5.Bölüm "Emanet"

15.1K 1.2K 493
                                    

"Konuşalım."dedim.

Karşımda duruyordu.

"Arka tarafa geçelim."dedi.

Yürüyerek evin arka tarafına geçtik.Burada kamelyalar vardı.

Karşılıklı şekilde oturduğumuzda merakla ellerimi masanin üzerine koydum.

"Konuş hadi."dedim.Onunla fazla baş başa durmamalıydım.

"Direkt konuya giriyorum."dedi ve ardından devam etti;

"Seninle bir kez konuştuk diye kendini evlenmek zorundaymış gibi hissetmeni istemiyorum.Tavırlarından da belli oluyor benimle evlenmeyi istemiyorsun.Annenlerden çekiniyorsan,ben onlarla senin için konuşurum."

Şaşkınca ona bakmiştım.Nasıl anlamıştı ki?

"Seninle evlenmeyi istemediğimi nereden çıkarıyorsun?"dedim kafamı geri eğerken.

"Davranışlarından bile anlaşılıyor Mehlika.Bir insan evlenmek istediği kişiye böyle soğuk davranmaz."dedi

Evet belki öyleydim ama niyeyse sinirlenmiştim.

"Hayatında kaç kisiyle evlilik görüştün de bana böyle diyorsun?Farkındaysan hala helalim değilsin,sana samimi davranmamı bekliyorsun?"diye konuştum.Sesimden sinirlendiğim anlaşılıyordu.

Fırat sessizleşmişti.

"Eğer sen vazgeçtiysen ve nöyle bir bahane uyduruyorsan bahaneye gerek yok ben anneme söylerim."deyip ayağa kalktım.

"Hayır."dedi hızla.O da ayağa kalkmıştı.

"Ben vazgeçmedim,asla da vazgeçmem."dedi.

Bu beni mutlu etmişti.Benden vazgeçmek istemeyişi gururumu mu okşamıştı acaba?

"O zaman bana bir daha böyle şeyler söyleme."dedim.

"Söylemem."dedi.Sesi şimdi mutlu geliyordu.

"Ben artık eve gideyim."dedim.

"Allaha emanet ol."dedi.

"Sende."diyerek arkami döndüm ve eve doğru yürümeye başladım.

Papatyayı gördüm.Bizim eve dogru gidiyordu.

"Şşt."dedigimde hızla arkasını döndü.

"Nerden geliyorsun sen?"dedi arkama bakarak.

"Beyzayı evine bıraktım."dedim.

Şüpheyle gözlerime baktı

"Fıratla konuştum."dedim bıkmış bir şekilde.Papatya yüzunde hınzır bir gülüş vardı,bu haline dik dik bakmakla yetindim.

Hala anlamıyor muydu?Fırata karşı bir şey hissetmiyordum.

"Tamam,bakma öyle."dedi

"Nereye gidiyordun?"diye sordum.

"Size."dedi omuz silkerek.

Eve dogru yürümeye devam ettim o da peşimden geldi

"Esila'yı seveceğim."dedi ellerini kaldırıp parmaklarını oynatırken.Güldüm bu haline.

Fazla çocuk ruhluydu.

Eve girdiğimizde annemler salondaydı.

"Selamün aleykum."dedim.

Herkes cevap verince annem bana gözleriyle mutfağı gösterdi.Kesinlikle Fıratla konustuğumu anlamıştı.

Mutfağa gittim.Ardımdan annem geldi.

TEK TANEM (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin