Ah ben... Ahlar ben... Ben dediğim, bendeki ben, sendeki sen. Hoş gerçi sen ki, sendeki ben... Ve hayaller kurmak... Mutluluk hayalleri... Ki keza, her ben mutluluk hayali kurmaz mı? Kimi ben, alır başını Ege'ye gider. İncir ağacı gölgesinde gün batımında arar mutluluğu, kızıldır rengi... Kimi ben ki kurmuştur içine okyanusları, susar saklar. Açık mavidir rengi. Kimi benin rengi tuzlu su yeşilidir gözünden dökülür kelimeleri...
Velev ki, gökkuşağıdır mutluluk... Bir gülümseme olur dudak kenarlarında. Derken, bütün renkler o gizli beyaza koşar... Beyazdır mutlu olmak! Siyah değil! Hapsetmez! Kapsar! İğde ağacı olur ki çiçekli hem de en güzel kokanından... Çektikçe çekesin gelir içine de çeker de kalırsın. Serçeler gelir yanına, çekirdek istercesine masum. İşler işler atarsın. Oynaşırlar yamacında seyreder de kalırsın. Derken saatler bile akar... O akrep nasıl koşar şaşar da kalırsın! Mavilerin koyulaştığında anlarsın zamanı! Ki siyaha döner gece... O siyah bile beyaza koşar. Aklın mutluluğun kadehini dikmiştir tepesine. Anlayamazsın... Siyah bile beyaza koşar! Güler güler durursun...
Eyvallah!!! Zor mudur beyaza açmak bütün renkleri? Elbette zordur... Ne kadar hem de? Bir avuç çekirdek kadar. Ki zaten rüzgar bedava! Yani zor falan değildir vesselam... Yeter ki içimin günevik tarlalarından güneşi eksiltmesin Tanrı...
Günevik tarlaları olanlara selam olsun...
YOU ARE READING
SUSKUNLUĞA DENEMELER
Short StorySustum... Sustum... Öyle kelimeler birikti ki içimde kalemden siyah kanlar olarak aktı ve hayat buldu kelimeler... Kısa kısa isyanlar, kısa kısa sitemler, kısaca gülmeler, güzel olanı aramadır yazmak... Haydi gel.
