1.7

163 33 16
                                    

"Kızım! Çık artık şu yorganın altından!" Ase'nin sesi yorganın altından boğuk bir şekilde gelmişti.

"İstemiyorum! Rahat bırak beni anne!" annesi yorganı çekmeye çalışırken Ase de yorganı bırakmamakta ısrar ediyordu.

"Ase manyaklığın alemi yok! Alt tarafı başını kontrol etmiş! " Ase göz devirdi duyduğu ile.

"Kim Jonghyun! Başımı kontrol etti anne, hani ilk gördüğüm andan beri aklımdan çıkmayan muhteşem Kim Jonghyun varya, o! " annesi kaşlarını çattı iyice.

"Kızım, hadi çocuğum çık oradan. Sen burada durunca beyaz atlı prensin gelmiyor!" Ase dudak büktü, sesi ağlamaklı gelmişti.

"Ama dışarıdayken de gelmeyecek! Hiç gelmiyor! Burada nefessiz kalıp ölmeyi planlıyorum." annesi derin bir nefes aldı ve gözlerini yumdu. Ardından da başını iki yana salladı.

"Ase sen oturduğun yerden bir şeyler olsun istiyorsun! Harekete geç kızım prensini istiyorsan hm? Masallardaki gibi değil hayat, kaçmak yerine çabala istersen... " Ase derin bir nefes aldı ve çekti yorganı başından. Sonra da annesine baktı.

"Anne o beni sevmeyecek! O bir prens... Ben ise... Çirkin ördek yavrusu falanım işte! Yakışmam ona, ne iç olarak ne de dış olarak... " annesi duyduğu ile gülmeye başladı.

"Kızım... Bırak da buna prensin karar versin ha? Hem... Unutmamak gerek çirkin ördek yavrusu masalın sonunda kuğu oluyordu. " Ayağa kalktı sonra ve Ase'nin alnını öptü. "Biraz kendine güvenmelisin.. İyi geceler kızım. " Ase annesinin arkasından bakarken dudak büktü.

"İyi geceler anne..." Annesini odadan çıkana kadar izlemişti. Derin bir nefes aldı ve tavana baktı. Tavandaki yıldızlarda göz gezdirirken annesinin söylediklerini düşünmeye başladı. Haklı olabilir miydi bilmiyordu... Ama annesi gerçekten onu rahatlatmıştı. Ama... Sadece birkaç dakika! Sonrasında yeniden yorganı suratına çekti ve çığlık atmaya başladı...

| Bil Bakalım Ben Kimim | Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin