Aşkın Son Damlası! [Tamamlandı]

"17- Sen neler yaşadın böyle?"

Farkındayım, bölümler gecikiyor. Bunun için sizden özür diliyorum. Bu yüzden kısa değil, bence yeterince uzun bir bölüm yazdım :) Sizleri seviyorum.. Yorum ve vote unutmayın e mi güzellerim :) Keyifli okumalar... 

Kadın kanatsız bir kuş gibiydi... Küçük bir kız çocuğu... Ve adam'ın güvenli kollarına sığındı...

 

"Saçmalama Gürkan. Sana sevgilim değildi ve hiç olmadı diyorum. Ayrıca bana göz filan da dikmedi!"

"Bana erkekleri mi anlatıyorsun, Güneş. Sen bilmezsin. Biz erkekler çok şerefsiz varlıklarız!"

Yok artık! Resmen Efken'i gömeyim derken, kendisini de katıyordu! Tamam bana hiç göz dikmedi diyerek minik bir yalan söyledim! Ama bu Zehra ve benim iyiliğim içindi! Hem o beni sevmiyordu ve sevmemişti. Sadece öyle zannetmişti!

İki saatir burada Gürkan ile Efken'in kavgasını ediyordum! Benim şuan film seçmiş olmam ve dvd'ye takmam gerekiyordu. Çünkü saat 10'a geliyordu ve Efken ile Zehra gelmemişti. Tamam, Zehra 10'da geleceğim demişti. Peki Efken niye hala gelmemişti?

"Güneş o şerefsize çok yüz verme! Vallahi döverek atarım onu bu evden. En ufak bir hareketinde ağzına sıçarım onun!"

"Gürkan!"

O sinirli ve ben sinirliyken hiç anlaşamıyorduk! Pis herif ya! Tam ona bağıracağım sırada, kapı hırsla çaldı. Hatta tekmelenerek çalıyordu şuan. Kimdi benim kapımı tekmeleyen? Açıkçası ürkmeye başlamıştım. Bakışlarım hemen Gürkan'a dönerken, onunda bakışları merakla bana dönmüştü.

"Sen bekle."

Hah niye bekleyeceğim ki? Ya ona bir şey olursa. Anında Gürkan'ı takip ederek, kapıya doğru ilerledim. Gürkan kapıyı açtığı zaman, karşımda bu sahneyi görmeyi beklemiyordum!

Zehra, Efken'in kucağında baygın yatıyordu. Ve Efken çok sinirli gözüküyordu. Heey neler olmuştu böyle? Ben ve Gürkan merakla bakarken, onları içeri almak aklımıza dahi gelmemişti. Şahsen ben şoktaydım.

Efken sinirli bir ses tonu ile "Yolu kapatmayı kesin de içeri girebilelim!" Dediğinde,  az da olsa kendime gelmiştim. Gürkan'ı kolundan tutarak kenara çekildim. Ağzımı açamıyordum şuan. Fazla şaşkındım.

Zehra;

Beyefendiye bak sen ya! Aksam 10'un hesabını bana sorabileceğini zannediyor. Hangi hayal dünyasında yaşıyor acaba? Hah gerizekalı!

Kendime de ayrı kızıyorum. Onu gördüğüm ilk andan beri tuhaf şeyler hissediyordum. Ne bileyim, gelmese gözüm onu arıyor. Görmesem merak ediyorum! Sanırım salak olmamdan kaynaklı! 

Part-time çalıştığım cafeye varır varmaz, hemen önlüğü giydim ve gülümseyerek iş başına koyuldum.

2 saat geçmişti ve ben masalara servis yapmaktan yorulmuştum. Şirin bir gülümseme ile bizden sorumlu olan Gamze ablanın yanına yanaştım.

"Ablaaaammmmm"

Gamze abla yine uyumak için 1 saat kadar izin isteyeceğimi tahmin etmişti sanırım. Çünkü gülmeye başlamıştı.

"Söyle canım. Söyle Zehra'm. Söyle ablamm."

Bu kadını seviyordum yahu! İyi biriydi.