Het internaat

Hoofdstuk 34: het nieuwe meisje

[ Elise ]

Met Jim aan mijn zijde loop ik de kantine binnen. Jim en ik hebben het nu dus officieel goed gemaakt en iedereen mag het weten. Wanneer we voorbij wat mensen zijn, komen we bij de tafel aan waar Jim en zijn vrienden altijd zitten. Wanneer ik er aan kom worden er verschillende dingen geroepen, zoals:
"Aandachtstrekkertje, ben je verdwaald?"
"Ah moet ik je mama bellen?"
"Ga maar terug naar je villa in Amsterdam, dan zijn wij van je."
Net als ik me mond open wil doen onderbreekt een jongen me en zegt: "pas op, maak geen scène. Je toch niet alwéér de aandacht allemaal op jezelf richten?"
"Nu is het genoeg!" Schreeuwt Jim. De hele kantine is stil en wacht op meer. "Waarom trokken ze eigenlijk aandacht? Omdat ze het zwaar gehad hebben? Hebben zij jullie ook maar iets verteld? Wilden zij dit? Hebben ze überhaupt wel aandacht getrokken? Nee! Iedereen heeft verhalen gehoord, via via. Van hun kamergenoten bijvoorbeeld. En tot mijn grootste schaamte, ook van mij. Maar zij hebben het al zwaar gehad, moet dit hun dan nog een keer overkomen?" De meeste mensen zuchten, een paar klappen en de jongens staren stil voor zich uit. Ik mompel een dankjewel tegen Jim en ga naast de jongen zitten die over 'het scène schoppen' begon. Hij kijkt ongemakkelijk naar zijn bord en ik krijg meteen de neiging hem uit te schelden en een klap te verkopen. Ik weet dat het niet handig is, het het probleem niet oplost en houd me in. Wanneer ik net mijn eten in me mond wil stoppen begint de jongen die naast me zit zijn excuses aan te bieden. Zo volgen alle andere en ik neem ze allemaal vriendelijk aan. Het blijft in het begin een beetje ongemakkelijk maar daarna hebben ze het over voetbal - iets waar ik over mee kan praten -. "We hebben een nieuwe opstelling nodig, Tristan is niet op zijn plek in de voorhoede en ik denk dat we ook een nieuwe keep moeten proberen.' Begint Jim. Hier en daar gaan er wat op tegenin. Ik heb het team zien spelen en vind dat Jim behoorlijk gelijk heeft. Daarom zeg ik dat dus ook en ga verder, "het klopt wat Jim zegt, Tristan is te onzeker om in de voorhoede te staan. Volgensmij is hij bang om op het goal te schieten, voor als die mist. Hij is groot en sterk en kan goed blokken en pasen. Ook kan hij hard trappen. Hij zal veel beter centraal achter kunnen staan. Simon kan beter op goal dan Mees. Als je Simon op het goal zet is hij niet bang om te duiken en hij heeft een goed reflex. Hij schat goed in waar iemand heen schiet. Mees heeft dat wat minder maar kan erg hard rennen en heeft een goede conditie. Hij kan veel trucjes en speelt goed samen. Je kan hem veel beter aan de buitenkant midden zetten."
"Ik weet dat het net goed is, maar waarom zouden wij hiernaar luisteren?"
"Omdat ik goed ben in voetballen. Dat is iets wat ik goed kan samen met inschatten en beoordelen van iemands technieken. Ik kan niet veel maar deze dingen wel. En ik ben er trots op. Ik heb jullie trainingen bekeken, toen ik zelf niet mocht spelen. Deze dingen waren me opgevallen. Als jullie willen winnen, kunnen jullie het tenminste proberen. En jullie moeten waarschijnlijk ook met de meiden gaan spelen, omdat er van beide kant niet genoeg spelers zijn."
"Je hebt gelijk. En over de meiden; met genoeg training moet het denk ik wel goed komen. Er zitten echt een paar goede bij, met name jij." Ik bedank Jim voor het compliment en de jongens beginnen erover dat ze me willen zien voetballen en dan pas kunnen instemmen ja of nee. "Ik speel graag een potje mee nu ik weer mag, maar Jim en ik moeten eerst even voor ons project wat doen."
Jim geeft zuchtend toe en samen lopen we de kantine uit. "Dus, we gaan naar je favoriete plek?"
"Dat gaan we zeker. Maar houd het geheim, het moet er wel rustig blijven." Ik knik en loop Jim achterna, richting een groot gebouw. Wanneer we naar binnenlopen wordt Jim al snel door wat mensen gegroet. We lopen de lift in en gaan naar het hoogste punt.
"Iedereen hier denkt dat ik hier familie kom bezoeken als ik hier ben. Maar
ze weten niet dat ik hier altijd ben voor de rust en het uitzicht. Bijna niemand kent deze plek." Ik word steeds nieuwsgieriger en begin een beetje te ijsberen - hoe ver dat kan in een lift -. Wanneer de lift stopt zijn we op een verdieping met kamers zoals in elk hotel. Maar als we een bepaalde deur inlopen is er een trap. Nauwelijks zichtbaar, maar het is er wel. We gaan naar boven en komen op een dak. Een beetje zo'n dak als in high school musical 3. Met overal bloemen, prachtige bloemen. Alleen heb je hier uitzicht op New-York, het grote New-York. Ik loop verbijsterd het dak af en kijk mijn ogen uit. "Je weet dat ik deze plek van je afpak he?" Grijns ik. "Als je dat maar laat." Grinnikend loop ik verder en ga ik op het verlaten bankje zitten. Even later komt Jim erbij en samen genieten we van de rust en het uitzicht. "Het is werkelijk waar een vreselijk mooi plekje Jim. Maar helaas moeten we verder, als we het avondeten nog willen halen." Jim zucht en samen gaan we weer naar beneden. "Wat gaan we eigenlijk eten?" Vraagt Jim. "Mijn lievelingseten en meer zeg ik niet."
Iedereen hoort pannenkoeken als lievelingseten te hebben. Maar ik had snel een pannenkoekenrestaurant opgezocht vanmiddag. Daar gaan we nu dan ook genieten van heerlijke pannenkoeken.

"Hmm, heerlijk. Maar taco's blijven het best, sorry." Lachend lopen we mijn kamer in. "Elise wie is dat?" Vraagt Jim me verbaast. Maar ik kan alleen maar me mond open houden en niks zeggen. "Dit kan niet waar zijn, dit is onmogelijk, zwaar onmogelijk."
"Aangenaam, ik ben Lexy."

Eindelijk is het hoofdstuk er, het heeft zo lang geduurd niet normaal, sorry! Ik ga niet zo goed op school en mijn hoofdstuk werd opeens verwijderd. Toen kon ik weer opnieuw beginnen.

Maaaar; het tweede persoon van de wedstrijd zit er eindelijk in! Van Indy1301 , hopelijk gaan jullie het wat vinden:)

X Juul

Ps. Alvast een gelukkig nieuwjaar en fijne kerstdagen :p