Summer break, a Drarry fanfic

02

A/N ik heb het hoofdstuk alleen bijgewerkt, als je hem al gelezen hebt hoeft dat dus niet opnieuw xx

Draco's P.O.V.

"Natuurlijk Malfoy, maar ik moet eerst mijn tassen pakken. Het is toch niet dat ik een slechtere zomer kan krijgen als die hier." Nu was het mijn beurt om verbaast te kijken. *stemt hij nu echt zo makkelijk in? Ik had verwacht dat het op z'n minst nog een paar uur zeuren zou kosten!?* maar als snel had ik een glimlach van oor tot oor, ik kon het gewoon niet helpen *stop daar eens mee! Waarom sta ik te lachen als een idioot!?* Ik dacht snel wat ik moest doen, en pakte daarna mijn stok. Zwaaide er snel mee waardoor al Potters spullen in een grote koffer werden gepropt. "Draco, je mag toch helemaal niet toveren buiten Hogwarts?" Vroeg hij me snel. De manier waarop Harry m' n naam uitsprak gaf me een rilling over mijn rug, maar het zal wel perongeluk geweest zijn. Dat had hij natuurlijk al eerder gedaan, alleen het viel me nu pas op. "Dit is zo iets kleins, dat za ze nooit opvallen.. Harry" Het uitspreken van je voornaam was totaal nieuw voor me, maar ik kon er wel aan wennen. "Ik euhm, moet wel eerst tegen mijn oom en tante zeggen dat ik weg ben. Maar zij zullen niet protesteren." Zei hij tenslotte. En we liepen samen naar beneden, waar zijn oom, tante en neefje zaten. Als een typisch saai dreuzel gezin. Ze keken ons raar aan en niemand zei iets, tot Harry's neefje, die me meer aan een varken deed denken dan aan een mens de stilte doorbrak. "Is dat je vriendje, Potter? Die Cedric waar je al de hele zomer over aan het janken bent?!" Grapte hij ons toe. Ik liep naar je oom toe om me voor te stellen. "Hallo meneer, i-ik ben Draco Malfoy." Zei ik, minder verzekerd dan dat ik bedoelde.

"Dat is toch niet weer een van je tovenaars  vriendjes, die wil ik ábsoluut niet in mijn huis hebben!!" Snauwde Harry's tante hem toe, met een stem waarvan ik koppijn kreeg. Ik zag hoe hij bozer begon te worden en ik snapte ook helemaal waarom. "Ja dat is hij wel! En ik kom alleen naar beneden om te zeggen dat ik de rest van de zomer weg ben!" Ik kon duidelijk de woedde in z'n stem horen, en pakte daarna in een onnadenkend moment zijn hand om je te kalmeren. Plotseling keek hij me aan, en had een lichtrooie gloed over z'n wangen. Waarna we naar boven rende om z'n koffers te pakken. Ik bleef beneden een beetje ongemakkelijk om me heen kijken. Maar al snel was hij terug, en we liepen naar buiten. Daar stond mijn auto met chauffeur. Het was weliswaar een dreuzel auto maar het zou werken. Eenmaal in de auto keken we allebij uit het raam, te verlegen om iets te zeggen. Maar op een gegeven moment doorbrak Harry de stilte. "I-ik denk dat dat we op een lijn moeten zitten met onze verhalen.." ik moest even denken wat ik precies tegen mijn vader had gezegd.. "vraag maar raak" zei ik uiteindelijk.

"Hoelang zijn we al samen?"
"Euhm een maandje"
"Wat vonden onze vrienden ervan?"
"We hebben niemand wat verteld, we war-zijn bang voor de reacties.."
"Oké euhm, wat vind je het leukste aan me?"
"Euhm.." ik werd knalrood.. "ik denk je.. smaragd groene ogen.. en je lach, heel cliché maar het klinkt geloofwaardig.. Wat vind jij dan eigenlijk het leukste aan mij?"
Even was het stil en we keken elkaar aan..
"Je parel witte haren en je..  ijs-kleurige ogen denk ik"
"Wil je verder nog iets weten, Potter"
"Wanneer hebben we voor het eerst.. gezoend?"
"Net voor we in de trein stapte, we zochten een privé plekje en daar zoende we elkaar vaarwel.."
*klinkt dat niet te zoet?*
"Je hebt hier wel echt over nagedacht ofniet"
"Ik, euhm. Ja indenk het.."

De rest van de weg zeiden we niets tegen elkaar. Allebij keken we uit het raam, naar de landschappen en dreuzel-huizen die voorbij zoefde. Tot om de ongemakkelijke stilte te vullen, de chauffeur de radio aanzette. Ik kende niet een van de liedjes, en ze zongen maar over rare dingen vind ik. Maar Harry leek veel liedjes te kennen, en bewoog mee op het ritme. Nogsteeds bleef ik, zonder ook maar een spier te verroeren uit het raam kijken. Tot ik op een gegeven moment een mannenstem hoor zingen door het liedje wat overduidelijk werd gezongen door een vrouw. Ik keek om waar ik Harry zachtjes zag meezingen met het liedje wat gespeeld werd. "Sinds wanneer hou jij van dreuzel muziek, Potter?" Flapte ik eruit. "Ik euhm denk dat.. tante Petunia hem ooit heeft gedraaid, sorry ik stop al met zi-zingen" stamelde Harry. "Ow, nee hoeft niet hoor.. Zo lelijk klonk het niet." Meteen spijt hebbend van de woorden die over mijn lippen kwamen keek ik gelijk weer uit het raam. Volgensmij werd ik direct helemaal rood alleen ik schonk er geen aandacht aan. We reden verder in complete stilte, niemand zie meer iets. Harry neuriede zelfs niet meer mee op de muziek. Tot we uiteindelijk, na uren rijden bij de villa aankwamen.  Het begon al te schemeren, en om eerlijk te zijn zag de villa er een beetje angstaanjagend uit. Ik keek naar Harry die ongetwijfeld hetzelfde dacht. "Zullen we dan maar gaan" vroeg ik uiteindelijk. Voordat de chauffeur zijn deur openmaakte. Ik stapte zelf uit, geen zin hebbende om te wachten. En liep maar hem toe. Hij pakte m'n hand vast, en ik huiverde. "Je vader moet ons toch geloven" zei Harry zo onschuldig dat ik het niks anders dan schattig kon vinden. "Je hebt helemaal gelijk" zei ik terug terwijl ik zachtjes in z'n hand kneep. Hand in hand liepen we naar de voordeur, waar vader ons al stond op te wachten. "Aha meneer Potter hier bent u eindelijk" zei vader emotieloos.