Het internaat

Hoofdstuk 1: docenten....

Het internaat --- hoofdstuk 1

[ Elise ]

Zo'n irritante ochtend waarbij je weet, de maandag begint. Zo'n irritante ochtend wanneer je wakker wordt gemaakt door je wekker. Ja precies dat gebeurt nu. Op het moment dat ik lekker in mijn warme bedje lig te slapen, hoor ik het rotte geluid van mijn wekker op mijn mobiel. Ik zet het geluid weer uit, draai me nog één keer om, maar dan moet ik echt er uit, voordat ik weer in slaap val. Dat gebeurt echt te vaak.

Wat zal ik eens aandoen? Zeg ik tegen mezelf, als ik voor mijn inloopkast sta. Ik kies uiteindelijk voor mijn zachtroze t-shirt met het woord tommyboy er op, mijn strakke zwarte jeans en mijn rode All stars.

Ik neem alles mee naar mijn privébadkamer (ja we zijn best rijk. Met we bedoel ik mijn ouders en ik), kleed me uit en stap onder de douche. Wat een genot, dat warme water over je lichaam. Soms weet ik niet hoe ik mezelf kan overtuigen eruit te komen. De douche is toch een heel wat betere locatie dan school. Als ik uiteindelijk mezelf de moed kan inspreken om de douche te verlaten, trek ik mijn net klaargelegde kleren aan en doe mijn badmuts af. Mijn zachte bruine haren vallen over mijn rug. Trouwens, ik heb me nog niet voorgesteld... Nou, ik ben Elise Rosé Sarah Kilsers (ik weet het, rare achternaam). Ik ben vijftien jaar en morgen begint mijn eerste dag in de vierde klas havo. Ik heb één beste vriendin, Kim. Kim en ik kennen elkaar al heel erg lang. We wonen dan ook naast elkaar en via ons balkon kunnen we overklimmen. Ik heb dus bruin haar, en blauwe ogen. Ik ben ongeveer een meter zeventig en mijn ouders werken altijd.. Ik ben helaas enig kind waardoor ik vaak alleen thuis ben, nou ja Kim komt altijd (of ik naar haar). Verder voetbal ik veel, voetbal is zowat mijn leven. Kim voetbalt ook, we zitten natuurlijk bij elkaar in het team.

Hopelijk zitten Kim en ik ook bij elkaar in de klas dit jaar. Als dat niet zo is... Dan gaat mijn leven naar de klote. Oké, misschien een beetje overdreven, maar alsnog. Hoe zal jij het vinden als je niet bij je beste vriendin in de klas zit? We hebben elkaar wel opgegeven om bij elkaar te komen, dus is er een kans.

Ik loop de trap af, met zessentwintig trees. Ja ik heb misschien een kleine obsessie voor trees tellen, sinds mijn negende kan ik er niet mee stoppen. Als ik beneden ben loop ik naar de keuken. Er ligt zoals gewoonlijk een briefje dat de crackers in de kast staan, dat mijn ouders weg moesten voor hun werk en ten slotte dat het hun spijt, natuurlijk... Er klopt toch niks van. Zij en spijt hebben. Spijt staat niet in hun woordenboek. Niet dat ik alleen maar 'sorry schatje, het spijt me' hoef te horen. Maar ja, ik ben er aan gewend dus ik zit er niet mee (alhoewel ik er wel heel erg bij stilsta voor iemand die er niet meezit). Ik pak de doos met crackers en smeer er een dun laagje boter op met pure hagelslag er overheen. Vervolgens doe ik er nog eentje met smeerworst. Na het eten doe ik vlug de laatste dingen (tas pakken, afsluiten, et cetera) en loop naar Kim's huis toe. Ik bel aan en haar schattige kleine zusje doet open. "heey Lizz," zeg ik. "Hoi Elise! Kim is nog boven tandenpoetsen," zegt ze met een piepstemmetje. "Dankjewel Lizz, heb je er zin in om zo naar groep 4 te gaan?" "Ja! We krijgen mijn lievelings juffie." "Wie is dat dan?" Vraag ik ook al weet ik het antwoord al. Ze was in de vakantie namelijk zo enthousiast dat ze de hele tijd 'ik krijg straks juf Saskia, ik krijg straks juf Saskiaaa' riep. "Juf Saskia!" Zegt ze dan zoals verwacht. "Leuk Lizz! Maar nu loop ik even naar je zus, goed?" Ik ren de trap op, met 25 trees. Ha! Wij hebben er lekker één meer. Nou ja, dat is wel één voet verder moeten zetten. Ik loop Kim's kamer in, die zoals gewoonlijk niet normaal opgeruimd is. "Hee Kimmie," schreeuw ik in haar oor. "Hoi Elise," schreeuwt ze terug. Dat doen we dan ook elke ochtend. Als ze eindelijk klaar is met al haar dingetjes: haar, make-up, et cetera, gaan we naar de fietsen. Daar begint ons verschrikkelijk dertig minuten tochtje. We kletsen over koetjes en kalfjes en zien uiteindelijk dat gebouw waar alle irritante docenten en arrogante leeftijdgenoten zijn.

"Ja! We zitten bij elkaar!" Roept Kim zodra ze de lijst voor zich heeft. Juichend geven we elkaar een knuffel. Iedereen kijkt ons aan, maar dat maakt me niet uit. We lopen samen naar geschiedenis van meneer Tor. Ja zo heet hij echt... Met als voornaam Tim noemen we hem altijd Tim de Tor. Hoe kan je het je kind aan doen om hem Tim Tor te noemen?! Naar mijn mening is dat een regelrechte uitnodiging om iemand een jeugd van gepest worden te geven. Namen geven is een serieuze zaak. Je tekent iemand er levenslang mee.
Aangekomen bij B4 nemen we plek op de achterste rij in de hoek. Meneer Tor begint over de Tweede Wereldoorlog, Hitler en verder luister ik niet meer. Kim en ik geven briefjes door over hoe saai het is en opeens komen we op een serieus onderwerp: Het olifanten probleem. Het olifanten probleem is een probleem (logisch) en de olifant is ook wel de crush van Kim (waar ze al jaren verliefd op is, oke 4 maanden maar alsnog). Het probleem is dat Kim niet durft te zeggen tegen de olifant (Rox) dat ze op hem is. Maar we geven dus briefjes aan elkaar. Het gesprek gaat dus een beetje zo:

E: zeg het hem nou gewoon, hij zegt vast ja!

K: maar straks niet?

E: waarom zou die, je bent het leukste meisje van de school!

K: hoor je het jezelf zeggen/schrijven, zo niet waar.

E: serieus en als die nee zegt krijgt hij het met mij te doen!

K: ja daar zal die echt bang van worden

E: hij zal wel moeten, mwoehahaha!

K: dit wordt apart...

E: zegt degene met een obsessie voor tekenfilms.

K: en jij dan met je trees tellen.

E: oke oke, gelijkspel.

K: maar zullen we ff stoppen?

E: nerd

K: tss, jij had een 8 voor ak hoor..

E: jij een 9 voor bio!

K: oke oke

E: maar we stoppen wel

K: daag

E: doe

"Lever die maar in ja." Zegt meneer Tor dan.

"Deze?" En ik wijs maar het briefje met een halve doei er op.

"Ja en al die anderen!"

"Ehm oke."

En ik geef alles vanaf de obsessie voor tekenfilms.

"Er staat zegt degene, dus er zijn nog meer."

Shit. "Eh oke dan.." En ik geef alles - met een sip gezicht naar Kim - want we weten dat hij het gaat voorlezen.

"Jullie weten wat er gebeurd als er briefjes worden gegeven aan elkaar ik l.."

"Lees ze voor," maak ik de zin af.

"Wilt mevrouw Kilsers brutaal doen?"

"Nee hoor."

Mooi dan kan ik beginnen met voorlezen.

Kim wordt rood als hij voorleest over haar crush en iedereen lacht bij onze obsessies.

"Zo wilt Kim nog vertellen wie de gelukkige is van haar crush?"

"Nee!" Schreeuwt ze en rent de klas uit. "Wat bent u een..... argggggg..." Ik ren achter Kim aan.

"Kim ze weten niet wie het is, rustig maar."

Tranen stromen over haar wangen. "Waarom moest die zak het nou voorlezen," huilt ze.

"Tja.. Het is gewoon een eikel, maar kop op. Je redt het wel." Spreek ik haar met volle moed in.