Fırat gitmişti. Bakıp geleceğini söylemişti. Umrumda değildi. İstemediğim bir şeyi yapıyordu ve ona gerçekten kırgındım.
Hem beni kırmak istemediğini söylüyor hem de kırıyordu.
Zeynep'in umurunda olmadığını, beni sevdiğini söylüyordu ama hâlâ içimde bir kuşku vardı. Sonuçta bir zamanlar onun için ağlamış, onun için acı çekmişti.
"Beni dinliyor musun?"
Papatya'nın kolumu sarsmasıyla ona baktım. Dediği hiçbir şeyi dinlememiştim.
"Papatya ben iyi değilim. Kusura bakma." Dedim.
Abisi daha yeni askerden gelmişti ama onunla vakit geçirmek yerine benimle vakit geçiriyordu. Gerçi Papatya ile Mustafa'nın arası hiç iyi değildi ki.
"Neyin var? Anlatmıyorsun ki." Dedi sızlanarak.
"Boş ver." Dedim.
Eşimle aramda olan şeyleri başkasına anlatmaktan hoşlanmıyordum. Bu ikimizin arasındaydı.
"Biraz uyu,dinlen istersen. Enes zaten annende."
Evet, Enes annemdeydi. Torunumu özledim diyerek alıp götürmüştü. Bir şey dememiştim. İyi olmuştu aslında Enes'i göturmesi. Zaten eskisi kadar ağlamıyordu da.
"Uyumak istemiyorum." Diyerek önüme bakmaya devam ettim.
"Fırat nerede?" Diye sormasıyla gözlerimin dolduğunu hissettim.
"B-boş ver." Dedim tekrar ama bu kez kekelemiştim. Ağlamamak için uğraşıyordum.
"Kötü şeyler olmuş ama sen bana anlatmıyorsun. İnşaAllah canın çok acımaz." Diyerek bana sarıldı.
"Umarım." Diye fısıldadım.
"Ben eve gideyim artık." Diyerek benden ayrıldı.
Papatya gider gitmez odama gidip hazırlanmıştım. Şimdi ise kapının önünde taksi bekliyordum. Hangi hastanede olduklarıni biliyordum ve gidecektim. En azından konuşmalarını dinlemek istiyordum.
Taksi gelince binerek adresi söyledim. Yol boyunca karşılaşacağım şeyleri düşünmüştüm.
Taksi durunca ücreti ödeyip indim. Hastaneye bakarak derin bir nefes aldım. İçeri girmeyi hem istiyor, hem de istemiyordum. Cansız adımlarla hastaneye girdim.
Girişteki görevlilerin yanına gittim. İki tane kız vardı.
"Buyrun." Dedi birisi.
"Dün hastaneye kaldırılan bir hastanın odasını soracağım. İsmi Zeynep, trafik kazası geçirdi." Dedim ve beklemeye başladım.
"Üçüncü katta, 234 numaralı odada kalıyor."
Kafamı sallayarak asansöre doğru gittim. Odanın önüne gelene kadar düşüncelerimle boğuştum. Fırat'ı kaybetmekten ölesiye korkuyordum.
Odanın kapısına gelince sessizce bekledim. Kapı hafif aralıktı. Fırat içeride miydi acaba?
Niye gelmiştim ki? Ne yapacaktım? Saçmalıktı bu yaptığım. Tam arkamı dönmüştüm ki ince bir kız sesi duydum.
"Özür dilerim."
Bu Zeynep denen kızın sesi miydi? Fırat'tan mı özür diliyordu?
Fırat neden bu kızla baş başa bir odada duruyordu? Günah olduğunun farkında değil miydi?
"Özür dilemenin bir mânâsi yok. İyi görünüyorsun, bir şeyin yok. Bir daha gelmeyeceğim. Şikayetçi olmak istiyorsan da olabilirsin."
Fırat'ın sesi buz gibiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK TANEM (TAMAMLANDI)
SpiritualSpiritüel --> 2 Bir kız düşünün, aşık bir kız. Çocukluk arkadaşına aşık olmuş bir kız. Kendisi için hayırsız olacak bir insana aşık olmuş bir kız. Bir adam düşünün acı çekmiş. Tüm olumsuzluklara rağmen İslam'a sarılmış. Başkasına aşık olan kıza gönü...
