Summer break, a Drarry fanfic

17

Hij P.O.V.

Het einde van het jaar was nabij, Harry had Draco over een verschrikkelijke voorspelling. Een over hem en Voldemort, hij gaat als volgt. "Beide moeten ze sterven aan de hand van de ander, want geen van beiden kan leven terwijl de ander overleeft" Draco was zich rot geschrokken, Harry moest dus of Voldemort vermoorden... of visaaversa... *Nee, nee, nee er moet een andere manier zijn!?* dacht hij. Draco had de overige paar dagen die ze nog hadden hadden alle momenten die hij niet met Harry besteedde was hij in de bibliotheek. Om te zoeken naar een andere uitweg, hij kon toch niet aanvaarden dat er een 50% kans is dat Harry word vermoord voordat ze hun school ook maar hadden afgemaakt!? Ofwel? Harry daarin tegen had meer Vreden en vertrouwen in zijn lot, en had het er niet vaak over. Ookal sleurde Draco hem vaak ook mee naar de bibliotheek om iets te vinden.

Samen brachten ze nu sowieso meer tijd door onder het mom van vriendschap, ze waren elkaar meer gaan 'waarderen' na de spelletjes avond van Pansy, en vonden elkaars gezelschap meer dan prima. Maar na een paar dagen was het toch echt vakantie. Harry ging gelijk mee met Ron, inplaats van eerst naar de Dursleys te gaan. Het was een rustige eerste week, het zonnetje scheen warm op het huisje van de familie Weasley. Er gebeurde niet zoveel, totdat Harry en Ron op een middag in hun kamer zitten. Harry zit aan Rons bureau en kijkt een beetje naar de schetsen die hij eerder die dag had gemaakt. Tot de twee jongens een zacht getik horen op het raam, een zwarte gracieuze uil was op de plantenbak buiten het raam geland. Er hing een zijde wit lint om zijn nekje met een klein zwart doosje eraan, wat goed bij haar prachtige zwarte veren. Hedwig kraste blij vanuit haar kooitje toen ze de andere uil zag, en Harry herkende de uil onmiddellijk. Harry schoof het raam omhoog en lied de uil binnen. Voorzichtig haalde hij zijn vingers door haar veren, "Hey Apollo wat doe jij hier?" zei hij met een baby stemmetje. Er zat een briefje aan het doosje zag hij nu, en hij pakte het. Voordat Harry de brief opende brak hij een klein stukje af van het taartje dat mevrouw Weasley eerder die middag had gebracht, en voerde het aan de gitzwarte uil. Toen vouwde hij het briefje open.

"Lieve Harry,
Ik heb Apollo gestuurd om je een pakketje af te geven, in het zwarte doosje zit een betoverd kettinkje (Ik heb dezelfde maar dan in het donker rood). Zodra jij het kettinkje omdoet word de spreuk geactiveerd. Het is een simpele spreuk, het laat de een de hartslag van de ander voelen. Heel zachtjes, bijna onopmerkzaam zacht. Ik weet dat je vind dat ik me aanstel met het hele gedoe met de voorspelling, maar ik vind het een veilig idee/ gevoel om zeker te weten dat je hart nog klopt. Stuur Apollo maar terug met een briefje als je wilt, tot ik je weer zie... Weet dat ik van je hou en dat ik hoopte dat jij hier naast mij zat, iedere seconde van de dag.
Heel veel liefs, Draco"

Snel opende Harry het doosje. Hij zag een donkergroene edelsteen, omwikkeld door een dun maar sterk zilver draadje. Voorzichtig pakte hij het kettinkje bij zijn snoertje en opende het piepkleine slotje, waarna hij hem om zijn nek hing. Het edelsteentje, alhoewel niet de zelfde tint groen, kleurde prachtig bij zijn ogen. Hij hing net iets lager dan Harry's sleutelbenen, en Harry vind het prachtig. Ron  -wie ondertussen het briefje had gelezen-  keek Hem verwonderd aan. "Hij h-houd echt van je, of niet" bracht hij langzaam uit. En Harry knikte. Hij pakte een stukje papier en begon er een antwoord op te krabbelen.
"Lieve Dray,
Ik vind het kettinkje geweldig, en ook ik vind het een veilig gevoel. Jou hart voelen bonzen op mijn borst. Ik hou ook heel veel van jou!
(Ik heb Hedwig meegestuurd want volgensmij heeft ze Apollo's gezelschap gemist, en ze kan ze vlucht wel gebruiken.)
Kusjes en knuffels, Harry"
Harry stopte het rolletje perkament in het bekje van de zwarte uil voor hem en aaide hem nog een laatste keer voordat hij haar iets toefluisterde. "Wees maar extra lief voor je baasje"

Ron had ondertussen Hedwigs kooitje al open gewurmd en de witte sneeuwuil zat nu naast de gitzwarte. Samen vlogen de twee uilen het raam uit in perfecte harmonie. Een paar uur later kwam Hedwig het raampje weer binnen gefladderd, haar veren nog warm van de -ondertussen ondergaande- zon. Niemand had iets gemerkt van de aankomst van beide vogels, waar Harry blij mee was. Op een dag zou hij de Weasley's -die het nog niet wisten- toch vertellen over zijn relatie met Draco, maar nu was niet het juiste moment. Na gat avond eten gingen Harry en Ron weer naar boven. Het was al vrij laat, en al pikkedonker buiten. Wat voor Harry en Ron genoeg aanleiding was om te gaan slapen. De twee jongens poetste hun tanden en trok hun pyjama's aan, waarna ze rustig in bed gingen liggen. Harry onbewust lettende op de hartslag van zijn geliefde op zijn borst. Wat zo nog vele avonden zo ging, tot ze elkaar weer zagen.

*Authors note: ik heb hun 6e jaar op Hogwarts dus al bij Jaar 5 gedaan... ik ga volgend hoofdstuk dan waarschijnlijk ook naar het 7e jaar skippen
Xxx Anne*