That summer

16.

"Τι γίνεται εδώ;"

Μία ώριμη φωνή ακούστηκε από την είσοδο του πάρκου και έκανε και τους δυο μας να τιναχτούμε. Ο Άρης απομακρύνθηκε από μένα και ξερόβηξε αμήχανα.

"Τι συμβαίνει παιδιά, γιατί δεν μιλάτε; Άρη παιδί μου,γιατί δεν βρίσκεσαι στο 11×11 να ξεκινήσουμε προπόνηση; "ρώτησε ο ομαδάρχης και ο Άρης έκλεισε τα μάτια του σιγοβρίζοντας.

"Το ξέχασα."είπε τελικά "έρχομαι σε 5'"

Ο ομαδάρχης, που ήταν λογικά ο υπεύθυνος του ποδοσφαίρου αφού με κοίταξε άλλη μία φορά συνοφρυωμένος,άλλα αποφάσισε να μην κάνει θέμα για το τι είδε πριν. Γύρισε και έφυγε με μεγάλα βήματα.

Άκουσα τον Άρη να σιγοβρίζει και να τον ακολουθεί.

"Δεν τελειώσαμε μικρή."μου είπε κλείνοντας μου το μάτι,πριν στρίψει και εξαφανιστεί απ'το οπτικό μου πεδίο.

~♤~

"Τι;!"φώναξε η Έλλη μόλις τελείωσα να της διηγούμαι τι είχε προηγηθεί στο πάρκο αρκετά λεπτά πριν.

"Έλλη φοβάμαι."της είπα και κοίταξα τα χαλίκια στο έδαφος,κλωτσώντας μερικά από αυτά. "Δεν το πιστεύω αυτό που λέω,αλλά ίσως να μην θέλω τελικά κάτι μαζί του. Κατ'αρχάς,αυτός πιστεύει ότι το παίζω αθώα,και θέλω να τον αποπλανήσω."

Εκείνη γέλασε."Νομίζω υπερβάλλεις λιγάκι."

"Καθόλου δεν υπερβάλλω. Πραγματικά νόμιζα ότι δεν θα ήταν τόσο ανώριμος. Σου λέω πήγε να με φιλήσει έτσι για την πλάκα του 2η φορά!"ξεφύσηξα εκνευρισμένη.

"Τουλάχιστον είναι άνθρωπος που λέει αυτό που θέλει στα ίσια. Χωρίς μισόλογα και άλλες μαλακίες."είπε σιγανά η Έλλη δίπλα μου.

"Δεν θέλω να τραγουδήσω μαζί του απόψε."είπα τελικά,και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω απ'το στήθος μου.

"Σιν,πρέπει να φανείς άνετη."μου υπενθύμισε η φίλη μου και χαμογέλασα θλιμμένα.

"Αδύνατον πλέον. Έλλη,δεν έχω ξανάρθει ποτέ τόσο κοντά με ένα αγόρι και το ξέρεις. Πλέον πιστεύω ότι το ξέρει και αυτός."

"Απλά...προσπάθησε. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Αύριο που θα πάμε πάλι σε πάρτι μαζί με την άλλη κατασκήνωση,θα ξαναδείς τον Χάρη. Οπότε θα δοκιμάσεις μαζί του. Ποιος ξέρει; Ίσως να ζηλέψει ο Αρούλης..."μου έιπε με φωνή γεμάτη υπονοούμενα.