ᴀʟᴛıɴ ᴠᴜʀᴜş || ᴍʏɢ

Dördüncü Bölüm

Multi Medya: Min Yoongi

#BTS ~ Blood Sweat Tears

19/03/2018

●●●

Gözlerimi okul formasında gezdirdim.

Benden bu okula formasını tekrardan giymemi istiyorlarsa boşa bekliyorlar. Kafamı iki yana sallayarak, formayı tae'nın yüzüne fırlattım.

"Ben bu formayı  bir kere giydim. Bir daha da giymem. Ne derler umrumda değil. Bu formayı da al, okulda ihtiyacı olan birilerine ver." yüzünü buruşturarak, yüzünden formayı çekti. "Giymezsen giyme. Sana düşünüp alanda kabahat zaten."

Onu umursamadan sigarayı dudaklarıma yaklaştırıp bir duman daha çektim içime.

Zaten sabahın köründe elinde okul forması ile kapıya dayan diyende bendim ya.

Elime ki sigarayı çekip, dolabın üzerine bastırarak söndürdü. "Kalk git üzerini değiştir de okula gidelim." Sıkıntıyla nefes vererek ayağa kalkarak odama doğru ilerledim.

Ne okul sevdalısı olmuştu be.

Dün kantinden çıktığım gibi arabaya atlayıp okuldan çıkmıştım. Daha doğrusu kaçmıştım. Hemde arabayla.

Açık seçik bir şekilde kaçmıştım ki, ilk gün için okulda o kadar durmam bile fazlaydı benim için.

Odaya çıkıp direk dolabımı açtım. Klasik olarak geniş bol siyah bir tişört, siyah kot pantolonumu ve deri ceketimi çıkardım.

Her zaman rahat takılan bir insandım. Geniş tişörtler, kot pantolonlar ya da şort veya deri ceketler ki bazı alışkanlıklarım eskiye dayanırdı.

Önceden, yaklaşık hemen hemen 90 kilo olduğum için kilolu olduğum fazla belli olmaması için geniş tişörtler giyerdim.

Şu an 50 kilo olmama rağmen hala geniş takılıyordum ki hayatta ki en rahat şeydi.

Hızlıca kıyafetleri üzerime geçirdim. Aynanın karısına geçip, sarı saçlarıma şekil verme gereği bile duymadan öylece bırakıp aynanın karşısından çekildim. Genelde aynaya çok bakan bir tip değildim zaten. Daha doğrusu artık değildim.

Önceden üç saat aynanın önünden kalkmaz ne kadar çirkin bir insan olduğuma dair tespitler koyardım, ama artık ne çirkinlik ne de güzelik zerre umrumda değildi.

Dış görünüş sadece bir yalandı. Acımasız hayatın, yalan gerçeklerindendi.

Şu üç yılda birçok şey öğrenmiştim. Bunlardan birisi ise insanların dış görünüşlerinin sadece bir maskeden ibaret olduğuydu.

Bu, aynı güzel gözüken ama zehirli bir yemek gibiydi.

Yemek olarak cezbediciydi, ama zehirliydi. Yersen öldürdün.

Aynı böyle birşeydi.

Insanların dış görünüşlerine kapalıp, onların iğrenç hedeflerine takılıp zehirlenebilirsin.

Daha kötüsü, öledebilirsin. Hemde bir hiç uğruna.

Düşüncelerimden ayrılarak telefonumu, sigara ve çakmağımı deri ceketimin cebine koyup, arabanın anahtarını alarak aşağı indim.

Merdivenlerden inerek mutfakta yemek zıkkımlanan tae'nın yanına gittim.

Bir insan yemek yemeyi bu kadar da sevemez ki? Hayır her şeyi geçtim yemekten nefret edildiğinin gerçek olduğu kanıtlarından biriydim ama bu kesinlikle V için geçerli değildi.