The Redstone's ~ Part of the Gang

37. Last Chapter

4 jaar later.

"Kom op Kiara. Al zullen je vermoedens kloppen, ik denk dat jullie er klaar voor zijn. Jullie zijn al lang samen, Hyllia hoort er helemaal bij en jullie gaan over 2 maanden trouwen. Wat kan het nog beter maken dan een kleine Kiara?" Met trillende hand houd ik de zwangerschapstest in mijn hand, terwijl Faye me toe blijft spreken. Afgelopen paar weken ben ik vaak ziek, zwak en misselijk. Ik slik de pil, maar weet dat ik het een aantal keer vergeten ben. Het zijn een paar hectische jaren geweest. Sinds in het leiderstraject gestapt ben werk nog harder dan ooit aan mezelf. Papa heeft mij de rol als leider van de gang toevertrouwd, als ik hem maar als rechterhand houd voor de eerste paar jaar. Nu dat Zace door begint te breken in Frankrijk hebben we steeds minder contact en dat geeft mij soms het gevoel dat ik er alleen voor sta. Mama is zo erg achteruit gegaan dat ze alleen nog reageert als papa bij haar langs komt. Gelukkig heb ik altijd Hyllia en vader die voor me klaar staan. Hierdoor heb ik nooit de kans gehad om na te denken over de toekomst. Wat ik wil en wanneer.. 

"Doe jij het maar." zeg ik en rijk Faye de test toe. Ik kan het niet, niet nu. De zenuwen die door mijn lichaam gieren slopen me.

"Oh my god Kiara. Ik word tante! Een fucking tante!" Faye legt de test opzij en begint als een idioot in het rond te springen, tot ze me om de hals vliegt. Me los wurmend uit haar greep pak ik de test.

Zwanger, 3+ weken.

Ik ben zwanger.. Het duurt even tot het tot me doordringt. Ik krijg een baby. Mijn verbeelding begint op te spelen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Het voelt zo onwerkelijk. 

"Wanneer ga je het tegen Hyllia zeggen?" Vraagt Faye nadat we allebei bijgekomen zijn.

"Ik ga denk ik gelijk bij hem langs. Hij zou nu geen les meer moeten geven." Faye steekt twee duimen naar me op. Die ga ik nodig hebben.

Ik steek de sleutel in de achterdeur van Hyllia's huis. Een benauwend gevoel besluipt me. Wat nou als hij er niet blij mee is? Als hij helemaal geen kind wilt? Ik weet dat hij het altijd moeilijk heeft gevonden om met kinderen om te gaan omdat hij zelf geen fijne jeugd heeft gehad. Met een diepe zucht draai ik de deur van het slot om en duw hem open.

"Hyllia??" roep ik, maar hoor niks. De lichten zijn uit en de gordijnen zijn nog dicht. Dat is niks voor hem. Ik besluit boven te kijken, waar net zoals beneden alles donker is.

Langzaam duw ik zijn slaapkamerdeur open en stap naar zijn raam toe waar ik de gordijnen open gooi.

Dit is echt vreemd. Misschien had hij haast vanmorgen?

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en wil net een berichtje naar hem sturen als ik plotseling van achteren beet gepakt word. Een hand voor mijn mond weerhoud me ervan om te schreeuwen. Gelijk begin ik te vechten en ruk me los.

Ik draai me wild naar de persoon achter me toe als ik tot mijn grote schrik zie wie er voor me staat.

"Levai.." piep ik, strijdend om de geschiedenis niet weer terug in mijn gedachte te laten komen. Ik moet niet denken aan wat hij met me heeft gedaan.

"Heb je me gemist prinses?" grijnst hij gemeen, terwijl hij de slaapkamerdeur op slot draait.

Van Hyllia's bed pakt hij een touw. Angst overvalt me, en ik blijf verstijfd staan.