Daima » SasuSaku (Yeniden Yazılacak)

9- Merak

Ya bu bölümü düzenleyemedim. Eski, kötü hâlinde ama lütfen kusura bakmayın. Biraz acelem var da...

İyi okumalar!

"Bu taraftan, Sakura-chan. Onu senin için getirdim."

Kadın cevap vermezken Orochimaru bu durumu zerre umursamayarak konuşmaya devam etti. "Gerçi bulması hiç kolay olmadı ama... Yaklaşık seksen shinobiyi devirmem gerekti."

Yeniden dudaklarını yaladı adam. "Bakıyorum da bugün çok konuşkansın, Sakura-chan."

Kiraz kadın, arkasını dönerek karanlık koridorların el verdiği ölçüde adamın suratına baktı. "Bana mı öyle geliyor yoksa dilin her zamankinden daha mı uzun? Hatırladığımdan daha gevezesin."

Gergindi Sakura. Korkuyordu. Lâkin korkusunu göstermemekte kararlıydı.

Cevap beklemeden önüne dönerek karışık koridordan birine saptı kadın. Yolu bilmiyordu aslında ama içgüdüleri ve hisleri bir şekilde onu yönlendiriyordu. Bu tuhaf korku hislerini keskinleştirmişti.

"Sadece heyecanlıyım. Ne olacağını merak ediyorum." Adamın geride kalan, boğuk sesinden bir hayli uzaklaştığını anlayan Sakura, sesini duyurabilmek için bağırdı.

"Heyecanın işimi bozarsa seni yılanlarına yediririm. Shannarooo!" O kadar yılın ardından biraz kocasına benzemiş olabilirdi.

Biraz...

~•~

"Sarada-chan, hâlâ iyileşmiş sayılmazsın. Taburcu işlemleri için çok erken!" Genç kızın karanlık bakışları kendisine döndüğünde susmak zorunda kalan doktor umutla Sasuke'ye baktı.

Adam ise sadece iç geçirdi. Sarada'nın inadını en iyi o bilirdi. "Çıkmayı bir kez kafasına koydu. Susanoo'mla bile onu durduramam artık."

Durduramazdı. Sonuçta bu inat ve azim kızın genlerine kodlanmıştı. Hem de her iki taraftan da. Kiraz çiçeğinin de delilik derecesini zorlayan güçlü bir inadı vardı. Ve bunu en iyi Sasuke bilirdi.

Şimdi kızının bu hâlleri, ona hem Sakura'yı, hem de kendisini çağrıştırıyordu. Sarada mükemmeldi.

İleride benim aksime harika bir shinobi ve mükemmel bir insan olacaksın, Sarada.

"A-ama Sasuke-san..."

"Yeter ama." Yataktan destek alarak ayağa kalktı genç kız. Bacakları titrese de umursamayarak durabileceği en dik şekle büründü. Tabii yara ve dikişlerle dolu bedeninin el verdiği ölçüde.

"İyiyim be-" Cümlesini bitiremeden sendeleyen kızını tek koluyla yakaladı Sasuke. Ardından yine tek koluyla kızına destek oldu. Artık gözlerini bir saniye olsun ayırmayacaktı ondan. "İyi değilsin ama seni çıkarmazsam kendin kaçarsın." Kaçardı. Ve bu hâlde kaçarsa kim bilir başına neler gelirdi.

"Beni bu kadar tanıman gözlerimi yaşarttı, papa."

Bu tuhaf durumu zerre umursamayan doktor, sadece Sarada'nın durumunu düşünüyordu. Sonuçta Sarada, biricik senpaisinin kızıydı ve neredeyse hastanenin içinde büyümüştü. O hastanedeki kimse, kızın saçının bir teline zarar gelsin istemezdi.

Belki ikna ederim umuduyla son bir hamlede bulundu adam. Eğer Sarada bu hâlde dışarı çıkarsa çok daha beter olabilirdi. Yaraları ciddiydi ve bünyesi şu sıralar oldukça zayıf düşmüştü. "Sarad-"

"Sen hâlâ burada mısın!" Ve pes etti adam.

Birbirinden inatçı iki Uchiha ile baş edecek güce sahip değildi.

Var olan hiç kimse bu güce sahip değildi.

Tabii onlardan bile manyak, pembe saçlı, ölü bir kadın dışında.