Daima » SasuSaku (Yeniden Yazılacak)

5- Genler

"Selam, Uchiha. Komada bile sinirli görünmeyi nasıl başarıyorsun-tebasa?"

Odaya girdiği anda kızın çatık kaşları dikkatini çekmişti genç adamın. Gerginliğini bir nebze olsun dağıtmak için elini zaten karışık olan saçlarının arasına attı. "Hâlâ ürkütücüsün. Ama güzelsin de..." Daha da dağıttı sarı tutamları.

"Ve ben bunu suratına söyleyemiyorum. Ne zaman uyanacaksın dattebasa?" Lafı dolandırmayı asla sevmemişti sarışın. Yapısında da yoktu bu özellik. Maalesef ki genetik haritası babasınınkine biraz daha yakındı kardeşinin aksine. Bu genleri sağ olsundu ki kelime süzgeci pek yoktu dilinde. Aklında ne varsa söylerdi, saklayamazdı.

İç geçirerek kısa süre önce Sasuke'nin kalktığı yere oturdu. "Eğer uyanmazsan seni öldürür ve o yılan adama tekrar dirilttiririm, Sarada." Bir an gözlerine Orochimaru'nun uzayan boynu ve dilinin komik bir görüntüsü geldi, iğrenerek yüzünü buruşturdu genç adam. Durduk yere psikolojisini bozmasına gerek yoktu. İç geçirerek arkasına yaslandı.

Aynı dakikalarda hastanenin bembeyaz koridorlarını adımlayan Sasuke, içinde tuhaf bir his ile doktor aramaya devam ediyordu. Bir kez içine düşmüştü o kurt, babalık hisleri bunun peşini katiyen bırakmazdı. Eh, kötü de olsa babaydı.

"Sasuke amca?"*

Başını hafifçe çevirdiğinde, yan koridordan kendisine doğru gelen kızı gördü adam. Lacivert saçları ve çehresi annesini andırırken o çizgiler babasının aptal genlerinden birer miras gibi görünüyordu.

"Himawari?"

"Sarada-nee'nin odasını arıyordum da ben." Konuşmaya takati olmasa da diğerlerinin aksine naif bir kız olan Uzumaki'yi kırmak istemedi. Aynı donuk ses tonuyla odayı tarif etti.

Yoluna devam edecekken kızın hâlâ aynı yerde durup kendisine baktığını fark etti. Önce iç geçirdi, ardından da o sıralarda ilk kez sesini yumuşattı. Biraz. Kız zaten çekingen ve kararsız görünüyordu, ödünü patlatmanın gereği yoktu. O gün gerçektende kibarlığının sınırlarını zorluyordu adam.

"Ne oldu?"

"Şey... Sarada-nee şu sıralar pek sağlıklı görünmüyordu. Babam düzgün beslenmediğini ve dinlenmediğini söylüyor. Görevde bocalamasının bununla bir ilgisi mi var, yoksa hasta mı diye soracaktım... Dediğim gibi, pek iyi görünmüyordu."

Kızın her cümlesi ile zaten sabit olan bedeninin yanında nefes alışverişi de tekrar ve tekrar durdu adamın. "Yemiyor muydu?"

"Hı-hı... O günden beri pek göremiyoruz onu ama her gördüğümüzde daha da zayıf çıkıyordu karşımıza. Babam bunu sormak için size gelecekti?"

Siktir.

"Geldi."

Boğazında buzlar mesken tuttu adamın, sesi çıkamadı.

Ve ben onu görmezden geldim.

"Sarada şimdi müsait değil. Daha sonra ziyaret et."

Adımları geriye döndü gözlerinde bin bir acı bulunan adamın.

Adımları geriye, kızına döndü.

Ama maalesef binlerce ton ağırlığındaki adımları, geçmişe dönemedi.

(*nedensizce komik geldi, böldüğüm için üzgünüm ama SASUKE AMCA HFYWKTHWKFHWİ)

Bu bölüm olmadı ama banena

Nasıl bağlayacağımı şaşırdım resmen

Neyse, sonra toparlarız ehuehuehue