Geç Gelen Aşk (#Tamamlandı)

89.BÖLÜM

Annemlere gitmem gerektiğini Demir'e anlatana kadar içim şişti. Tutturdu "Evimize gidelim sen hamilesin. Annene de söyleyemeyeceksin kendine de bakamazsın. Olmaz."

— Bak aşkım yarın istemeye geliyorsunuz. Yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik. Lütfen. Beni annemlere götür. Hasta olduğumu istirahat etmem gerektiğini anlatırız. Zaten o benden iş falan beklemez merak etme. Daha da varsa hastayım diye peşimde dolaşır. Ihlamurlar, limonlu çaylar ne istersem önüme getirir yığar, dedim bezgin bir şekilde.

Zorda olsa ikna ettim de şirkete uğrayıp arabamızı alıp annemlere geçtik. Annem kadıncağız bizi karşısında görünce şok oldu tabii.

— Kızım hayırdır ne oldu? Bu saatte neden geldiniz? İyi misin? Bir şey mi oldu? Diye soruları sıralamaya başladı.

— Annecim iyiyim merek etme. Sadece biraz üşütmüşüm. Serum falan taktılar şimdi iyiyim. Ama uzanmak istiyorum. Yarına bir şeyim kalmaz merak etme.

— Ben diyorum. Bahar havası insanı çarpar. Teknede üşüttün tabii. İncecik giyiniyorsunuz. Büyüdünüz ya bizi de takmıyorsunuz, diye fırsattan istifade hemen söylenmeye başladı.

— Haklısın annem hata bende oldu. Şimdi ben yukarı çıkıp biraz uyuyayım ne dersin? Dedim. Serum her ne kadar bünyemi toparlamış olsa da hala sersem gibiydim. Nevin Sultana laf yetiştirecek kadar kendimi iyi hissetmiyordum. O yüzden alttan aldım üstüme sıçratmadım.

Yukarı odama çıkarttı Demir. Kucağına almak için deliriyordu ama annemden utancına sadece destek olmakla yetindi. Ama duyabileceğim şekilde;

— Evimize gidelim dedim. Ben seni evde her yere kucağımda taşırdım. Ama yoook illa onun dediği olacak. Söyleyelim işte evlendik biz diye. Bu kız hamile minik bir düğün biz balayına çıkalım. Ama olmaz tabii olmaz aman anneler kırılmasın. Kırılsın ne yapalım. Kucaklarına torunu alınca kırgınlık mırgınlık kalmaz her şeyi unuturlar. Ama olmaz bir kere bu yola girmişiz. Hay ben o yola giren kafamı siiveyim. Siveyim ki bir daha böyle gereksiz şeyler yapmasın.

Odaya girmiştik ama hala için için söyleniyordu beni yatağa yatırırken;

— Ulan karım hem de nikahlı karım hem de dini nikahlı karım. Hamile ama söylemiyoruz. Benim onu pamuklara sarıp sarmalamam gerek onu da yapamıyorum niye çünkü nikahlı olduğumuz bilinmiyor. Gizli bilgi. Hay ben kaçırırken millete ilan etmeyen kafama sıçayım.

Annem Demir'in suratından sinirini anlamış ama anlamlandıramamış bana peynir ekmek getirmeye aşağı inmişti.

— Güvercinim yeter artık, dedim muzip muzip.

— O ne be? Ne güvercini? Dedi kaşlarını çatarak. Hala kendine kızıyordu.

— Kafana sıçıyorsun ya o bakımdan dedim. Milli piyango biletide al. Bakarsın büyük ikramiye sana çıkar, dedim gülerek.

— Geç dalganı geç. Ben seni bir hafta da alayımda sen gör bakalım. Hem kızım piyangonun büyüğü bana vurmuş zaten dedi kulağıma eğilirken.

— Hem seni aldım hemde bonusun yolda daha ne olsun? Dedi boynumu öperken.

O sırada annem kapıyı açtı. Bizi öyle görünce üçümüzde utandık. Demir hemen yatağın kenarından kalkıp koltuğa oturdu.

Annem hiçbir şey olmamış gibi tepsiyi kucağıma koyup;

— Limonlu çayda yaptım sen seversin içini bastırır. Birazda peynir ekmek ye tansiyonunu düzenlesin. Hadi bakalım ben aşağıdayım. Tepsiyi getirmeye kalkmayın ben çıkar alırım, dedi imalı imalı. Yani uslu durun her an gelebilirim demekti bu sanırım.