You've got me

Chapter 4: So be it

Nagising nanaman ako dahil oras nanaman para pumasok, pero pilit ko parin matulog, kaso lang nabibingi na ko sa alarm clock na ginamit ko ngayon para hindi na mahirapan si Manang Celia na gisingin ako, hinampas ko yung alarm clock ng unan ko at pilit na bumangon kahit ang sakit talaga ng ulo ko. 

Papunta na ako sa dining room para mag-almusal, pero hindi na magiging maganda ang araw ko kasamang kumain si Daphne, uso naman sa'min ang hindi nagpapansinan at nagtatarayan minsan. 

"Huwag mong sabihin sa'kin na mukha ka pang masaya diyan, after all buti nga hindi ka napahiya kahapon." tinarayan niya ako at ganon din sa kanya pabalik. 

"Parehas lang kayo ng kaibigan mo na gusto na lang agawin sa'kin yung lahat..." 

Kumuha na ako ng maraming pancake, para hindi na kami mag-pansinan, kumain lang ako ng kumain at hindi nakipag-usap sa kanya, dumating si Erlando, umupo sa tabi ni Daphne, so kaharap ko sila. 

"Sa tingin ko may mga darating na mga media para makita ang nagawa nating pinakabagong red wine sa pamilyang ito." Dagdag pa ni Erlando, it seems si mom, masyadong feeling good. 

"That's so good news dad, excited na ako diyan...gusto ko sanang invite yung mga friends ko." That's not a good idea, Daph.

Umiling si Mom sa kanya, buti nga sa kanya. "No, this should be celebrated with family..dapat buong pamilya lang tayo, yung ang una nating priority ang family, invited din si Andy."

Muntik na akong mabulunan sa kinakain ko kasi narinig kong pupunta si Andy! ugh...no way, buti na lang nakainom ako agad ng juice, hay goodness!

"So pwede ba akong makisali sa isang presentation na yan?" Tanong ko kay mom.

"Oo basta this time ayusin mo ang sarili mo at magbibihis tayo ng pormal, hindi sasama ang kaibigan mo dito."

I rolled my eyes, pati pala friends ko hindi pwede. "Buti naisipan niyo po akong isama sa napaka importanteng event na yan, ugh..." 

"Pero hindi ikaw ang mag wiwine tasting at ako lang, basta ayusin mo ang sarili mo, at least iniwan mo na yang bastardong lalaking yon."

"Bakit nyo po ba nasabi?"

"Basta! Ayoko na ng maraming tanong tungkol sayo."

"Hindi naman ako papayag na isama si Anabel at kung ano pa ang itanong ng mga media sa'tin, sa dami ng nilandi niyang lalaki sa campus, baka siya pa yung makakasira sa business..." i felt insulted sa sinabi ni Erlando, for saying ako ang makakasira sa business. 

"Oh really, i'm sorry kung hindi ako singtalino ni Einstein or what, tsaka parang hindi rin kayo pumatol sa mga ibang babae diyan ah, sugar-daddy lang kayo ng kung sino-sinong babae diyan." 

Nabalibag ni Erlando ang hinahawakan niyang tinidor at tinignan ako. "Watch your mouth, Anabel." 

Tinarayan ko pa siya dahil hindi ako papayag na pati siya apihin ako, it's enough na apihin pa ako ng iba diyan. 

"Totoo naman kasi Erlando, kung makaasta kayo parang kayo yung nakakaalam kung ako ba tingin niyo sa'kin masama o hindi!" 

"Anabel, is not what you think!" nakisabat pa si Daphne. 

"Alam mo isa ka rin eh, inaway mo pa ako dahil gusto mong kampihan yung walang yang bestfriend mo!" 

Nawalan ako ng gana at lumayas na sa dining room dahil hindi na ako makatiis. Nung makalipas 10 minuto, umalis ako mag-isa, kasama ko ang aking personal driver. Syempre doon nakita ko nanaman ang mga iba kong classmates at parang yun parang ang pinag-uusapan.