Aşkın Son Damlası! [Tamamlandı]

"2- Sadece uyuyacağız!"

Canişkolarım, aslında bölümü hazırlayıp atmayacaktım ama kıyamıyorum :) Bi ekşın süprizi daha yapayım dedim :) Media'da kızımız Güneş var. Valla daha erkek karaktere karar vermedim. Önerisi olan varsa zevkle dinlerim :) Hüsran'a bölüm attıktan sonra birde bi anda gelen iştahla şuraya da atayım bölüm dedim :) Vote ve Yorum unutmayın e mi canlarım :)

Kolumdan beni hayvan gibi dürtüp birde bana kaşlarını çatan bu dallamaya ne yapayım siz söyleyin? Kafasını mı ısırsam? Küçükken kafası dişlerimin arasında gayet güzel duruyordu.

"İnsanca uyandırsan diyorum, öküzcüm?"

"İnsan olsan, insan gibi uyandırırdım, danacım!" dedikten sonra hırsla kalkıp gitti. Dana sensin! Pislik!

Arka koltuğa baktığımda Melih orada değildi. Kırılmışmıydı acaba bana? Neyse sonra düşünürdüm bunu. İlk işim öncesinde gelip ayarladığımız eve geçip yerleşmek olacaktı. Aşağı inip muavin yardımı ile bavulumu almıştım ve eve gitmek üzere orada bekleyen taksilerden birine atlamıştım. Taksi'nin diğer kapısı açılıp içeri Gürkan girince içimden "Ya sabır." demeyi ihmal etmedim. Soru sorar şekilde bakmaya başlayınca "Aynı yoldan gidiyoruz nasılsa, ayrıca bana emanetsin." dedikten sonra yine kulaklığını kulağına taktı! Hay senin emanetine! Taksiciye kağıtta yazılı adresi verdikten sonra camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Aynı apartmanın önüne geldiğimizde sinirle kaşlarımı çattım.

"Herhalde aynı apartmanda oturmuyoruz değil mi? Emanetin bokunu çıkarmayalım istersen!"

Bana kısa bir bakış attıktan sonra "Onu arayıp Yağmur teyze ve Serhat amcaya söyleyeceksin." dedikten sonra yukarı çıkmaya başladı.

Ah lütfen biri bana bunun şaka olduğunu söyleyebilir mi? Şu köşede duran ağacın arkasından biri fırlasın ve bana "Kız korkma, sana şaka yapıyoruz. Bu göt herifle aynı ortamda kalmayacaksın." desin.

Sessizliğimi koruyarak apartmandan içeriye girip 4. Kata çıktım. Daha öncesinde buraya gelip, eşyalarımı yerleştirmemiş olsam kesinlikle rezil bir durumda olurdum. Tabi annemi unutmamak lazım.

"Aman kızım, dikkat et. Ay kızım kimselerle konuşma. Yavrum sen bilmezsin erkek millet ne çakaldır." diye diye kafamın tümünü erkeklerden uzaklaştırmıştı. Sanki ben her erkekle muhabbet mi ediyordum? Ahh yağmuşum ahh. Canım anam.

Anahtarı deliğe tıkıp içeri gireceğim sırada, karşı daireden tıkırtı sesleri geldi. Kafamı döndürüp baktığımda, gördüğüm insanla yine kaşlarımı çattım.

"Eee yuh ama ha! Burada mı oturacaksın."

"Valla onu bana değil, ailelerimize söyleyeceksin. Merak etme sana bebek bakıcılığı yapacak değilim."

Haahh haspam! Bebek bakıcılığıymış. Ahh ahh, benim kalbim neden en zırto, en hırpo insana atıyor ki? Elimde imkan olsa bıçakla deşip kalbimden söker atardım bu adi herifi! İstanbulda olan yetmiyor, bir de burada sevgilisini karşı daireme mi getirecekti. Bu adam yaptıklarını gözüme gözüme sokmaktan mutluluk mu duyuyordu acaba? Hııırrrrr..

"Şayet olurda, evime giren çıkana karışacak olursan, sana o zaman bu sözleri hatırlatacağım Gürkan efendi!"

"Heee tabi tabi, alırsın önüne geleni eve."

"Sen bana ne ima ediyorsun ya? Ben önüme geleni eve atan insan mıyım?"

Beni baştan aşağı süzdükten sonra alaycı bir bakışla "Bu tipinle eve birilerini atsan ne olur, anca fasa fiso." dedi. Kapıyı açtıktan sonra kapı girişinde durup "Hee çok biliyorsun sen, eve arkadaşlarımla geldiğimde göreceğim seni." dedikten sonra hırsla kapıyı kapattım. Aynı şekilde onunda kapısı sinirle kapanmıştı.