Chapter 8: The Fight

35 4 0
                                    

Clarraine's POV

Tumatakbo na ako ngayon papuntang Parking Lot ng school.

Di ko inexpect na meron na siyang pinalit saken.

A-akala ko ako parin hangang ngayon. Hindi pala.

Nakita ko silang dalawa. Ang sweet nilang dalawa. Ang cute pa nila tignan.

Trey's POV

I saw her again. Hindi ko alam kung anong nafeel ko.

I missed her so much.

Gusto ko siyang yakapin. Gustong Gusto.

Pero when I saw Clair's reaction. I was stunned. I never met a person that doesn't get jelous when the say they're co-relationship's ex.

Nagvibrate yung phone ko. Tinignan ko kung sino ang nagtext saken.

"Where are you na?" text saken

"Here at school pa lang baby. Ikaw?" -ako

"House. I wanna eat something, but yaya is not here. We had an early dissmisal. Can you come quickly when you are over." -Her

"I have somewhere to go pa eh." -ako

"Eh. Pretty Please." I just can't resist her.

"Sige na nga. And oh, where's yaya?" i asked her

"She was on a vacation trip. Come here ASAP" she replyed.

Tinago ko na phone ko sa bag baka kasi may magnakaw. Alam nyo na?

Papunta ako ng canteen ng may nakita akong familiar na likod

Akala ko ba busog siya? Haha! SIguro nilandi nanaman eto ng pagkain.

Nagulat ako ng bigla siya tumingin sa likod niya at nakita ako. Agad siyang tumayo at dinala yung mga pagkain na kinakain niya. Pero bago pa si makalabas ng pintuan palabas ng canteen I held her wrist.

"Trey! Ano ba! Nasasaktan ako!" sabi niya, tapos dun ko narealize na masyado palang mahigpit hawak ko sakanya, dahan dahan ko naman iyong binitawan.

"I'm sorry."

"Nasaktan mo ako tapos I'm sorry lang sasabihin mo. Bakit kapag ba sinabi mo yang mga salitang yan mawawala yung sakit? No! Kahit sabihin mo yan nandun parin yung sakit na mararamdaman ng isang tao! Minsan pa nga mas lumalala pa. Kaya useless din yang Sorry mo!" Hindi ko alam kung yung wrist parin ba yung tinutukoy niya o iba na. Saken kasi ang dating double meaning.

Bumalik ako sa realidad nung nakita ko siyang lumabas ng canteen at tinapon sa basurahan yung mga pagkain niyang natira.

Sinundan ko siya pero hindi pa rin niya ako pinapansin. Marami na ring tao ang nagtitinginan saamin. They're muttering:

"Sana Magbreak kayo"

"Break na ang katuloy niyan"

"Clair ibreak mo na yan para saamin ka na lang"

That is what I always hear.

Hindi ko na pinansin yung mga taong yan.

Hinabol ko si Clair na nasa may gate na palabas ng building ng canteen.

"Uy! Pansinin mo naman ako oh!" -ako

Humarap siya saken at sinabing "Bakit?" Kita ko sa mukha niya ang pagtataka.

"Ba't mo ko iniiwasan?" Tanong ko.

"Hindi kita iniiwasan ah."

"Hindi iniiwasan? Eh ba't tumakbo ka?" Nakangisi kong tanong.

Are you, The One? (On-going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon