet. Maar we hebben ook nog 3 ingrediënten te gaan die hier te vinden zouden moeten zijn'

'Cassandra, ik denk dat het nu toch echt tijd word voor het drankje' zuchtte McGonagall toen ze na 2 uur nog niks hadden gevonden 'Proost' zei Cassandra voordat ze het flesje achterover gooide 'laten we maar meteen weer aan de slag gaan'
Cassandra staarde naar een grote rots in de verte 'Ik heb zo het flauwe vermoeden dat ik daar moet zijn' mompelde ze voordat ze weg liep, 'Cassandra! Wacht even!' riep McGonagall haar na, maar het meisje was al uit het zich verdwenen en de professor slaakte een diepe zucht voordat ze verder ging met het zoeken naar de planten.

Cassandra genoot van de natuur om haar heen, ze zag onderweg 2 van de andere ingrediënten op de lijst en pakte deze op onderweg naar de rots, 'Cassandra Howel, in levende lijven, maar dat kan ook niet anders' klonk een stem achter haar.
Verbaasd draaide Cassandra zich om, ze keek in de blauwe ogen van een 16 jarige jongen die ze maar al te goed herkende 'Christian Delmont' reageerde ze geschrokken en ze bestudeerde hem intens.
'Je lijkt verbaasd om mij te zien' merkte Christian op, 'Dat ben ik ook, het is nu ongeveer 291 jaar geleden en ik had niet verwacht dat jij nog zou leven' 'Je bent niet de enigste die vervloekt is door mijn moeder'
Cassandra viel stil, ze keek de jongen verwonderd aan en schudde haar hoofd 'Leeft ze zelf nog?' 'Gelukkig niet'

Ze keek naar Christian 'Heb je de vloek nooit geprobeerd te verbreken?' 'Ik heb alles geprobeerd, maar niks werkt en dat mens heeft nooit verteld hoe het opgeheven kon worden en alles dat ze me heeft gegeven is een of andere stomme bloem'
'Zegt het elixer van verlichting je iets?' vroeg Cassandra, maar Christian schudde zijn hoofd 'Ik zeg toch net dat het enige dat ik heb die stomme bloem is en ik heb geen idee wat ik er mee moet doen. Alles wat ze tegen mij zei is; ooit op een dag ga je dit nodig hebben'
'Ik heb misschien de oplossing voor ons probleem gevonden maar ik heb die bloem nodig denk ik, mag ik hem zien?'

Aan de andere kant van de wereld kon Fred zich nergens op focussen, er was niks te bekennen van de vrolijke grappenmaker en het enigste dat hij deed was op de klok kijken. 'Ze kan nu ieder moment terug komen, zullen we alvast richting Dumbledore zijn kantoor gaan' stelde George voor.
Fred sprong op en samen liepen richting het kantoor van het schoolhoofd, onderweg kwamen ze hun leraar toverdranken tegen en in stilte liepen ze met hem mee.
'Het is wel fijn om onder een leeftijdsgenoot te zijn' klonk een jongen stem vanuit het kantoor en de tweeling keek elkaar verbaasd aan 'ah Severus en de Weasley tweeling' begroette het schoolhoofd hun, Fred zijn aandacht werd meteen getrokken door de 16 jarige jongen die veelte dicht bij zijn vriendin stond en het feit dat ze hem niet eens leek op te merken maakte hem niet veel vrolijker.
'Wie is dat?'