ᴀʟᴛıɴ ᴠᴜʀᴜş || ᴍʏɢ

Yirminci Bölüm

Multi Medya | Min Yoongi

#bangtansonyeondanSugaJimin
TonyMontana

13.05.2018 💫

▪▪▪

"Pişmanlık mı?" Şuan kesinlikle benimle dalga geçiyordu.

Buna emindim.

Yüzüne takındığı saçma sapan üzüntü ve sakin ifadesi ile bana doğru adımladı. "Bu, bu benim elimde değil ama gerçekten üzgünüm eko. Bunları söylemek ne kadar saçma ve dünyanın en bok şeyi olsa da pişmanım!"

Yüzündeki tepkisizlikle sadece onu dinliyordum. Tamam evet ne kadar benimle dalga geçtiğini düşünsemde içim acımıştı.

Acıtmıştı.

"Pişmanlık, bu hissi hissetmemek elimde değil. Gerçekten ama gerçekten bunu hissediyor-" birkaç adım uzağımda ki bedenine yaklaşarak elimle hızlıca ağzını kapadım.

"Yapma. Sakın ama sakın bunu deneme yoongi. Asla ama asla bir daha sana kanmayacağım. Canımı yakma na izin vermeyeceğim anlıyor musun beni?" Titreyen ellerimle daha sıkı bastırdım elimi.

Çaresizdim.

Titiriyordum çünkü korkuyordum. Ona kanmaktan ve  tekrar canımın yanmasından köpek gibi korkuyordum.

"Buna asla ama asla izin vermeyeceğim. Benimle tekrardan oynamana asla izin vermeyeceğim" transa girmiş gibi sürekli aynı şeyleri söylüyordum çünkü korku ve acılar bedenimi ele geçirmişti.

Benim mavilerime zıt olan kahve rengi gözlerini tepksizce üzerimde gezdiriyordu.

Gözlerimi bakışlarından çekerek hızlıca geri çekildim. Ona dokunmayı geçin bakmak bile benim için yasaktı.

Bunu yapmamalıydım. Ondan uzaklaşmam gerekir, yakınlaşmam değil...

Arkamı dönüp hızlıca arabama doğru ilerledim.

"Eko lüt-"

Hızlıca arkamı dönerek elimi havaya kaldırdım. "Sakın yoongi. Sakın bir daha buna inanma. Üç yıl önceki gibi boktan oyunlarınla tekrardan beni kandırabileceğine inanma!"

Çünkü biliyorum, eğer buna kalkışırsa kanacaktım. Bütün boktan ve iğrenç şeylere rağmen ona kanacaktım.

💫💫

Elimdeki bitmekte olan sigaradan seslice bir nefes daha çektim ciğerlerime.

Gözlerimi ilk olarak kolumdaki saate çevirdim.

Saat akşam 21.31'di.

Ardından ise gözlerimi karşımdaki hastanede ve üzerinde ki tabelada gezdirdim gezdirdim.

"Özel Seol Sinir ve Akıl hastalıkları hastanesi"

Yani halk ağızıyla deliler hastanesi.

Hastanelerden her zaman nefret etmiştirim ama sanırım buraya aittim. Kendimi o, içeride yatan binlercesinden farksız görmüyordum.

Deprasif ve karanlık bir kişiliğim vardı. Dengesiz ve şiddete fazla eğilimliyim. Saçma sapan maddelere bağımlıyım. Her saniye gergin, agresiftim. Sinir bozukluğu hastalığım vardı.

Ah, ben kesinlikle buraya aittim.

Elimdeki bitmiş olan sigarayı kenara fırlatıp, diğer elimdeki ödülü sıklaştırarak  hastaneye doğru yürüdüm.