That summer

20.

"Μη βάλεις έντονο κραγιόν,ποιος ξέρει σε τι μπορεί να εξελιχθεί αυτή η βραδιά."με συμβούλευσε η Έλλη κοιτώντας με πονηρά. Την αγνόησα,αλλά έβαλα ένα απαλό ροζ κραγιόν στα χείλη μου.

Αυτή τη φορά είχα ντυθεί πιο 'σεμνά'.Είχα επιλέξει μόνη μου τα ρούχα,χωρίς το επικριτικό βλέμμα της Έλλης από πάνω μου. Φορούσα ένα μακρύ στενό μαύρο τζιν,με ένα λαδί μπλουζάκι. Η Έλλη δεν δυσανασχέτησε,καθώς και αυτή ντύθηκε παρόμοια.

Το κινητό μου δονήθηκε,και το άνοιξα μόλις τελείωσα με το κραγιόν μου. Μήνυμα απ'τον Χάρη.

"Εμείς φτάσαμε. Λέω να βρεθούμε εκεί που γνωριστήκαμε.Θα σε περιμένω."

Χαμογέλασα. Ήταν πολύ γλυκός,και αυτή ήταν μόλις η δεύτερη φορά που συναντιόμασταν.Του απάντησα με ένα απλό "οκ" και πέταξα το κινητό μου στο κρεβάτι.

"Ο Άρης ήταν;"με ρώτησε η Έλλη καθώς έμπαινε στη σκηνή. Οι υπόλοιπες την κοίταξαν μπερδεμένες και της έριξα ένα αυστηρό βλέμμα. "Α όχι μπερδεύτηκα."προσπάθησε να καλύψει το λάθος της,και ίσως και να τα κατάφερε,καθώς όλες συνέχισαν να ασχολιούνται με ό,τι και αν έκαναν.

Είχα σχεδόν ξεχάσει το μήνυμα του Άρη το μεσημέρι. Εκείνη τη στιγμή είχα θυμώσει πολύ μαζί του,όμως τώρα ένιωθα παράξενα. Ήταν σαν...σφίξιμο στο στήθος,κάτι που δεν έχω ξανανιώσει.

"Όχι."απάντησα απλά και αφού πήρα μία ζακέτα,βγήκα έξω να περιμένω να φύγουμε.

Κ'άλλο μήνυμα.

"Πρόσεχε τι θα κάνεις απόψε. Θα σε παρακολουθώ."

Προφανώς και ήταν από τον Άρη. Αποφάσισα να μην του απαντήσω,και να μπλοκάρω τον αριθμό του. Ούτε καν θυμάμαι τον λόγο που ανταλλάξαμε νούμερα.

Όταν τα λέγατε στην παραλία τις προάλλες και ήσασταν φιλαράκια.

Ναι. Πριν αρχίσει να προσπαθεί να με ρίξει πιστεύοντας πως μου αρέσει.

Το οποίο ισχύει.

Ο διάλογος με το υποσυνείδητό μου,με είχε ζαλίσει,και κούνησα το κεφάλι μου για να ξεχαστώ.

"Τι κάνεις κοπέλα μου;"με ρώτησε η Άλις κοιτώντας με παράξενα.Κοκκίνησα και κοίταξα το πέτρινο έδαφος.

"Τίποτα κάτι σκεφτόμουν."μουρμούρισα και έφυγα από εκεί,χωρίς να δω την έκφραση της.

"Σε λίγο πρέπει να φύγουμε,μην απομακρυνθείς."μου φώναξε καθώς κατευθυνόμουν προς την τραπεζαρία.