Geceden beri Luisa ile lavaboları boş bırakmamıştık. Burnumu çekerek kumandayı kucağıma aldım.
"Saat kaç?"
Gözlerimi büzerek duvardaki saate baktım. Miyop olmak beni oldukça zorluyordu.
"Uzun olan şey dik gösteriyor."
Gözlerini devirdi.
"On iki işte."
Çikolatasını yemeye devam ettiğinde ayağımla onu dürttüm.
"Ben de."
Bana orta parmağını göstererek yemeye devam etti.
"Canım çekti."
"Ben hamileyim, ben yemeliyim."
Ayağımla onu tepmeye devam ederken Arden merdivenlerden hızla indi.
"Arden!"
Duraksayarak bana baktı.
"Ne var?"
"Nereye?"
Duvardaki saate baktı.
"Senin okulun yok mu? Sen ne yatıyorsun burda."
Omuz silktim.
"Midemi üşütmüşüm."
Elini kapı koluna uzattığında kaşlarımı çattım. Ben hala sorumun cevabını alamamıştım.
"Nereye?"
"İşlerim var, hemen dönerim."
Gözlerimi devirdim.
"Gelirken bana çikolata al."
Luisa hızla ağzındakileri çiğneyip seslendi.
"Bana da dört tane çikolatalı süt!"
Arden başını sallayarak kapıyı arkasından kapattığında magazin programlarının sesini biraz daha kısıp koltuğa yayıldım.
"Siz Arden ile dün nerdeydiniz?"
Omuz silktim.
"Sevgili anneciğimiz akıl hastanesine kapatılmış ona bakmaya gittik."
Gözlerini şaşkınlıkla büyülttü.
"Yuh! İçerde değil miydi?"
Başımı olumsuzca salladığımda batırdığı ağzını temizlemek için ıslak mendile ulaştı.
"Kusura bakma ama annen tam bir kaltak."
Gözlerimi ona kaydırdım.
"İltifat ediyorsun..."
Kumandayı tekrar elime alarak kanalları değiştirmeye devam ettim.
"Babanı hatırlıyor musun Arline?"
Aniden durakladım. Bu beklediğim bir soru değildi. Televizyonun sesini tamamen kısarak parmaklarımı dizlerimin üzerine koydum.
"Babamı nasıl unutabilirim ki?"
İstemsizce gülümsedim.
"Babamın gözlerini hatırlıyorum. Çok güzel yeşil gözleri vardı."
Parmaklarını karnında gezdirerek bana baktı.
"Konuyu değiştirelim istersen."
Başımı sallayarak televizyonun sesini tekrar açtım.
"Miden daha iyi mi?"
Kumandayı tekrar karnımın üzerine koydum.
"Gayet iyiyim ama öğleden sonraki derslerime de girmek istemiyorum."
