Chapter 26: Most important in you

146 1 0
                                    

I did what I did, sinubukan ko ang best ko na hanapin yon sa every cabinet kahit saan, kahit pa sa likod ng picture frame at malay mo masyado silang matalino na para itago ang isang bagay kung saan. nagulat ako nung dumating ang stepfather ko ng biglaan biglang sumama ang mukha niya, alam ko na ayaw niya ang pumupunta ako sa kwarto na kakalkalin ko ang mga gamit niya.

"Anong ginagawa mo dito?!" tanong ni Erlando kaya nung palapit na siya ay tinabihan ko si Saskia sa kaba ko, pero dapat maging matapang ako.

"Alam ko po na meron kayong tinatago sa'kin!" sabi ko at napangisi lang ito.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo, Anabel."

"Sabihin niyo na kasi ang totoo about sa daddy ko! Meron ba akong hindi nalalaman tungkol sa kanya at sabihin niyo na kasi!"

"Sabi ko na wala akong tinatago, hindi ko alam kung anong pinag-sasasabi mo at bakit kailangan mo pang pakialaman ang gamit ko!"

"Kasi kung hindi niyo man lang kayang sabihin sa'kin o sabihin ni mom yung totoo then ako yung mag-iinspect para masaya..."

Napakamot siya sa ulo at nahila na niya ang kanyang itim na neck-tie sa bwisit. "May oras pa kayo na hindi pumasok sa klase, umalis kayo dito pati na yung kasama mong kaklase paalisin mo rin siya dito, wag na wag mong kalkalin ang gamit ko."

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi ko alam kung anong totoo, sabi na nga ba...meron nga."

Biglang hinablot ni Erlando ang kamay ko at nasasaktan ako dahil alam ko na gusto nanaman niya akong palayasin sa kwarto niya pero pilit kong humawak sa cabinet niya para hindi niya ko mapalayas.

"Sinabing hindi ako aalis!.."

"Ang tigas ng ulo mo, sinabi kong umalis ka na!"

"Gusto ko lang po na malaman ang totoo..."

Bigla din niya akong sinuntok sa mukha, minsan na rin akong nakatikim ng matinding bugbog sa kanya kapag may nagawa akong mali or kung bakit masyado akong bumagsak sa grade or worst reason na dahil nag cutting classes ako.

Hinarangan ako ni Saskia at hindi na niya ako matiis, wala na rin ako magagawa dahil wala talaga akong kalaban-laban kay Erlando.

"Why are you doing that and why do you that to your daughter ?!" Buong tapang na hinarap siya ni Erlando at nakita ko na hinablot ni Erlando ang kanyang damit sa sobrang inis.

"Sino ka para magsalita ng ganyan?! Diba ikaw ang dahilan kung bakit nagiging miserable si Daphne sa school, diba!" Galit na sambit niya kay Saskia, sa sobrang higpit niya sa pagkakahawak sa damit niya pinakawalan niya ito.

"With all due respect, yung ginagawa niyo kay Anabel it's too much. Hindi maganda yung minamaltrato niyo siya ng ganyan, besides I'm not here para manggulo, I'm only helping her."

"Hoy, ang gusto ko tigil-tigilan mo na yung anak ko o baka kung anong gawin ko sayo."

"You only care for Daphne and why don't you want to treat Anabel as your real daughter and you shouldn't hurt her like that and hindi niyo alam na sinusubukan niyang maging mabait para sa inyo and you should appreciate that, sir."

"Talagang nagiging mayabang ka, ha!"

Nakita ko kung paano din niya sinuntok si Saskia sa mukha pero hindi parin siya nagpatalo at hindi nilabanan si Erlando dahil narin siguro na binigyan na lang niya ng respeto.

"Tama na!" Sinubukan kong awatan si Saskia pero hindi pumalag hinarap parin at tinulak ako pabalik.

"I only want to tell this that, Anabel was a good person and you should realize you keep hurting her feelings and not being a good parent for her."

You've got meOù les histoires vivent. Découvrez maintenant