Beauty and the Beast

#1: She's the Beauty of the Beast

Unang Kabanata: She's the Beauty of the Beast

 -Saerin Gail's POV-

Ang alam ko lang sa mga sandaling ito, maiiyak na ako.

"Bumagsak ka na nga sa exams mo magagawa mo pang mag-bar?!" bulyaw sakin ng Papa ko, nakaupo ako ngayon sa upuan at sinusubukang magpakatatag habang pinapagalitan ng mga magulang ko.

I looked at them and took a deep breath before I start talking, I refrain myself from crying. My tears won't do anything naman to save me from this situation.

"Hindi nga po kasi ako," I tried my best para hindi umiyak pero wala pumipiyok na ako, konting push na lang iiyak na talaga ako, hindi ko talaga mapigilang hindi maiyak, lalo na sa mga ganitong situation na pakiramdam ko hopeless na ako. "Yes, nagpunta po ako dun pero sinundo ko lang po si Asha dun, hindi po ako uminom or gumawa ng kahit anong kalokohan" sabi ko, which is true kasi hindi naman talaga ako gumawa ng kahit ano dun. Oo bumagsak ako sa exam namin sa Marketing pero hindi ko talaga magagawang mag-bar. Hindi ko yun magagawa! Bakit kasi ayaw maniwala ng mga magulang ko? Ang sakit na talaga ah, ako na sarili nilang anak hindi nila mapaniwalaan pero yung taong nagsumbong sa kanila na nakakita raw sakin sa bar at umiinom daw pinapaniwalaan nila. Ang sakit putek, lagi na lang nila akong ginaganito.

"And you think, we'll believe you?" this time si Mama naman na ang nagsalita, "Gail naman, alam naman namin ng Papa mo na babagsak ka exam niyo sa major mo pero anak bakit kailangang makarating samin na nagbabar ka?"

This time naiyak na ako, bakit ba kasi ayaw nila akong paniwalaan? Gusto ko ng sumigaw dito para ipagtanggol ang sarili ko, how I wish Asha is here right now para ipagtanggol ako dahil alam naman niya ang totoo. Alam niyang hindi ako gagawa ng mga bagay na ikakagalit ng mga magulang ko.  

"Mama, maniwala po kayo sakin wala po talaga akong ginawa, sinundo ko lang po talaga si Asha, maniwala po kayo. Kahit tanungin niyo pa po siya" pagtatanggol ko sa sarili ko.

"Tss. Alam kong pagtatakpan ka lang ng kaibigan mo Gail, we need to do something para ayusin to Saerin Gail. Hindi na namin hahayaan pa ng Mama mo na maging ganito ka, hindi na nga maganda yung performance mo sa school gusto mo pang mapahiya yung pangalan ng pamilya natin?" panenermon ni Papa sakin "Nakapagdecide na kami ng Mama mo, you'll leaving this house next week" matigas na sabi niya na naging dahilan para manlaki ang mata ko at makaramdam ng kaba, papalayasin na nila ako?! No!

Nagpanic na yung buong pagkatao ko at lumapit agad ako kay Papa at hinawakan yung kamay niya at halos lumuhod na ako sa harapan niya while crying out loud.

"Wag niyo po akong papalayasin please? Mag-aaral na po talaga akong mabuti swear, tsaka kung tungkol po to sa pagbabar, maniwala po kayo wala po talaga akong ginawa dun, mamatay man po ako ngayon wala talaga." Pagmamakaawa ko kay Papa, si Mama naman nasa likuran ko na at inaalalayan ako, tinignan ako ni Papa at seryosong tumingin sakin "No Gail, buo na ang desisyon namin and same with him, next week dun ka na sa bahay niya titira okay?"

Bumilis yung tibok ng puso ko, no way ayoko... ayoko talagang umalis ng bahay namin. Ginawa ko na naman yung best ko eh, hindi pa ba sapat yun? Tapos ano daw, pumayag din yung kung sinumang Him na yun na dun ako tumira sa bahay niya? Ayoko!

"Ayoko po talaga, please po pagbubutihan ko na po talaga this time. Please, bigyan niyo pa po ako ng chance!" nanghihina na talaga ako, pagod na pagod na ako physically pati emotionally. At hayun na, I gave up begging, alam ko naman na hindi na nila ako papakinggan pa, they never listen to me anyways. Umiyak na lang ako ng umiyak.