Ανεβαινω στον πανω οροφο του σπιτιου μου, μονο για να ανακαλυψω κι αλλο μεθυσμενο κοσμο που δεν γνωριζω καν.
Προσπαθω να αγνοησω τους παντες για τωρα και επικεντρωνομαι στο να βρω τον Ντομινικ, περνωντας αναμεσα τους οσο πιο βιαστικα μπορω και βηχοντας ανεξελεγκτα λογω του προβληματος μου με τον καπνο οταν προσπερναω μια παρεα αντρων που στεκονται εξω απ'την τουαλετα και καπνιζουν ενας Θεος ξερει τι.
«Σε παρακαλω, αστο κατω.» σταματαω οσο πιο ευγενικα μπορω εναν τυπο που ετοιμαζεται να χρησιμοποιησει το διακοσμητικο βαζο του διαδρομου ως ποτηρι μπυρας.
Ο τυπος με κοιταζει αμυντικα και θυμωμενα για μερικες στιγμες, μεχρι που του εξηγω οτι ηταν της μαμας μου, οποτε μαλλον με λυπαται και το αφηνει πισω στη θεση του, αθικτο.
Οταν, επιτελους, φτανω εξω απ'το δωματιο του Ντομινικ πασχιζω να μην βαλω τα κλαματα απο ολη αυτη την αναστατωση που επικρατει μεσα στο σπιτι, αλλα συγκρατουμαι για τωρα και απλα χτυπαω την πορτα του.
Καμια απαντηση.
«Ντομ; Εισαι μεσα;»
Ησυχια.
«Ντομ! Θελω να σου μιλησω λιγο!»
Χμ... Μπορει να μην ειναι καν μεσα.
Μηπως να ανοιξω για να ελεγξω αν ειναι καλα, ομως; Κι αν ηπιε πολυ και ζαλιζεται και ειναι μονος εκει μεσα; Κι αν θελει βοηθεια;
Την ωρα που κανω να πιασω το πομολο της πορτας, μια αντρικη φωνη απο πισω μου με σταματαει.
«Μην--» παει να πει ενας νηφαλιος σχετικα με ολους του αλλους Ταηλερ, και συνοφριωνομαι μπερδεμενη.
«Δεν ειναι μονος.» προσθετει και ξεφυσαει, σαν να λυπαται που αναγκαστηκε να μου το πει. «Ειναι με αλλη και...» με κοιταει στα ματια διστακτικα και αρχιζω να φοβαμαι για αυτο που θα ακουσω.
«Και την ξερεις.»
.»«.
Το δωματιο μου ειναι, για καλη μου τυχη, ακομα αδειο και αθικτο. Οποτε μην αντεχοντας να προσπαθω να κουμανταρω ολους αυτους τους μεθυσμενους φιλους και φιλες του Ντομ, κλεινομαι εκει μεσα και καθομαι στο χαλι μπροστα απ'το κρεβατι μου, αφηνοντας, επιτελους, τα δακρυα απογνωσης και ανησυχιας για την κατασταση στην οποια θα βρει ο μπαμπας μου αυριο το σπιτι να ξεχυθουν πανω στο προσωπο μου.
Αισθανομαι τοσο μονη ενω κλαιω, χρειαζομαι καποιον για να με αγκαλιασει, να μου πει οτι ολα θα πανε καλα. Αλλα δεν υπαρχει κανενας. Ο μπαμπας μου λειπει, ο Λογκαν ειναι μακρια, ο Ντομι...
