Aşkın Son Damlası! [Tamamlandı]

"40- Final!"

"Güneş, ne yapıyorsun?"

Başım henüz onun boynundayken, boynuna kocaman bir öpücük kondurdum. Bir anda kendimi Gürkan'ın altında bulmamla, bana olan bakışlarına kilitlendim. 

"Canın yaramazlık mı yapmak istiyor?"

Uysalca başımla onay verdim. Dudakları dudaklarımı örttüğünde, burada ölmeyi diledim. Bu dudaklarda, onun nefesinde, onun kollarında ve onun yanında. Gece bizim için şimdi başlıyordu. 

###

2 ay sonra;

"Hayatım, kravatımı bağlasana. Beceremiyorum ben."

"Vallahi beceriksizin tekisin oğlum sen. Her gün kravatını bana bağlatıyorsun."

Her zamanki küçük taburemi getirdim ve üzerine çıkarak, Gürkan ile boy hizamı eşitledim. Dikkatli bir şekilde kravatını bağladım ve gülümseyerek dudaklarına kocaman bir öpücük kondurdum. Tam geri çekileceğim sırada, Gürkan beni belimden yakaladı ve gitmemi engelledi. Eli yavaş yavaş aşağılara indiğinde, güçlükle de olsa kendimi ondan çektim ve tabureden aşağı indim.

"Geceyi bekle koca oğlan."

Gürkan homurdanarak "Gece de yorgunum deyip götünü devirip uyursan, zorla sevişirim seninle." dedi. Koca bir kahkaha patlattım. 

"Ne yapayım, bu aralar çok uykum geliyor."

Tam adım atacağım sırada başım döndü. Tutunacak yer ararken, yavaşça karanlığa sürüklendiğimi hissettim. Kafam zemine çarptı ve ben kendimi kaybettim. Gürkan'ın sesini çok uzaktan duyuyordum ama cevap veremiyordum. 

###

Yavaşça gözümü araladığımda, etraftaki ilaç kokusu yüzünden suratımı buruşturdum. Ne olmuştu bana böyle aniden? Kulağıma sınırlı şeyler doluyordu, bilincim yavaşça kendine geliyordu sanırım. 

Gürkan sırıtarak bana doğru geldi ve elimi tuttu. Bu niye sırıtıyordu ya?

"Gürkan."

"Günüme doğan Güneş'im. Dünya'nın en güzel ve en iyi annesi olmaya hazır mısın?"

Söylediği şeyle, ellerim otomatik olarak karnıma gitti ve gülümsemeye başladım. 

"Hamile miyim?"

"Evet karıcım. Hamilesin. Hem de 4 haftalık. İkimizden bir parça taşıyorsun içinde."

"Seni seviyorum Gürkan. Çok seviyorum!"

"Ben de seni çok seviyorum Güneş'im."

Dudaklarımı dudaklarıyla örtünce, ben de ona karşılık verdim. Ben anne olacaktım. Bu inanılmaz bir histi. 

###

"Canın bir şey çekiyor mu Güneşim?"

"Offf, hayır Gürkan! Lan sen niye işe gitmiyorsun?!"

"İzin aldım hayatım, bu hamileliğinde her şeyinde yanında olacağım. Bu bizim ilk bebeğimiz."

"Gürkan, hayatım çocuğu ben doğuracağım. Sen değil. Lütfen kendine gelir misin!"

"Tamam sinirlenme de söyle, canın bir şey çekmiyor mu?"