Summer break, a Drarry fanfic

06

Hij P.O.V.

De twee jongens keken elkaar aan, allebei dood nerveus. Uiteindelijk nam Draco het initiatief en drukte zijn lippen op die van de kleinere jongen tegenover hem. Voorzichtig trok hij even terug en keek in Harry's smaragd groene ogen, die terug keken met een blik vol verbazing. Draco begon te stressen voor heel even, maar die stres verdween als sneeuw voor de zon toen Harry zijn lippen op die van hem drukte. Voorzichtig begon Draco zijn lippen te bewegen en al snel volgde Harry, wiens mond een klein stukje open ging. Het was niet veel, maar het gaf Draco de gelegenheid om zijn tong naar binnen te schuiven. Beide jongens hadden al wel vaker gezoend, zelfs al met elkaar. Om Lucius voor de gek te houden, maar dit was zoals geen van beide ooit eerder had gevoeld. Het was bijna.. Magisch. Toen ze de kus braken keken beide jongens elkaar beschaamd aan, hadden ze nou echt 'voor de lol' met elkaar staan zoenen!? Maar al snel krulde Draco's lippen omhoog, "duuss.. ik denk dat het een nutteloos is om te vragen wie je leuk vind" zei hij met de liefste glimlach die Harry ooit bij hem had gezien. Meteen werd Harry lichtrood, praten lukte niet helemaal dus hij knikte alleen even. Harry keek beschaamd en stond op het punt weg te lopen, *Draco was vast gewoon meegesleept in het hele gebeuren, tuurlijk vind hij mij niet leuk* Harry's blik veranderde nu in een die doodsangst uitstraalde, en de tranen waren naderbij. Wanneer Draco dat zag gaf hij hem een knuffel, waardoor zijn lippen nu naast Harry's oor zaten. Hij voelde de zwartharige jongen snikken in zijn schouder en fluisterde zachtjes iets in zijn oor. "Shhtt stil maar.. het is niet erg want.." ze jongens keken elkaar aan, Harry's ogen nog rood van het huilen. "Ik vind jou ook leuk" vervolgde Draco. Harry keek Draco met een verwonderde blik aan, nogsteeds van zijn padje geslagen bleef Harry roerloos staan. Snel drukte Draco een kusje op zijn wang en fluisterde: "Al heel lang eigenlijk.." niemand zei meer iets en beide jongens keken diep in elkaars ogen aan. En drukte toen een kus op elkaars lippen, deze was veel dieper en gepassioneerder dan de vorige. Geen van beide wouw de ander loslaten, maar daar werden ze uiteindelijk toe gedwongen door ademnood.

Hijgend stonden ze wang aan wang, en Harry gaf Draco een kusje op zijn oor. Wiens lippen nu omhoog krulde, hij had hier al zo lang op gewacht. Sinds hun tweede jaar op Hogwarts al. En nu gebeurde het eindelijk, hij had gezoend met de jongen van zijn dromen. Ja oke dat hadden ze al eerder gedaan maar dat kwam niet in de buurt van net. "Laten we ons eerst maar even omkleden" besloot Harry uiteindelijk. En we trokken onze kleren aan, maar stiekem bleven de twee jongens zich op elkaar focussen. Maar dat vond geen van beide erg. Nadat ze naar beneden waren gegaan gingen ze maar op de bank zitten, een tv hebben ze niet in huize Malfoy. Dat geld voor wel meer dreuzel voorwerpen, maar niet allemaal. Een van de keren dat Harry wakker had gelegen in Draco's bed had hij een camera zien liggen. Op een dag zou hij hem wel goed bekijken, hij had toen echt te lekker gelegen om op te staan. Na nog een tijdje praten stapt Draco ineens uit de bank, en hij pakt Harry's handen om hem ook van de bank te trekken. Toen ze allebei stonden gaf Draco Harry een kusje op zijn wang en knielde voor hem neer. Harry kreeg tranen zijn ogen toen Draco begon te praten. "Harry James Potter, wil jij mij heel blij maken en-" hij werd abrupt onderbroken door de deurbel, "jou ouders waren toch allang weg?? Wie komen hier nogmeer?" Vroeg Harry verbaast. "Ik h-heb geen idee" zei Draco verbaast "blijf hier ik ben zo terug" zei hij en hij liep richting de deur. Met een zucht deed hij de deur open, waarna hij vol verbazing naar het kleine wezentje voor hem kerk. "DOBBY!?" Slaakte hij uit
"Meneer Draco, het spijt Dobby o-om u te storen maar hij maakt zich zorgen"
"Waarover in Merlijns naam, is het belangrijk?" Draco begon geïrriteerd te worden, Dobby beter had een goede reden om zijn moment te verpesten.
"Dobby wil u niet van last zijn meneer, maar hij had gehoord dat Harry Potter hier was" even was het stil en Draco keek de elf verbaast aan
"En Dobby moet Harry Potter redden" vervolgde de kleine elf zelfverzekerd.
"Dray, wat duurt er zo lang??" Zei Harry terwijl hij de gang in kwam lopen. Maar hij bleef met open mond staan toen hij naar de deuropening keek. "Dobby wat doe jij hier!?" De verbazing is duidelijk te horen in zijn stem. "Harry Potter!" Dobby klonk zo opgelucht dat het Draco zich beledigd liet voelen. "Dobby is hier om Harry Potter te redden"
"Waarvoor?" Vroeg Harry verbaast toen hij Draco's hand vastpakte. Nu is het Dobby's beurt om verbaast te kijken. Maar al snel begreep hij het, en liep stap voor stap richting de bank. "Doe maar rustig Dobby, vader is niet thuis" meteen was de elf minder gespannen, wat te begrijpen is hij was jaren mishandeld. Hij ging op de bank zitten en keek nieuwsgierig voor zich uit. Draco pakte Harry's hand steviger vast en sleurde hem weer mee terug naar waar de stonden. "Harry James Potter.." begon hij opnieuw.