❤ ျပင္း႐ွ႐ွအခ်စ္ ❤
အပိုင္း ( ၁၁ )
' ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္........ကြၽန္ေတာ့ကို မ႐ိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ '
ဘ႑ာတိုက္ ငိုၿပီးေတာင္းပန္ေနပါေသာ္ျငားလည္း ေဂဟာမွဴးက မသနားသည့္အျပင္ ပို၍ပင္ ႐ိုက္ခ်က္ျပင္းလာတာေၾကာင့္
ဘ႑ာတိုက္ အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္။
ထိုေနာက္ ေဂဟာမွဴးရဲ႕ ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚျခင္းကို ဘ႑ာတိုက္ ခံရျပန္သည္။
ဘ႑ာတိုက္ အတင္း႐ုန္းပါေသာ္လည္း အင္အားျခင္းမမွ်တ တာေၾကာင့္ ေဂဟာမွဴးရဲ႕ ဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားရသည္။
ေမွာင္မဲေနေသာ အခန္းကို ျမင္ေတာ့ ဘ႑ာတိုက္ ထိပ္လန္႔ကာ
' သခင္.......ကြၽန္ေတာ့ကို ကယ္ပါ.......သခင္ '
ဟင္... ...
' ကိုယ္႐ွိတယ္ ကေလး '
ကိုယ္အပူ႐ွိန္တက္ကာ ကိ္ုယ့္ရဲ႕နာမည္ကို ေယာင္ယမ္းေအာ္ေခၚေနေသာ ဘ႑ာတိုက္ရဲ႕လက္ကို သခင္ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး အ႐ုပ္ေလးၾကားသည္ျဖစ္ေစ မၾကားသည္ျဖစ္ေစ
အနားမွာ သူ႐ွိေၾကာင္း တတြက္တြက္ ေျပာေပးေနမိတယ္။
' ဟင့္.......ေၾကာက္တယ္ '
ဘ႑ာတိုက္ ထံမွလြွင့္ေႂကြလာတဲ့ မ်က္ရည္စေတြကို သခင္သုတ္ေပးလိုက္ၿပီး
' မေၾကာက္နဲ႔......အ႐ုပ္ေလးနားမွာ ကိုယ္အျမဲ႐ွိေနတယ္ '
အနည္းငယ္ တည္ၿငိမ္သြားေသာ ဘ႑ာတိုက္ရဲ႕ နဖူးေပၚက ေရပတ္ဝတ္ကို သခင္လဲေပးလိုက္သည္။
မေန႔ညကတည္းက လန္႔ဖ်ားဖ်ားသြားတဲ့ ဘ႑ာတိုက္
ဒီေန႔ညေနအထိ သတိမရေသး ။
ေဒၚေလးကလည္း ယခုထိ ျပန္မလာေသးပါ။
အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ ေဒၚေလးကို ေနာက္ဆံမတင္းေစခ်င္တာေၾကာင့္ ဘ႑ာတိုက္ဖ်ားေနသည္ကို အသိမေပးပဲ ေနလိုက္သည္။
အိပ္ေမာက်ေနေသာ ဘ႑ာတိုက္ နဖူးထက္ဝယ္ သခင္ အနမ္းတစ္ပြင့္ေႁခြခ်လိုက္သည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႐ႈိက္သံတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ ထြက္လာေသာ ဘ႑ာတိုက္ကို သခင္ စိုက္ၾကည့္ေနမိရင္း
ဘာ အိပ္မက္ေတြမက္ေနလို႔ ေၾကာက္ေနရတာလဲ အ႐ုပ္ေလးရယ္........
ျဖစ္ႏိူင္မယ္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕အိပ္မက္ဆိုးေတြကို ကိုယ္ တိုက္ထုတ္ ကာကြယ္ေပးခ်င္တယ္ ဆိုတာ ယံုပါ ကြာ....။
