12. bölüm

3.4K 211 5
                                    

Hangi birini söylesem ki.
Kalbimin yerinden kopuşunu mu ?
Midemde horon tepen ayıları mı ?
Yoksa heyecandan titreyen ellerimi mi ?

Ufuk un gözleri dudaklarım ve gözlerim arasında gidip geliyordu.

"Elbise yakışmış" dedi sesizce. Nefesi yüzüme vuruyordu.
"Te-teşekkür ede-rim" dedim. Nefesimi düzene sokmaya çalışarak.
"Şu an beni öpmek istediyini biliyorum" dedi ve dudaklarıma yaklaştı bem yüzümü hemen diğer tarafa çevirdim. Yanağımda hiss ettiğim sıcaklıkla ağladığımı anlamıştım.
Gözümü yavaşca açtığımda
Ufuk ellerini çekmişti ve bana hem sinirli hem de üzücü bir bakış atarak arabaya doğru ilerledi.

Akan bir kaç tane göz yaşımı sildim ve arabayı arkamda bırakarak yürümeye başladım.
Evet onu seviyor ola bilirdim. Hatta bu yaptığından da fazla rahatsız olmamıştım. Ama neden ağladığımı bilmiyordum.
Her neyse. Arabasına binecek değildim.
Beni yanlış biri olarak tanımasını istemiyordum.
Göz ucuyla Ufuk'a baktığımda şaşırdığını gördüm.
Ya işte öyle kalırsın Ufuk bey.

Bu saate taksilerin hepsi dolu olur simdi. Otobüs mü beklesem napsam ?

"Hemen arbaya bin!" Ufuk hemen dibimde bitmişti.
Ne bekliyorsunuz adamın arabası var sonuçta.
"Sana hemen arabaya bin dedim" diyince korkmadım deyil yani.
Ama hiç binermiyim ?
Sen inat ben senden inat.
Bunuda neden söyledim hiç bilmiyorum. 

Ufuk arabayı durdurdu. Ve aşağı indi
Hızla yanıma geldi.
"Şu arabaya bin KUMSAL" ilk defa adımı söyledi. ismim kulaklarım da yankılanıyordu.
Kendimi toparlayarak
"Binmiyorum. Ufuk" dedim ve önünden geçmeye çalıştım.
Ta ki kendimi havada bulana kadar.

"Ne yapıyorsun be indir beni" dedim bağırarak omzuna almıştı.
Bu ne güç be yiğidim.
"Sana arbaya bin demiştim" dedi be beni arabanın önünde yere bıraktı.
Mecbur binmek zorundaydım.
"HAYVAN" dedim ve arabaya bindim.
Hayvan çünki.

•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•

Dün gece Ufuk beni eve bırakmıştı. Yolculuk sırasında nerdeyse hiç konuşmamıştı. Sadece bir ara arabayı durdurarak çeketini bacaklarımın üzerine fırlatmıştı.
Cidden fırlatmıştı. Ayı işte.
Bu gün cumartesi olduğu için rahatdık.
Gizemin evindeydik. Ve çizgi film seyrediyorduk.

Hıh. Ne var yani biz izleyemeyiz mi ? Hiç yani.

Hangi çizgi film diye sorar gibisiniz.
Gumballu izliyorduk.
Kahraman bölümünü.  çok duygulanmıştım.

"lan dün ne yaptınız ufuk 3gibi geldi eve" diyen başağa bakmadan cevapladım.                                     "hiç"                                                                                                                                                                                             "ne demek lan hiç gözlerinden belli evladımın bak bişi olmuş" diyen öyküye baktım bu sefer lan duyanda bişi oldu sanıcak he.                                                                                                                                           "ya yok  eve bıraktı işte konuşmadık bile" dedim                                                                                                    "öyle olsun bakalım" dedi gizem ve filme odaklantı.

Kapı zilinin sesiyle hepimiz kapıya odaklandık Gizem hepimize teker teker baktı ve gözlerini devirdi.

"Ah hadi ama kalkıp biriniz açsanıza" dedi ve koltuğa yaslandı.
"Yoh yaa misfiriz biz kızığm" dedi Başak ve Gizeme dil çıkardı.
Gizem Öykü ye dönmek istiyordu ki
Öykü lafa atladı.
"Kızım valla benim vacağım uyuştu şimdi kalkarsam çok acır be" dedi
Gizem bana dönümce hızla konuştum
"Gizem bunlardan bize hayır gelmez hadi kalk sen aç" dedim ve masumca sırıttım. 

İlle De GıcıkTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon