ᴀʟᴛıɴ ᴠᴜʀᴜş || ᴍʏɢ

Yirmisekizinci Bölüm

Multi Medya | Eko Elliot

#bangtanSonyeondanMagicShop

08.06.2018

▪▪▪

Tik. Tak. Tik. Tak

Saatin sinir bozucu sesi zihnimin içinde yankı yapıyordu. Ve ben sanki mümkünmüş gibi daha çok geriliyor ve sinirleniyordum.

Seslice nefes vererek titreyen dudaklarımı sıkarak, gözlerimi kapadım.

Başım ağrıyordu. Başımın ağrısından çok... bütün vücudum ağrıyordu. Psikolojik bir yıkıntı içine girmiştim.

Bütün dengem alt üst olmuştu. Ama yine de sorun değildi.

Hala yaşıyordum. Hala nefes alıyordum. Görebiliyor ve konuşabiliyordum. Gerisi önemli değildi. Çünkü artık hissizleşmiştim. Yıkılmış olmuş psikokojimle hissizliğe doğru yelken açmıştık. Ve bu, benim durumda olan biri için en iyisiydi.

"Noona?"

Dağılmış saçları, ağlamaktan kıpkırmızı olmuş ve şişmiş olan gözleriyle beni süzüyordu.

Yattığı hastane yatağında dikleşirken, hızlıca oturduğum yerden kalkıp dikleşmesine yardım ettim.

Kafasını arkasındaki yatak başlığına yaslayarak, baygın ve saniyeler içinde dolmuş olan gözlerini üzerimde gezdirmeye devam etti.

Seslice nefes verip, yatağın kenarına oturdum.

Tanrım lütfen, lütfen ağlamasın.

"N-noona o gitti. B-bizi bırakıp gitt-" gözünden düşen yaşlar ve hıçkırıklar ile kolundan tutup kendime çekerek kollarımı ona doladım.

Onu böyle görmekten nefret ediyordum. Ağlıyordu, çökmüştü, mahvolmuştu ve üstelik acı çekiyordu. Hadi ama o bunları kaldırabilecek güçte değildi ki.

O daha çocuktu. Benden bir yaş küçük olması zerre umrumda değildi. O kırk yaşında da olsa yüz yaşında da olsa küçük bir çocuktu benim için.

Cüssesinin ve tavırlarının aksine kırılgan ve naif biriydi. Zayıftı. Ve düşmeye, parçalanmaya çok müsaitti.

Bu yüzden onu böyle görmek beni iki kat daha geriyordu.

Çünkü dışarıya gösterdiğinin kat ve katını içinde yaşıyordu.

Sinir ve çaresizlikle dişlerimi sıkarak elimi saçlarına daldırarak yavaşça okşadım.

"Sorun yok sean, tamam mı? İyi olacaksın. İyi olacağız. Yemin ederim iyi olman için her şeyi yapacağım."

Elimden ne gelirse yapardım. İyi olacaksa canımdan bile vazgeçerdim.

Hıçkırıkları şiddetli bir hale gelirken gözlerimi yumdum sımsıkı bir şekilde.

"Eğer rahatlayacaksan ağla olur mu? Hıçkıra hıçkıra, bağıra çağıra, ağla ve içindeki zehri, acıyı dök. Konuş, bağır çağır ne bilim eğer sana iyi gelecekse bunları yap sean. Yanındayım."