Yatak odamda gözlerini gezdirerek içeri doğru bir adım attı.
"Erkek kardeşin evde yok değil mi?"
Başımı sallayarak odamın kapısını arkasından kapattım. Gözleri hemen kitaplığıma kaymıştı. Kitaplığımın yanına doğru gidip, eğilerek kitaplarımı incelemeye başladı.
İç çekerek yatağımın üzerine oturduğumda parmaklarını kitaplarımın üzerinde gezdirdi.
"Bunların yarısı wattpad kitabı."
Gülümseyerek bacaklarımı kendime doğru çektim.
"Luisa ile kitaplığı ortak kullanıyoruz."
Kaşlarını kaldırıp dudaklarını yaladıktan sonra bana döndü.
"Sende geleceğin İngiliz Dili ve Edebiyatı öğretmenliğini görüyorum."
Tekrar gülümsedim.
"Teşekkür ederim."
Başını sallayarak ağır adımlarla yanıma ilerledi. Yavaşça yatağımın üzerine oturarak odamı oturduğu yerden incelemeye devam etti.
"Odanın değişik bir havası var. Renkli eşyalar kullanmamışsın, sanırım rengarenk şeylerden hoşlanmıyorsun."
Bakışlarını bana çevirdiğinde omuz silktim.
"Renkler bana çocukça geliyor."
Dudaklarını kıvırdı.
"Çocukları sevmiyor musun? Daylen ile iyi anlaşmıştınız."
Başımı olumsuzca sallayıp gülümsedim.
"Hayır, çocukları seviyorum. Sadece kendi çocukluğumu sevmiyorum, ayrıca çocuk sahibi olmaktan korkuyorum."
Son cümlemden sonra bana daha çok dikkat kesildi.
"Çocuk sahibi olmak iyi anlamda çok değişik bir duygu. Her yetişkinin bunu tatması lazım. Oğlumu ilk kucağıma aldığımda kokusu neredeyse beni bayıltacak derecede güzeldi. Ayrıca küçücük beden benim ellerimin üzerinde ve bana muhtaçtı, bu harika bir duygu."
Dudağımın içini dişleyerek zoraki bir şekilde gülümsedim.
"Neden çocukluğundan ya da çocuk sahibi olmaktan korkuyorsun?"
İç çekerek tişörtümün ucunu yukarı sıyırdığımda şaşkınca bana baktı. Öbür elimle de eşofmanımı yavaşça aşağıya sıyırarak kalçam ile belim arasında birleşen yerdeki izi gösterdim.
Yakından bakmak için eğilerek bedenimdeki yanıktan dolayı garip duran ufak noktaya dokundu.
"Bu nedir?"
Sorgularcasına geri kalktığında zoraki bir şekilde yutkundum.
"Annem... Arden ve beni sokakta dilendirmek isterdi..."
Kaşlarını hafifçe çatarak bana baktı.
"Arden erken uyandığı için onu hemen dilendirmeye gönderirdi..."
Derin bir nefes aldım. Artık ağlamayacaktım.
"Bir gün yine geç uyanan ben oldum. Arden yanımda değildi, bana yardım edemedi."
Merakla gözlerimin içine bakmaya devam etti.
"Anneme dilenmek istemediğimi söylediğimde kör bıçağın ucunu yakarak bana harika (!) bir iz bıraktı."
Alaylı bir şekilde gülümsedim.
"O iz bu zamana kadar geçmedi."
Bay Styles dehşetle bana bakarak daha çok yaklaştı.
